Welcome to the forum 👋, Visitor
To access the forum content and all our services, you must register or log in to the forum. Becoming a member of the forum is completely free.
-
PËRSHËNDETJE VIZITOR!
Nëse ju shfaqet ky mesazh do të thotë se ju nuk jeni regjistruar akoma. Anëtarët e rregjistruar kanë privilegjin të marrin pjesë në tema të ndryshme si dhe të komunikojnë me anëtarët e tjerë. Bëhu pjesë e forumit Netedy.com duke u REGJISTRUAR këtu ose nëse ke një llogari KYCU. Komunikim alternative i ketij forumi me vajza dhe djem nga te gjithe trevat shqiptare? Hyr ne: CHAT SHQIP.
Një copë nga vetja...
- Thread starter Juno
- Data e fillimit
- Regjistruar më
- Prill 30, 2024
- Mesazhe
- 2,139
- Pëlqime
- 1,447
Uépa
Un, dos, tres
un pasito pa'delante María!
Si kshu jam dmth
1 hap me shume cdo dite, me motivime edhe good vibes per me vazhdu diten
Un, dos, tres
un pasito pa'delante María!
Si kshu jam dmth
1 hap me shume cdo dite, me motivime edhe good vibes per me vazhdu diten - Regjistruar më
- Prill 30, 2024
- Mesazhe
- 2,139
- Pëlqime
- 1,447
- Regjistruar më
- Maj 3, 2020
- Mesazhe
- 29,482
- Pëlqime
- 23,712
Djalli nuk mund te me prekte, jo drejtperdrejt. Prandaj, ai gjeti nje menyre tjeter - permes heshtjes se mendjes sime.
Ai peshperiti, mbolli zera ne qoshet me te erreta, derisa ata u bene me te forte se vullneti im per të luftuar.
Cdo mendim ishte nje peshe, çdo dyshim nje helm.
Zerat me thoshin se nuk isha e mjaftueshme, se nuk i perkisja kesaj bote, se bota do te ishte me mire pa mua.
Pothuajse funksionoi.
Pothuajse me mori gjitheka -paqen, forcen, jetën time.
Por, ndoshta, ne mes te kaosit, gjeta nje cope drite, nje arsye per te frymuar,per te vazhduar. Sepse, edhe kur peshperimat e djallit ndiheshin si nje shpërthim, e kuptova se jeta ime nuk ishte akoma e mbaruar.
Akoma kisha nje histori per te treguar.
Dhe, pavaresisht sa here qe erresira u perpoq te me gelltiste, une refuzova te lejoj qe ajo te fitoje.
Ai peshperiti, mbolli zera ne qoshet me te erreta, derisa ata u bene me te forte se vullneti im per të luftuar.
Cdo mendim ishte nje peshe, çdo dyshim nje helm.
Zerat me thoshin se nuk isha e mjaftueshme, se nuk i perkisja kesaj bote, se bota do te ishte me mire pa mua.
Pothuajse funksionoi.
Pothuajse me mori gjitheka -paqen, forcen, jetën time.
Por, ndoshta, ne mes te kaosit, gjeta nje cope drite, nje arsye per te frymuar,per te vazhduar. Sepse, edhe kur peshperimat e djallit ndiheshin si nje shpërthim, e kuptova se jeta ime nuk ishte akoma e mbaruar.
Akoma kisha nje histori per te treguar.
Dhe, pavaresisht sa here qe erresira u perpoq te me gelltiste, une refuzova te lejoj qe ajo te fitoje.
- Regjistruar më
- Tetor 4, 2024
- Mesazhe
- 671
- Pëlqime
- 433
I dashur shpirt i bukur ,
Dje fjeta perseri me sy te perlotur e sot jam e perhumbur por ti ske pse shqehesohe per kte fakt .
Rendesi per mua ka te jesh mire ..
