Ditari i "forumit"

[...]

Ditar keq puna spo na i varin grat ?na ka dal boja ? duhet te behemi me te heshtur te nderrojm emer e tua lypim grave privat se keshtu spo na hec ??!

I dashur ditar mos ja prano se çte thote ????

 

[.]

Por ja qe ndodh ndonjehere te merzitemi per ate qe jemi, sepse njerezit qe nuk mbartin vlera, virtyte, miresi, respekt nuk e dine se cdo te thote dhe na lendojne pa patur borxhe!

Nuk e di, ndonjëherë mendoj se mbase nuk fitoni aq dashuri sa jepni, dhe është në rregull.
"Ju pëlqen të doni, të mos ia ktheni me një përgjigje - kjo nuk është dashuri". thotë Leo Buscalia. Dhe ai ka të drejtë, apo jo?
Ne duam sepse duam të duam. Jo sepse na e detyrojnë, jo sepse presim të na duan.
Ne duam sepse kështu ndihemi. Ne duam sepse zemra na mbushet dhe buzëqesh.
Dhe nëse e mendoni, ndoshta dashuria që ne japim nuk është kurrë e barabartë me dashurinë që marrim. Gjithkush ka perceptimin e vet për kuptimin e "Unë dua". Dhe nëse jep gjithçka, nuk do të thotë në asnjë rast që patjetër do të marrësh gjithçka nga të tjerët.
Por gjëja më e rëndësishme është që "gjithçka" është e tyre, ato mund të mos duken si tuajat. Dhe kjo është arsyeja pse ne shpesh e keqkuptojmë dashurinë. Dhe lëndohemi pa u menduar. Dhe kemi të drejtë, zemra nuk ka mend. Thjesht ndihet, e ka të vështirë të mendojë.
Secili ka kufijtë e vet! Një fillim dhe një fund. Dhe mbase kufijtë tuaj janë shumë më larg. Kjo nuk do të thotë në asnjë rast se personi tjetër para jush nuk bëri atë që mundi. Por kjo mund të nënkuptojë se ajo që ai bëri, edhe nëse do të ishte ajo që mund të bënte, nuk do të jetë kurrë e mjaftueshme për ju.
Kjo është ajo që duhet të mësojmë ta dallojmë. Këtë duhet ta mësojmë ta kontrollojmë. Dashuria nuk matet, nuk hyn në kallëpe. Dhe kur tjetri thotë se ai bëri atë që mundi, para se ta akuzoni, kërkoni kufijtë e tij, shikoni pak me sy, ndjehuni me zemrën e tij.
Por kurrë mos ndaloni së treguari dashurinë tuaj në çdo mënyrë dhe jepni gjithçka! Nuk ka rëndësi nëse ato janë të vogla apo të mëdha për njëri-tjetrin. E rëndësishme që të ndiheni mirë, është e rëndësishme që të doni! Të duash aq unikisht sa mund të duash, me zemer.
Sepse dashuria nuk ka mend por vetem zemër?

 

[NOUR]

I dashur ditar mos ja prano se çte thote ????

Haq boll ?duhet tju lem radh juve rinis pak e sakt tani 1 here ne jave forum?

 

[Miic^^^777]

Ditar keq puna spo na i varin grat ?na ka dal boja ? duhet te behemi me te heshtur te nderrojm emer e tua lypim grave privat se keshtu spo na hec ??!

Tdoli boja per pedofili mer ca do mo ti ?

 

[.]

“A thankful heart is not only the greatest virtue, but the parent of all the other virtues.”

Happy Thanksgiving ?

"Një zemër falënderuese nuk është vetëm virtyti më i madh, por prindi i të gjitha virtyteve të tjera."

Gezuar diten falenderuese te Zotit?


Une cdo dite e falenderoj Zotin per gjithcka ?

 

[Rrelse]

Të entuziasmuar nga më i madhi te më i vogli kishin filluar përgatitjet,
në shtëpinë tonë do shtoheshin me një pasardhës, i cili do trashëgonte tokat, mbiemrin, e babait tim do i rrihnin shpatullat " me hajër, u bëre ne djalë" , rakia do derdhej lumë....
Gjyshja kish bërë gati djepin e qëndisur me lule, kish taks dhe emrin e nipit.
Mirëpo zoti u prishi planet, erdha unë, vajza e parë e shtëpisë, nënën time nuk e vizitoi askush në spital, madje e ngushëllonin a u mërzite?
As babai im nuk e vizitoi,e penguan dhe u deh atë natë nga dhimbja...
Gjyshja e pa shtrembër nusen( nënën time) me ditë a thu se ajo ish fajtore e gjinisë sime...

