- Regjistruar më
- Korrik 26, 2017
- Mesazhe
- 51,204
- Pëlqime
- 79,442
Ja diçka që si kam trokitur ditarit..@Rrelse tr pres ketu qe te shpalosesh shkrimin tend.
te flasesh aq bukr sa ti di ne ditar
Shiu i parë i vjeshtës,erdhi i paftuar,i furishëm.Më gjeti të papregatitur ....pa çadër e plot mall.
Bulzat e tij më pushtuan të gjithën.
Gjethet e arta të këtij Tetori të rëna në tokë që aq bukur harmonizohen filluan të shpërfytyrohen nga pellgjet e ujit.
Qielli u pushtua nga ngjyra gri e diku majave të maleve mbulohet me pelerinën e ylberit.
Ashtu strukur nën një strehëz,rrëmova për numrin e taksisë e për dreq dilnin veç lapsa make up që unë i dija të humbur.
Unë e kam me nxitim,po ti o shi pse po nxiton?
Kush ta paska sjellë në majë të hundes që kërkon të zbrazesh i gjithi? Apo po kërkon të mbarosh detyrën tënde misionare e ti lësh vend dritës së Diellit?
Leqë mire e ke dhe unë kam mijëra pikëpyetje në kokë dhe presin përgjigje, zgjidhje.
Eh, o shi, shpirti i njeriut është si një kënetë; nëse nuk e kapërcen shpejt atë, rrezikon të mbytesh në të.
Teksa shiu përplasej fort në rrugë, njerëz me çadra që lëviznin ç'rregullisht kryq e tërthor,ashtu dhe kujtimet e mia morën arratinë.
U bashkua një kalimtar në strehë seç mërmëriti diçka,por nuk ma fitoi vëmëndjen.
U zgjata e ngrita kokën lart, u përzien lotë e shi.
Ti shi,je bereqet për tokën, po lotët e mi a vlejnë për atë dhe ata?!
Nuk më ka parë askush të lotoj,e s'mund të ja jepja luksin as këtij të panjohuri që na kishte bashkuar i njëjti hall,(shiu)
Doza e shiut u ul, u bë i lehtë, dielli dukej që do dilte punë minutash.
I shkunda piklat nga floket, mblodha veten dhe i lashë të gjitha kujtimet e lotët në atë strehëz.