Ndjenja e purpurt dhe fjala e dhen nuk do ndryshoj kurre Edhe Pse shpirti copezohet kur …
Ça rendesi ka?!
Asgje . Edhe un po marr cdo ndjesi e intuite réale e po i ngjit ne trupin tim e po ja fal universit.
Po behem tingull qe tme gjesh ne melodi
Po behem ajer qe ti te ushqehesh dhe ushqim shpirti !
Ushqehu dhe jeto sa me gjate dhe un do jem e knaqur si gjithmone kur te shoh te lumtur .
Tash po i fshi lotet dhe po udhetoj ne shtepizen e dashurise .
Dhe po te dhuroj kujtimet ti ruash me fanatizem ashtu si ti di!
Schatz. 2024.
P.s @Juno un jam viktoria e faqes matan .
Dje fjeta perseri me sy te perlotur e sot jam e perhumbur por ti ske pse shqehesohe per kte fakt .
Rendesi per mua ka te jesh mire ..
Ndjenja e purpurt dhe fjala e dhen nuk do ndryshoj kurre Edhe Pse shpirti copezohet kur …
Ça rendesi ka?!
Asgje . Edhe un po marr cdo ndjesi e intuite réale e po i ngjit ne trupin tim e po ja fal universit.
Po behem tingull qe tme gjesh ne melodi
Po behem ajer qe ti te ushqehesh dhe ushqim shpirti !
Ushqehu dhe jeto sa me gjate dhe un do jem e knaqur si gjithmone kur te shoh te lumtur .
Tash po i fshi lotet dhe po udhetoj ne shtepizen e dashurise .
Dhe po te dhuroj kujtimet ti ruash me fanatizem ashtu si ti di!
Schatz. 2024.
P.s @Juno un jam viktoria e faqes matan .
- Regjistruar më
- Gusht 8, 2020
- Mesazhe
- 58,543
- Pëlqime
- 34,439
- Regjistruar më
- Gusht 8, 2020
- Mesazhe
- 58,543
- Pëlqime
- 34,439
- Regjistruar më
- Dhjetor 8, 2024
- Mesazhe
- 301
- Pëlqime
- 66
A ban me qit vec gishtin e madh tkames si ope nga vetvetja?
- Regjistruar më
- Maj 3, 2020
- Mesazhe
- 29,482
- Pëlqime
- 23,712
Per gjyshin
Gjyshi im,sot nje vit pa ty dhe zemra ime akoma nuk e pranon humbjen tende.
Pamja jote e fundit me esht ngulitur ne mendje,kur ishe duke dhene frymen e fundit para nesh.
Ishte dhe eshte nje dhimbje qe nuk e pershkruaj dot,nje ndjenje boshlleku qe shpoi zemren time.
Lotet rridhnin ndersa shifja nje pjese te jetes time te largohej pergjithmone.
Por,pertej humbjes dhe dhimbjes,kujtimet e tua me ngushellojne
Kujtoj ende puthjen e fundit perpara se te perkeqesoheshe,dhe me mungon shume.
Perqafimet e tua,buzeqeshjet e ngrohta, te gjitha jane ne memorien time.
Per me teper,karamelet
Nje dite dikush kishte sjelle karamele sikur mi sjellje ti cdo dite,dhe nuk doja te qaja por nuk e mbajta veten.
E di qe ti nuk do te na shohesh keq,por jemi mire.
Gjyshi im,mungesa jote eshte nje peshe e rende per mua,por dashuria jote jeton brenda meje.
Cdo here qe buzeqesh,te ndjej afer,
Cdo here qe ndjej mall,e di qe po me shikon nga larg
Do te dua gjithmone,do te mbaj perjete ne zemer.
Me mungon pafundesisht,Gjyshi im!
Gjyshi im,sot nje vit pa ty dhe zemra ime akoma nuk e pranon humbjen tende.
Pamja jote e fundit me esht ngulitur ne mendje,kur ishe duke dhene frymen e fundit para nesh.