Gjithsesi në familjen time u shtuan gëzime të tjera, dhe themelet e babës tim tani kish kush me i trashëgu...

U rrita dhe unë, me të mira e me të këqija, me dashuri apo jo, me shumë apo me pak, u rrita.
Gjithmonë fëmija i parë në familjet e tjera ish më i përkëdheluri, kurse unë jo, më e vuajtura e kjo, mbase ngaqë isha vajzë...

Kur gjyshja po dergjte ditët e fundit të saj, iu afrova e i thashë:
Nënë, pse smë deshët kur linda unë?
Mezi dëgjohej kur fliste dhe e përlotur më tha, jo bijë, nuk eshte se ste desha por femrat e derës tonë vuajnë ndaj nuk doja të ishe vajzë.
Unë, vajza e padëshiruar, iu bëra krah familjes, kam forcën e një mashkulli(jo fizikisht), dhe vendimet meren me konfirmimin tim
Nga e gjithë kjo kuptova një gjë, që dashuria peshon shumë me qenë djalë...e kur je vajzë, jep kaq shumë, aq shumë sa në fund nuk pret asgjë, si këmbim.

 

[Sole]

Të entuziasmuar nga më i madhi te më i vogli kishin filluar përgatitjet,
në shtëpinë tonë do shtoheshin me një pasardhës, i cili do trashëgonte tokat, mbiemrin, e babait tim do i rrihnin shpatullat " me hajër, u bëre ne djalë" , rakia do derdhej lumë....
Gjyshja kish bërë gati djepin e qëndisur me lule, kish taks dhe emrin e nipit.
Mirëpo zoti u prishi planet, erdha unë, vajza e parë e shtëpisë, nënën time nuk e vizitoi askush në spital, madje e ngushëllonin a u mërzite?
As babai im nuk e vizitoi,e penguan dhe u deh atë natë nga dhimbja...
Gjyshja e pa shtrembër nusen( nënën time) me ditë a thu se ajo ish fajtore e gjinisë sime...

Gjithsesi në familjen time u shtuan gëzime të tjera, dhe themelet e babës tim tani kish kush me i trashëgu...

U rrita dhe unë, me të mira e me të këqija, me dashuri apo jo, me shumë apo me pak, u rrita.
Gjithmonë fëmija i parë në familjet e tjera ish më i përkëdheluri, kurse unë jo, më e vuajtura e kjo, mbase ngaqë isha vajzë...

Kur gjyshja po dergjte ditët e fundit të saj, iu afrova e i thashë:
Nënë, pse smë deshët kur linda unë?
Mezi dëgjohej kur fliste dhe e përlotur më tha, jo bijë, nuk eshte se ste desha por femrat e derës tonë vuajnë ndaj nuk doja të ishe vajzë.
Unë, vajza e padëshiruar, iu bëra krah familjes, kam forcën e një mashkulli(jo fizikisht), dhe vendimet meren me konfirmimin tim
Nga e gjithë kjo kuptova një gjë, që dashuria peshon shumë me qenë djalë...e kur je vajzë, jep kaq shumë, aq shumë sa në fund nuk pret asgjë, si këmbim.

??????

 

[Sole]

@Rrelse ?i thur shum bukur fjaletknaqem duke lexu

 

[Noah]

Të entuziasmuar nga më i madhi te më i vogli kishin filluar përgatitjet,
në shtëpinë tonë do shtoheshin me një pasardhës, i cili do trashëgonte tokat, mbiemrin, e babait tim do i rrihnin shpatullat " me hajër, u bëre ne djalë" , rakia do derdhej lumë....
Gjyshja kish bërë gati djepin e qëndisur me lule, kish taks dhe emrin e nipit.
Mirëpo zoti u prishi planet, erdha unë, vajza e parë e shtëpisë, nënën time nuk e vizitoi askush në spital, madje e ngushëllonin a u mërzite?
As babai im nuk e vizitoi,e penguan dhe u deh atë natë nga dhimbja...
Gjyshja e pa shtrembër nusen( nënën time) me ditë a thu se ajo ish fajtore e gjinisë sime...

