Përshtypje dhe ndjesi letrare

[daniel00]

Më lër të çel

Më lër të eci në rrugën e pasigurt,
le të pengohen hapat e mi në rrugëtimin,
le të mbulohen me kore gjunjët e mi nga jeta,
sepse vetëm duke rënë mëson të fluturosh.

Mos më mbyll në kafaz të artë
mes premtimesh mbrojtjeje të përjetshme,
mes krahëve që shtrëngojnë fort
derisa më mbysin frymën time të lirisë.

Mos më duaj si një hije që errëson,
por si një dritë udhërrëfyese nga larg,
si era që prek lehtë e nuk mban,
si shiu që ushqen dhe nuk mbyt.

Më lër të vallëzoj në stuhi,
Të ndjej të ftohtin në faqet e mia,
Të dëgjoj gjëmimin e bubullimës brenda meje
dhe të gjej qetësinë time e vetme.

Nëse më do, ki besim tek udhëtimi im,
Në zgjedhjet e mia, në hapat e mi të pasigurt.
Më lër të bie që të mësoj të ringrihem,
Më lër të qaj për të kuptuar gëzimin.

Sepse dashuria nuk është as zinxhir, as burg,
por era që fryn pas velave,
është rrënjë që e lë pemën të rritet,
është qielli që pret fluturimin pa frikë.

Dhe nëse kthehem te ti,
Nuk do të jetë sepse u mundove të më mbash,
por sepse zemra ime do të ketë zgjedhur
se ku të çelë, e lirë... dhe e dashur...