Ishte dhe eshte nje dhimbje qe nuk e pershkruaj dot,nje ndjenje boshlleku qe shpoi zemren time.
Lotet rridhnin ndersa shifja nje pjese te jetes time te largohej pergjithmone.
Por,pertej humbjes dhe dhimbjes,kujtimet e tua me ngushellojne
Kujtoj ende puthjen e fundit perpara se te perkeqesoheshe,dhe me mungon shume.
Perqafimet e tua,buzeqeshjet e ngrohta, te gjitha jane ne memorien time.
Per me teper,karamelet
Nje dite dikush kishte sjelle karamele sikur mi sjellje ti cdo dite,dhe nuk doja te qaja por nuk e mbajta veten.
E di qe ti nuk do te na shohesh keq,por jemi mire.
Gjyshi im,mungesa jote eshte nje peshe e rende per mua,por dashuria jote jeton brenda meje.
Cdo here qe buzeqesh,te ndjej afer,
Cdo here qe ndjej mall,e di qe po me shikon nga larg
Do te dua gjithmone,do te mbaj perjete ne zemer.
Me mungon pafundesisht,Gjyshi im!
- Regjistruar më
- Korrik 14, 2021
- Mesazhe
- 22,783
- Pëlqime
- 14,320
- Regjistruar më
- Maj 3, 2020
- Mesazhe
- 29,482
- Pëlqime
- 23,712
Ishte ajo dashuri qe gdhendi gjurmet e saj ne shpirtin tim, nje kujtim qe nuk mund te shlyhet as nga koha, as nga heshtja e pafund.
Ti je ende ne skutat e zemres sime, ku fjalet e pathena dhe endrrat e humbura marrin jete, duke refuzuar te zhduken.
E ndiej pranine tende ne cdo hap te vetmise sime,e degjoj zerin tend ne heshtjen e nates dhe e gjej fytyren tende ne hijet e cdo mengjesi.
Por e di, sado ta deshiroj, asgje nuk mund ta ktheje pas kohen asgje nuk mund te zhbeje ate cka u thye mes nesh.
Ti ishe stuhia qe me permbysi dhe qielli qe me dha shprese.
Me tregove fuqine e dashurise dhe njekohesisht, kufijte e saj te dhimbshen.
Me mesove cfare do te thote te jetosh per dike dhe te humbasesh gjithcka per te njejten arsye.
Te lashe te ikje sepse ishte e vetmja zgjedhje qe kishte kuptim.
Jo sepse doja, por sepse keshtu duhej.
Dhe tani nuk te kam me prane, por je gjithmone brenda meje, nje kujtim i gjalle qe nuk do te shuhet kurre.
Do te mbetesh pjese e imja pergjithmone, por kurre me nuk do te ecesh prane meje. Dhe disi, ky eshte njekohesisht trishtimi im me i madh dhe paqja ime me e thelle.
Ti je ende ne skutat e zemres sime, ku fjalet e pathena dhe endrrat e humbura marrin jete, duke refuzuar te zhduken.
E ndiej pranine tende ne cdo hap te vetmise sime,e degjoj zerin tend ne heshtjen e nates dhe e gjej fytyren tende ne hijet e cdo mengjesi.
Por e di, sado ta deshiroj, asgje nuk mund ta ktheje pas kohen asgje nuk mund te zhbeje ate cka u thye mes nesh.
Ti ishe stuhia qe me permbysi dhe qielli qe me dha shprese.
Me tregove fuqine e dashurise dhe njekohesisht, kufijte e saj te dhimbshen.
Me mesove cfare do te thote te jetosh per dike dhe te humbasesh gjithcka per te njejten arsye.
Te lashe te ikje sepse ishte e vetmja zgjedhje qe kishte kuptim.
Jo sepse doja, por sepse keshtu duhej.