Gjithsesi në familjen time u shtuan gëzime të tjera, dhe themelet e babës tim tani kish kush me i trashëgu...

U rrita dhe unë, me të mira e me të këqija, me dashuri apo jo, me shumë apo me pak, u rrita.
Gjithmonë fëmija i parë në familjet e tjera ish më i përkëdheluri, kurse unë jo, më e vuajtura e kjo, mbase ngaqë isha vajzë...

Kur gjyshja po dergjte ditët e fundit të saj, iu afrova e i thashë:
Nënë, pse smë deshët kur linda unë?
Mezi dëgjohej kur fliste dhe e përlotur më tha, jo bijë, nuk eshte se ste desha por femrat e derës tonë vuajnë ndaj nuk doja të ishe vajzë.
Unë, vajza e padëshiruar, iu bëra krah familjes, kam forcën e një mashkulli(jo fizikisht), dhe vendimet meren me konfirmimin tim
Nga e gjithë kjo kuptova një gjë, që dashuria peshon shumë me qenë djalë...e kur je vajzë, jep kaq shumë, aq shumë sa në fund nuk pret asgjë, si këmbim.

Si gjithmon shkruan shume bukur.
me keto rreshta ke then nje te vertet te hidhur te shqiperis. Nje diferencim gjinie te femijeve qe ne lindje dhe kjo ka ndikuar edhe me tej. Duhet te jemi te bekuar nga lindja e nje femre pasi ajo eshte simbol i jetes.! Nuk jemi ne luft qe na duhen sa me shume meshkuj per te luftuar turqit. Me vjen shume keq qe ke perjetuar nje femiri te till , por te shikosh anen pozitive kjo gje te ka bere nje femer te forte dhe nje arsye per te qene nje nene , nje gjushe shembull.

 

[Rrelse]

Si gjithmon shkruan shume bukur.
me keto rreshta ke then nje te vertet te hidhur te shqiperis. Nje diferencim gjinie te femijeve qe ne lindje dhe kjo ka ndikuar edhe me tej. Duhet te jemi te bekuar nga lindja e nje femre pasi ajo eshte simbol i jetes.! Nuk jemi ne luft qe na duhen sa me shume meshkuj per te luftuar turqit. Me vjen shume keq qe ke perjetuar nje femiri te till , por te shikosh anen pozitive kjo gje te ka bere nje femer te forte dhe nje arsye per te qene nje nene , nje gjushe shembull.

Ashu siç e ceke dhe ti, doja të pasqyroja realitetin e hidhur që vazhdon akoma dhe në 2020 në zonat e thella nëpër mjet vetes së parë( unë)..të gjitha femrat veriore kanë ndjerë këtë lloj refuzimi dhe paragjykimi...
Unë jam.fëmijë i një fryti dashurie por ka pasur të tjerë pjestarë të rrethit familjar keqëdashës që veç flisnin flisnin flisnin a thu se fëmijët e tyre i kishin perfektë...
Jam përgojur aq shumë saqë kur shohin tani se si kam arritur çdo gjë, më rrahin shpatullat, bravo...ndaj sduhet me bo diferencë gjinie..se ne femrat jemi të pabarabarta që në djep.

 

[Noah]

Une do te deshiroja te kisha vajz per vete sepse ato dine shume mire si te ta shprehin dashurin.

Ashu siç e ceke dhe ti, doja të pasqyroja realitetin e hidhur që vazhdon akoma dhe në 2020 në zonat e thella nëpër mjet vetes së parë( unë)..të gjitha femrat veriore kanë ndjerë këtë lloj refuzimi dhe paragjykimi...
Unë jam.fëmijë i një fryti dashurie por ka pasur të tjerë pjestarë të rrethit familjar keqëdashës që veç flisnin flisnin flisnin a thu se fëmijët e tyre i kishin perfektë...
Jam përgojur aq shumë saqë kur shohin tani se si kam arritur çdo gjë, më rrahin shpatullat, bravo...ndaj sduhet me bo diferencë gjinie..se ne femrat jemi të pabarabarta që në djep.

 

[.]

