Përshtypje dhe ndjesi letrare

[daniel00]

I dua sytë e saj sepse kanë dhuntinë të përmbledhin përqafimin dhe tërheqjen me të njëjtin vështrim.

 

[daniel00]

Ka takime që janë pikënisje të reja të jetës dhe shpirtit.
Të shtyjnë të ndryshosh, të vështrosh brenda vetes... të bëjnë të rritesh dhe të rrëmbejnë. Por unë besoj se kjo është dhurata e mrekullueshme e përplasjes mes dy shpirtrave: ndryshimi.
Mos ji më ai që ishe. Është një pjesë e jotja që ka një emër tjetër i cili dëgjohet vetëm në timbrin e zërit të saj, në vlerën që ajo i jep, asnjë kohë nuk do ta fshijë ndonjëherë.

 

[daniel00]

Ajo - "Është një mjegull në mendimet e mia, si një vello e hollë që nuk di ta ngre apo ta lë atje, për të më mbrojtur".

Ai - "Dyshime? Unë jam era e lehtë që prek flakët e zemrës... Mund t'i shuajë ose t'i bëjë më të zjarrta. Cili është lloji i pasigurisë suaj?"

Ajo - "Është një nga ato pasiguri që pëshpërisin në errësirë, nata është e heshtur dhe zemra është shumë e zhurmshme. Pyes veten nëse ky pasion është një iluzion, nëse sytë e tu që më kërkojnë, kanë të njëjtën dritë kur nuk jam me ty."

Ai - "Ah, shqetësim prekës... Do të dish nëse dëshira ime i mbijeton largësisë? Nëse zëri im të thërret edhe kur nuk e dëgjon?"

Ajo - "Po... sepse pasioni digjet, kam frikë ditën në të cilën do të fashitet si hiri në erë."

Ai - "Më dëgjo. Flaka që mbahet vetëm me oksigjen është e luhatshme, por ajo që ushqehet me dëshirën dhe shpirtin nuk i frikësohet kohës. Unë nuk jetoj me çastet, unë jetoj me esencën e shpirtit tënd."

Ajo - "Po sikur një ditë shikimi im, të mos kishte më vezullimin që të magjeps? Po kur koha të skalitë shenja të moshës në fytyrën time?"

Ai - "Oh... Vezullimi që kërkoj nuk është në lëkurën tënde, por në zjarrin që ti ndez brenda meje. Unë nuk kam frikë nga koha, por kam frikë vetëm se nuk do të mund të jem fryma që ndez flakën tënde."

Ajo - "Pra... çfarë do të bëhet me ne?"

Ai - "Do të jemi çfarë zgjedhim të jemi. Një rrahje zemre e vjedhur nga përjetësia ose një melodi që koha nuk do të mund ta shuajë. Më thuaj... dëshiron të kërcesh me mua edhe pak?"

Ajo - “Gjithmonë... derisa nata të ketë yje për të na ofruar."

 

[daniel00]

Isaia 26 : 8 - 9
Po Zot, duke ecur në rrugën e ligjeve të tua, ne të presim, shpirti ynë ka dëshiruar emrin dhe lavdinë tënde!
Të dëshiron shpirti im natën, fryma ime përbrenda të kërkon.
Kur të zbatohen gjykimet e tua në tokë, banorët e botës do të mësojnë drejtësinë.