Dhe tani nuk te kam me prane, por je gjithmone brenda meje, nje kujtim i gjalle qe nuk do te shuhet kurre.
Do te mbetesh pjese e imja pergjithmone, por kurre me nuk do te ecesh prane meje. Dhe disi, ky eshte njekohesisht trishtimi im me i madh dhe paqja ime me e thelle.
- Regjistruar më
- Maj 3, 2020
- Mesazhe
- 29,482
- Pëlqime
- 23,712
Une isha strehimi yt, drita ne erresiren ku ishe mbyllur.
Cdo ndjenje qe kisha, cdo copez shpirti qe me mbeti, e vura ne sherbim tend.
Te desha aq shume, sa harrova te dua veten.
Te ndihmova te ngjiteshe nga thellesite ku ishe humbur, te besova kur askush tjeter nuk do te kishte guxuar.
Te dhashë forcen time, shpresen time, deri sa te rimekembeshe.
Por ti,ti ishe rrenimi im.
Ngadale, pa u vene re, me shtrydhe cdo energji qe kisha.
Shpresa qe ndava me ty, u be erresira qe me mbuloi.
Nuk u ndale per te pare cfare po ndodhte me mua,mjaftonte qe ti te ndiheshe i lire.
Po te ngrija nga rrenojat, nderkohe qe ti me lekundje themelet.
Dhe kur me ne fund u bera hi, ti ishe aty,i sheruar, i forte, i plote.
Nderkohe qe une, nje kujtim i larget, nje stacion kalimtar ne udhetimin tend drejt drites.
E harrove sakrificen time, e harrove cdo pjese te vetes qe lashe pas per ty.
Por une nuk mundem.
Nuk mund te harroj.
Nuk mund te harroj se si ndihmova te rriteshe, nderkohe qe humba veten time.
Cdo ndjenje qe kisha, cdo copez shpirti qe me mbeti, e vura ne sherbim tend.
Te desha aq shume, sa harrova te dua veten.
Te ndihmova te ngjiteshe nga thellesite ku ishe humbur, te besova kur askush tjeter nuk do te kishte guxuar.
Te dhashë forcen time, shpresen time, deri sa te rimekembeshe.
Por ti,ti ishe rrenimi im.
Ngadale, pa u vene re, me shtrydhe cdo energji qe kisha.
Shpresa qe ndava me ty, u be erresira qe me mbuloi.
Nuk u ndale per te pare cfare po ndodhte me mua,mjaftonte qe ti te ndiheshe i lire.
Po te ngrija nga rrenojat, nderkohe qe ti me lekundje themelet.
Dhe kur me ne fund u bera hi, ti ishe aty,i sheruar, i forte, i plote.
Nderkohe qe une, nje kujtim i larget, nje stacion kalimtar ne udhetimin tend drejt drites.
E harrove sakrificen time, e harrove cdo pjese te vetes qe lashe pas per ty.
Por une nuk mundem.
Nuk mund te harroj.
Nuk mund te harroj se si ndihmova te rriteshe, nderkohe qe humba veten time.
- Regjistruar më
- Dhjetor 12, 2024
- Mesazhe
- 83
- Pëlqime
- 46
-Hey shiko pak . Fshiji lotet ,dhe me shiko ne sy . E sheh? Brenda atij shikimi ka drite, ngjason si lindja e diellit kur lehte puth token ..Hey mos i ul syte , me shiko ende . Shiko si syte flasin dhe kur buza dridhet sikur te ishte ne acar..
Po thone dicka .
Lexo.
Ti je e forte . Ti nuk trembesh . Ti ke kaluar stuhi ,fortuna dhe ende qendron ne kembe .
Ti je FENIX.. Ke vdekur dhe je ringjallur me e bukur se kurre ..
E sheh? E sheh kete vajzen perballe teje?!
Qendron aty , duke pritur ta perqafosh . Duke mos e lene vetem dhe duke mos ia leshuar doren ..