Asnjehere nuk i gjej fjalet ti them ashtu sikur ndjehem, e kjo ndodh pse mbetem nder dy bote per nga gjuha qe shkruajme e flasim!
Ndonjehere flasin nervat, ndonjehere shpirti, e shume here mendja dhe keshtu behem nje kokteil ndjenjash e mendimesh?
Por vetem ata qe me njohin me kuptojne?
Ne fillim kjo gje me lendonte, pastaj me merziste dhe tashme duke rritur e mesuar po pershtatem ne menyren e duhur!
Dita sot ishte e vecante, sepse per mua edhe nje pyetje si je, ka vlere?
Dua njerezit qe kam perzemer te jene mire, se kur ata jane mire ndjehem e gezuar, sepse tek e fundit njeriu eshte ç' ka ndjehet dhe jo çka duket, apo çka thote, sepse jemi mesuar tashme kur pyesim te gjithe thone "jam mire"
Kam mesuar nga njerez inteligjent qe dine mjaft mire ti kontrollojne emocionet dhe me pak fjale ti bejne tjeret te heshtin.
Une i adhuroj njerez te tille dhe mundohem te mesoj me pozitivitet anet brilante te cdokujt qe njoh apo flas?
Sot kujtova kur ishim dy vjet ne shkolle ne shqiperi dhe kam nje kuti ku ruaj disa gjera te cdo viti qe le pas!
Dhe gjeta nje fletore aty?


Jeta mbi gjithcka eshte nje kujtim, nje buzeqeshje, nje fjale e mire dhe ç' ka ruajme ne zemer per njerezit qe Zoti i sjell ne jeten tone, per arsyet qe i di vetem Ai?

 

[Socialdisexpert]

Po jetoj në një epokë aq artificiale sa konkurenca e vetme është midis atij që bën më shumë ´lajk´ (like) dhe atij që bën më shumë lajka...

Mendoj se dhe vete fjala "like" artikulimi "lajk" vjen nga shqipja qe dmth "lajka".
"I like you" - "Une te pelqej ty" ose "Une te bej lajka ty/ Une te lajkatosem ty". Sikur ka goxha kuptim me duket mua.

 

[Free`dahhh]

Heyyy ditar. Erdha uneee. ?
Them qe nuk do rri shume, por kjo varet nga biseda jone. Shpresoj te jesh mire, dhe uroj qe kete muaj te lexosh vetem shkrime te bukura...
Une jam “mire”, jam mire qe njerezit qe me rrethojne te mos merziten me merzitjen time. Jam mire qe te jap force familjes time. Them mire qe te behet mire.
Nuk e shikoj me veten ne pasqyre, nuk e shikoj veten time me syrin qe sa “e mire” jam. Ne nje moment hoqa dore nga vetja, hoqa dore nga perkujdesja ndaj vetes, i hodha ne kosh te gjjtha gjerat e make up. Une nuk mundem te ndihem mire, nese ajo nuk eshte mire. Ishte gjeja me e mire qe kisha. Tashme eshte gjeja me e Vecante qe une kam. Ajo ka nevoje per pranine dhe mbeshtjetjen time, gje qe une nuk po e bej. Ditar, nuk dua qe ajo te shikoj lotet e mi, nuk dua qe ta ndjej merzitjen time. Si ta mbaj veten? Si te mos shprehem? Une dua ta shikoj, dhe ajo mos ta kuptoj. Nuk dua te ndihet keq me veten. Ajo mban shume gjera brenda vetes qe nuk i shpreh. Ajo me jep shprese mua, qe gjithcka do kaloj. E beson apo e ben te me qetesoj mua? Si ta kuptoj une cfar ndjen ajo vertete? Nuk e njoh une mjaftueshem? A jam une ne rolin e gabuar? Kam shume pyetje ndaj vetes, dhe pyetja me e veshtire eshte, a do behet gjithcka mire? A do kete dite te bardha per ne? Kam shume gjera te flasim por e shikoj qe emocionet nuk po lene hapesire. Po iki te flas me te dhe te jap fjalen qe do e mbaj veten! Te lutem ditar letren palose dhe ruaje diku, qe pas disa kohesh ishalla jo nje kohe shume e gjate te rikthehem dhe te jap pergjigje te gjitha pyetjeve qe kam. Do i lutem zotit te vi me lajme te mira. Nuk po te perqafoj se te ngjis “semundjen” time. Lexohemi perseri. ?

