Mirembrema i dashur?
Stop! Mos thuaj as edhe nje fjale. Mos qesh! Boll u gajase me mua.? Mos perfito nga dobesia qe kam per ty? Pastaj te dy e dijme qe nuk do ikja dot pa te dhene lamtumiren, sepse une i mbaj premtimet qe jap, e heren e fundit te thashe qe do shihemi serish.
Ditarush, jam e izoluar jo vetem fizikisht, sepse kete periudhe mendja ime eshte plotesisht e burgosur. Udhetoj me mendimet e mija por se di perse ato nuk me çojne shume larg. Sapo filloj te fluturoj e kapur fort mbi krahet e shpreses, realiteti ma ben udhen te zbehte. Po jetoj ne nje kohe neutrale, pa shije.
Kam frymuar çdo dite te jetes qe endrrat e mija te mos behen hi brenda meje, por tani nuk gjej dot asnje motiv, asnje shkendije qe te mi sjelle nder mend ato serish. Me duket sikur i kam harruar.
Sa frikacake apo jo ditar? Jam gati-gati e padenje per ti realizuar.
Vij e plasem ketu tek ty sepse dua te vazhdoj te dukem e forte dhe e pathyeshme perpara atyre qe kane besim tek une dhe tek e ardhmja ime. Fundja kjo ngarkese emocionale eshte ngjizur dhe ushqyer nga ndjenjat e mija, sme ka kusur askush qe te ndjeje peshen e saj. E di qe skam te drejte te ankohem sepse gjithcka qe na duhet te mbajme mbi kurriz eshte rezultat i zgjedhjeve tona, ose zgjidhjeve tona, ose atyre gjerave qe as nuk i zgjedhim dhe as nuk i zgjidhim dot. Por ndonjehere lodhem kaq shume saqe me vjen ta përze durimin edhe thjeshte te dorezohem. Por pastaj kurajo me therret e me kujton qe dorezimin e kam konsumuar si opsion shume here. Tani eshte koha te eci sa te mundem. Vazho Lorenë! Pershtatu. Behu shpirt-kameleon. Asgje nuk zgjat pergjithmone, vetem perjetesia vete eshte e perjeteshme. E keshtu vazhdoj ditar.
Nuk jam akoma mjaftueshem e bindur per largimin nga ketu. Megjithate do zhdukem ngadale, derisa gjurmet e mija virtuale te fshihen nga koha ashtu si kujtimi im nga memoria e atyre qe me kane njohur.
Do shuhem ne rrjedhen e kohes cdo dite nga pak e deri atehere uroj qe te jete dikush tjeter qe mos te te lere te zesh pluhur miku im.
Do kthehem serish derisa mirupafshim te behet lamtumire?
Stop! Mos thuaj as edhe nje fjale. Mos qesh! Boll u gajase me mua.? Mos perfito nga dobesia qe kam per ty? Pastaj te dy e dijme qe nuk do ikja dot pa te dhene lamtumiren, sepse une i mbaj premtimet qe jap, e heren e fundit te thashe qe do shihemi serish.
Ditarush, jam e izoluar jo vetem fizikisht, sepse kete periudhe mendja ime eshte plotesisht e burgosur. Udhetoj me mendimet e mija por se di perse ato nuk me çojne shume larg. Sapo filloj te fluturoj e kapur fort mbi krahet e shpreses, realiteti ma ben udhen te zbehte. Po jetoj ne nje kohe neutrale, pa shije.
Kam frymuar çdo dite te jetes qe endrrat e mija te mos behen hi brenda meje, por tani nuk gjej dot asnje motiv, asnje shkendije qe te mi sjelle nder mend ato serish. Me duket sikur i kam harruar.
Sa frikacake apo jo ditar? Jam gati-gati e padenje per ti realizuar.
Vij e plasem ketu tek ty sepse dua te vazhdoj te dukem e forte dhe e pathyeshme perpara atyre qe kane besim tek une dhe tek e ardhmja ime. Fundja kjo ngarkese emocionale eshte ngjizur dhe ushqyer nga ndjenjat e mija, sme ka kusur askush qe te ndjeje peshen e saj. E di qe skam te drejte te ankohem sepse gjithcka qe na duhet te mbajme mbi kurriz eshte rezultat i zgjedhjeve tona, ose zgjidhjeve tona, ose atyre gjerave qe as nuk i zgjedhim dhe as nuk i zgjidhim dot. Por ndonjehere lodhem kaq shume saqe me vjen ta përze durimin edhe thjeshte te dorezohem. Por pastaj kurajo me therret e me kujton qe dorezimin e kam konsumuar si opsion shume here. Tani eshte koha te eci sa te mundem. Vazho Lorenë! Pershtatu. Behu shpirt-kameleon. Asgje nuk zgjat pergjithmone, vetem perjetesia vete eshte e perjeteshme. E keshtu vazhdoj ditar.
Nuk jam akoma mjaftueshem e bindur per largimin nga ketu. Megjithate do zhdukem ngadale, derisa gjurmet e mija virtuale te fshihen nga koha ashtu si kujtimi im nga memoria e atyre qe me kane njohur.
Do shuhem ne rrjedhen e kohes cdo dite nga pak e deri atehere uroj qe te jete dikush tjeter qe mos te te lere te zesh pluhur miku im.
Do kthehem serish derisa mirupafshim te behet lamtumire?