Ajo ka nevoje per ty..
Shikoje pak si ajo po te buzeqesh .. Shikoje sa e bukur eshte , me syte e saj geshtenje e floket e saj te arta.
Ajo eshte aty .. Fshehur brenda nje pasqyre , kur po perpiqet te te bej ta shohesh reflektimin ..
….
Hey shiko , mos i ul syte .
Qendro perball saj. Merre nga aty e fute brenda shpirtit tend .
Ajo ka kohe qe pret per ty aty .
Perqafoje dhe mos e lesho kurre.
Ajo je ti .
Ajo jam une !
- Regjistruar më
- Dhjetor 8, 2024
- Mesazhe
- 301
- Pëlqime
- 66
Ku do na boni me u desh qullak me qit aksesoret e vetes… meqen se sdin te shkruajm e te rimojm vargje mbreslense 
- Regjistruar më
- Shtator 11, 2021
- Mesazhe
- 2,919
- Pëlqime
- 1,951
Sa më shumë rritem, aq më shumë mësoj dhe aq më pak më tërheqin festat si dikur. Jo sepse nuk i dua, përkundrazi, i adhuroj ditët e gëzimit kur mblidhemi me të dashurit tanë. Por rritja më ka sjellë një kuptim më të thellë: ka shumë njerëz që nuk mund t’i gëzojnë këto çaste. Ka njerëz që nuk janë pranë familjarëve të tyre, që luftojnë për shëndetin në spitale, që nuk kanë as ushqim në tryezë apo dikë që t’u dhurojë një buzëqeshje. Dhe atje jashtë, në ndonjë shtëpi të largët, një shpirt qëndron pas një dritareje, jo për të parë fishekzjarrët, por për të fshirë lotët.E tillë është jeta – një përzierje e gëzimeve dhe e sprovave. Prandaj, nëse jemi mirë, nëse kemi shëndet, familje dhe një tryezë të mbushur, le të ndalemi për një moment e të numërojmë bekimet tona. Të mos lakmojmë luksin dhe paranë, sepse gjërat më të rëndësishme janë ato që s’blihen me para: dashuria, shëndeti dhe familja.
Dhe kur kemi diçka për të dhënë, qoftë edhe një buzëqeshje, le ta ndajmë me ata që kanë më pak. Një akt i vogël mirësie mund të ngrohë një zemër, sepse dashuria dhe ndihma ndaj të tjerëve e bëjnë botën më të mirë.Prandaj, gëzojini festat me shpirt! Për ata që munden dhe për ata që nuk munden. Për ata që përballuan sfida dhe për ata që patën arritje. Mos harroni: pas çdo stuhie vjen drita, pas çdo sprovoje lehtësimi. Zoti ju dhëntë gjithçka që zemra juaj dëshiron dhe i bekoftë shtëpitë dhe tryezat tuaja me paqe, lumturi dhe dashuri.Festat kanë kuptim të vërtetë kur i ndajmë bashkë dhe falim zemërgjerësi. Gëzuar me zemër për të gjithë!
Dhe kur kemi diçka për të dhënë, qoftë edhe një buzëqeshje, le ta ndajmë me ata që kanë më pak. Një akt i vogël mirësie mund të ngrohë një zemër, sepse dashuria dhe ndihma ndaj të tjerëve e bëjnë botën më të mirë.Prandaj, gëzojini festat me shpirt! Për ata që munden dhe për ata që nuk munden. Për ata që përballuan sfida dhe për ata që patën arritje. Mos harroni: pas çdo stuhie vjen drita, pas çdo sprovoje lehtësimi. Zoti ju dhëntë gjithçka që zemra juaj dëshiron dhe i bekoftë shtëpitë dhe tryezat tuaja me paqe, lumturi dhe dashuri.Festat kanë kuptim të vërtetë kur i ndajmë bashkë dhe falim zemërgjerësi. Gëzuar me zemër për të gjithë!