 

[Sole]

Heyyy ditar. Erdha uneee. ?
Them qe nuk do rri shume, por kjo varet nga biseda jone. Shpresoj te jesh mire, dhe uroj qe kete muaj te lexosh vetem shkrime te bukura...
Une jam “mire”, jam mire qe njerezit qe me rrethojne te mos merziten me merzitjen time. Jam mire qe te jap force familjes time. Them mire qe te behet mire.
Nuk e shikoj me veten ne pasqyre, nuk e shikoj veten time me syrin qe sa “e mire” jam. Ne nje moment hoqa dore nga vetja, hoqa dore nga perkujdesja ndaj vetes, i hodha ne kosh te gjjtha gjerat e make up. Une nuk mundem te ndihem mire, nese ajo nuk eshte mire. Ishte gjeja me e mire qe kisha. Tashme eshte gjeja me e Vecante qe une kam. Ajo ka nevoje per pranine dhe mbeshtjetjen time, gje qe une nuk po e bej. Ditar, nuk dua qe ajo te shikoj lotet e mi, nuk dua qe ta ndjej merzitjen time. Si ta mbaj veten? Si te mos shprehem? Une dua ta shikoj, dhe ajo mos ta kuptoj. Nuk dua te ndihet keq me veten. Ajo mban shume gjera brenda vetes qe nuk i shpreh. Ajo me jep shprese mua, qe gjithcka do kaloj. E beson apo e ben te me qetesoj mua? Si ta kuptoj une cfar ndjen ajo vertete? Nuk e njoh une mjaftueshem? A jam une ne rolin e gabuar? Kam shume pyetje ndaj vetes, dhe pyetja me e veshtire eshte, a do behet gjithcka mire? A do kete dite te bardha per ne? Kam shume gjera te flasim por e shikoj qe emocionet nuk po lene hapesire. Po iki te flas me te dhe te jap fjalen qe do e mbaj veten! Te lutem ditar letren palose dhe ruaje diku, qe pas disa kohesh ishalla jo nje kohe shume e gjate te rikthehem dhe te jap pergjigje te gjitha pyetjeve qe kam. Do i lutem zotit te vi me lajme te mira. Nuk po te perqafoj se te ngjis “semundjen” time. Lexohemi perseri. ?

Shpresoj te behet mir zemer
?mos u merzit
Zoti para ne pas!?

 

[.]

Asgjë nuk kishte ndryshuar. Përveç meje!
Per mire sigurisht ??
Njeriu duhet te mbijetoje xhungles se jetes.
Aty ka shume "kafshe" dhe ti perballe tyre, gjen menyren si te mbijetosh, si te shpetosh,nga kthetrat e tyre!
Nuk e besoja kurrë se mund te ia dal, por Zoti te ve ne sprove me menyren e Tij!
E ja qe njeriu qenka i forte, e mund te perballoje me menyren e duhur, gjera qe thoshte nuk mundem?
Gjera te cilat te rrisin shpirtin, mendjen, zemren
Une e dua jeten dhe veten time, e dua buzeqeshjen time, lirine time, natyren e gjithcka me ben te besoj se Zoti ekziston dhe me mbron nga e keqja, nga ligesia?
Sa here vendos doren mbi zemer dhe e di se rreh per mua, e pra aty brenda eshte jeta ime qe zemra e mbane gjalle?
Aty jane dhe lutjet e mia per njerez qe me kane dhene edhe nje buzeqeshje te sinqerte, me kane bere te lumtur qofte dhe me pranine e tyre brilante!
Kaq!
Ka disa gjera qe vetem ndjehen, nuk gjen dot fjale ti pershkuash ato qe do te thuash.
Kesaj bote qe vetem vret, bote maskash, fjalesh, intrigash, pafytyresish ose shumefytyrsha, sepse e urrejne buzeqeshjen, lumturine, gezimin tend, pasi ata nuk kane zemer dhe asgje qe ta dine cdo te thote!
Pas cdo njeriu qe kerkon te te vrase mu ne thelb te shpirtit, dinjitetit, endrrave, e gjithckaje qe te ben te ndihesh njeri e te ndihesh gjalle.
Por pasi nuk kane asgje te gjalle ne personalitetin e tyre te vetvrare!
Ja, keshtu??

 

[Rrelse]

A e bëre pemën? ishin këto fjalët e mamit nga telefoni, jo-ma dhe ia nderrova temën me shpejtesi...më pyeti për gjërat e përditshme, se si isha, a isha lodhur, veshur trashë nga i ftohti, te mbaja distancë nga njerezit, maskën, dizefektuesin etj e prapë ndaloi tek pema e vitit te ri.
Nuk kam pasur kohë ma por do e vej, pa merak...
Ajo nuk është se eshte shumë e dhënë pas dekoreve por më njeh kaq mire dhe e kupton se diçka nuk shkon...arrin ta kuptojë dhe zvarritjen dhe anën morale timen në këto detaje ...
Unë, vajza e shpisë që s'lija xham pa zbukuruar, mbushja shtëpinë plot me drita e e me yje...na kishin të gjithë zili ambjentin, kundermonte aromë festash 1 muaj para...
por jo, ky vit ndryshe, çdo dëshirë është shuar si ato yjet që shuhen dhe bien si meteor...
Fraza më e shumëpritur dhe e dashur nga unë ndër vite " Ja na erdhi viti ri" është zbehur, zbehet çdo vit në fakt por këtë herë e ndjej më shumë se çdo herë....

Më kaploi nostalgjia e sytë mu rrotulluan me lot, mu kujtua se si e ' zhveshnim" shtëpinë nga tapetët, mbulesat, perdet dhe prisnim ditët e afërta që ti shtronim,apo divanët të mbushura me petë bakllavaje....
Eh..thashë, kjo eh, më doli plot ngazëllim.

Rrëmbeva xhupin e dola, siç bëj nga herë kur mërzitem, shëtitja nuk i bën keq askujt, po i shmangesha kujtimeve, e në ecje, në çdo vitrinë ka pemë, drita, gjëra zbukuruar , kemi hyrë në muajin e festave, njerëz indiferentë, që nuk vrapojnë të kapin ndonjë kile arrë më lirë,gjel deti, apo pronotime restorantesh, por dyndje nëpër farmaci, radhë të gjata për të bërë një skopi, grafi, skaner...të veshur çju ka kapur dora, asnjë kombinim, ngjyrë në trup apo qofte e fytyrë, të zbehtë , të zbehtë.si vetë dhjetori i këtij viti ..
Më keq që dola, pashë përtej asaj që shoh çdo ditë, ose ky eshte vërtet realiteti ose unë jam.shumë më e thellë në mendime ..

Krrup bëri dera, u ktheva në shtëpi, aty në qoshe eshte bosh, 4×4,dhoma e mobiluar mirë por prapë pema i mungon, por më mungon mua dëshira ta vendos, këtë vit ska atmosferë, as cakërrimë gotash mes nesh si familjarë, as biletë avioni, as bakllava por një gjë të sigurtë ka, ai quhet covid.


05.12.2020

 

[Alea]

A e bëre pemën? ishin këto fjalët e mamit nga telefoni, jo-ma dhe ia nderrova temën me shpejtesi...më pyeti për gjërat e përditshme, se si isha, a isha lodhur, veshur trashë nga i ftohti, te mbaja distancë nga njerezit, maskën, dizefektuesin etj e prapë ndaloi tek pema e vitit te ri.
Nuk kam pasur kohë ma por do e vej, pa merak...
Ajo nuk është se eshte shumë e dhënë pas dekoreve por më njeh kaq mire dhe e kupton se diçka nuk shkon...arrin ta kuptojë dhe zvarritjen dhe anën morale timen në këto detaje ...
Unë, vajza e shpisë që s'lija xham pa zbukuruar, mbushja shtëpinë plot me drita e e me yje...na kishin të gjithë zili ambjentin, kundermonte aromë festash 1 muaj para...
por jo, ky vit ndryshe, çdo dëshirë është shuar si ato yjet që shuhen dhe bien si meteor...
Fraza më e shumëpritur dhe e dashur nga unë ndër vite " Ja na erdhi viti ri" është zbehur, zbehet çdo vit në fakt por këtë herë e ndjej më shumë se çdo herë....

Më kaploi nostalgjia e sytë mu rrotulluan me lot, mu kujtua se si e ' zhveshnim" shtëpinë nga tapetët, mbulesat, perdet dhe prisnim ditët e afërta që ti shtronim,apo divanët të mbushura me petë bakllavaje....
Eh..thashë, kjo eh, më doli plot ngazëllim.

Rrëmbeva xhupin e dola, siç bëj nga herë kur mërzitem, shëtitja nuk i bën keq askujt, po i shmangesha kujtimeve, e në ecje, në çdo vitrinë ka pemë, drita, gjëra zbukuruar , kemi hyrë në muajin e festave, njerëz indiferentë, që nuk vrapojnë të kapin ndonjë kile arrë më lirë,gjel deti, apo pronotime restorantesh, por dyndje nëpër farmaci, radhë të gjata për të bërë një skopi, grafi, skaner...të veshur çju ka kapur dora, asnjë kombinim, ngjyrë në trup apo qofte e fytyrë, të zbehtë , të zbehtë.si vetë dhjetori i këtij viti ..
Më keq që dola, pashë përtej asaj që shoh çdo ditë, ose ky eshte vërtet realiteti ose unë jam.shumë më e thellë në mendime ..

Krrup bëri dera, u ktheva në shtëpi, aty në qoshe eshte bosh, 4×4,dhoma e mobiluar mirë por prapë pema i mungon, por më mungon mua dëshira ta vendos, këtë vit ska atmosferë, as cakërrimë gotash mes nesh si familjarë, as biletë avioni, as bakllava por një gjë të sigurtë ka, ai quhet covid.


05.12.2020

 

[Rrelse]

View attachment 72788

Hugs?

 

[Ersaa]

A e bëre pemën? ishin këto fjalët e mamit nga telefoni, jo-ma dhe ia nderrova temën me shpejtesi...më pyeti për gjërat e përditshme, se si isha, a isha lodhur, veshur trashë nga i ftohti, te mbaja distancë nga njerezit, maskën, dizefektuesin etj e prapë ndaloi tek pema e vitit te ri.
Nuk kam pasur kohë ma por do e vej, pa merak...
Ajo nuk është se eshte shumë e dhënë pas dekoreve por më njeh kaq mire dhe e kupton se diçka nuk shkon...arrin ta kuptojë dhe zvarritjen dhe anën morale timen në këto detaje ...
Unë, vajza e shpisë që s'lija xham pa zbukuruar, mbushja shtëpinë plot me drita e e me yje...na kishin të gjithë zili ambjentin, kundermonte aromë festash 1 muaj para...
por jo, ky vit ndryshe, çdo dëshirë është shuar si ato yjet që shuhen dhe bien si meteor...
Fraza më e shumëpritur dhe e dashur nga unë ndër vite " Ja na erdhi viti ri" është zbehur, zbehet çdo vit në fakt por këtë herë e ndjej më shumë se çdo herë....

Më kaploi nostalgjia e sytë mu rrotulluan me lot, mu kujtua se si e ' zhveshnim" shtëpinë nga tapetët, mbulesat, perdet dhe prisnim ditët e afërta që ti shtronim,apo divanët të mbushura me petë bakllavaje....
Eh..thashë, kjo eh, më doli plot ngazëllim.

Rrëmbeva xhupin e dola, siç bëj nga herë kur mërzitem, shëtitja nuk i bën keq askujt, po i shmangesha kujtimeve, e në ecje, në çdo vitrinë ka pemë, drita, gjëra zbukuruar , kemi hyrë në muajin e festave, njerëz indiferentë, që nuk vrapojnë të kapin ndonjë kile arrë më lirë,gjel deti, apo pronotime restorantesh, por dyndje nëpër farmaci, radhë të gjata për të bërë një skopi, grafi, skaner...të veshur çju ka kapur dora, asnjë kombinim, ngjyrë në trup apo qofte e fytyrë, të zbehtë , të zbehtë.si vetë dhjetori i këtij viti ..
Më keq që dola, pashë përtej asaj që shoh çdo ditë, ose ky eshte vërtet realiteti ose unë jam.shumë më e thellë në mendime ..

Krrup bëri dera, u ktheva në shtëpi, aty në qoshe eshte bosh, 4×4,dhoma e mobiluar mirë por prapë pema i mungon, por më mungon mua dëshira ta vendos, këtë vit ska atmosferë, as cakërrimë gotash mes nesh si familjarë, as biletë avioni, as bakllava por një gjë të sigurtë ka, ai quhet covid.


05.12.2020

Ahhh sa e vertete Dor ?