Ditari i "forumit"

[Meloo]

Miremengjesi ditar.
Nuk me pelqen te tregoj me se si ndihem, as ty dhe askujt...

Ngrihesh pa deshire,endesh e gjerat nuk kane kuptim.
Ha,fle,zgjohesh,punon e prape i njejti avaz . I sillesh ketij rrethi cikeli te
mbyllur,te duket vetja kot tek u vjen verdalle te njejtave gjera.

Unë isha ne maje të lumturise por u rrëzova,aq sa mu duk nje vegim.
Njeriu smund të eci gjatë në lumturi sepse rreshqet. Më duket sesa ma shumë ecim, provojm të ngjitena lart aq ma i madh asht rreziku i rrezimit e frikes që mos u ngrituna ma.

Do ti ruaj kujtimet, rrahjet e zemres prane tij, do ti ruaj mesazhet,fjalet e amla ,driten qe i shihej ne sy.

Do ta ruaj ne shpirtin tim te mire edhe pse kurre nuk u be i imi...
Do ti ruaj takimet e pakta,puthjet

Do ti ruaj te gjitha po nuk do te kerkoj ta shoh ma.
Njeriu asht i prirun drejt rrezimit dhe ndaj ai s 'mund te ece gjate drejt lumturise se rreshqitun...

 

[Irini]

Nje shpirt kerkova, vetem nje shpirt qe te ushqej frymen.
Dhe siguri qe shpirti mos bjere e therrmohet n'ato duar qe do besoja.
Dhe te mos trembej nga frikerat e mia, mos ti spiunonte e te behej bespreme.
Thjeshte ti sheronte ato dreq frikerash qe nuk me lane te besoj askend, e te jetoj...


Ndoshta kerkoj shume, sepse njerezit sot jane te pa bese, e te pa shpirt.
View attachment a845f1d14b577b4cb0f40db35655339f.mp4??

 

[Meloo]

Heyy ditar.
Erdha per here te dyt sot tek ti..
Ne mengjes herit, dhe tani qe po vjen mbremje.
Ne fakt doja te thoja ate qe nuk ja them askujt.
Me mungon shumeee vellai, çdo here ja ndjej mungesen edhe pse me shume "grindeshim sepse une si kokshkemb we jam o e beja timen o s'ka.
Pooor ndoshta ardhja e te tjerve so duket e shton me shume dozen e mungeses se tij.
Ne fakt nuk do jete me nji sekret qe mund ta mbartim vetm une dhe ti.
Poor do e lexojne ndoshta edhe user te plateformes.
Ama mjaftohem qe eshte mire edhe pse ka me shume se nji vit qe se kam par..
Amaa vellai nuk do e lexoj e sigurt ??.

 

[Rrelse]

E dashur, e ke parasysh atë rimelin që e ngacmon me duar padashje? Shpërbëhet mbi sipërfaqen e syve nga pakujdesia, harron që ti je zbukuruar, e më pas kujdesesh që ta pastrosh dhe rivendosësh sërish...
Siç ndodh me "bojën" e zezë të syve, ashu duhet të marrim e nën kontroll ca papastërtira, që thjesht mundohen të lënë njollë mbi ne, por me solucioniet njohuri, pjekuri, dhe durim, ia del..
Askush dhe asgjë nuk duhet lënë të deportojë negativisht në shpirtrat tanë, se kemi një privilegj që : i shtypim si mushkonjat në verë, duke mos i lënë të na thithin gjakun si shushunja..
Ti je vetë xixëllonja e jetës tënde, ke atë magji që të shkëlqesh e në mes të ditës dhe jo vetëm.
Andaj , tregoje veten në çdo kohë, pa revoltë dhe arrogancë, je sharmante dhe ji unike për forcën që të karakterizon!

Ps: Ulur në divanin e mendimeve....

 

[Apache]

Mbrema ditar ..... si ke qene?

U be kohe pa u pare por me behet qejfi qe ste kane lene te zesh pluhur. Si kam qene une?
Te te them mire do te genjeja, por duke ditur qe ka me keq nuk ankohem. Ka qene behar "i acarte" ditar, me furtuna te shkaktuara nga njerez qe sjane mesuar te jene te rendesishem per dike dhe as te kene vemendjen e vazhdueshme te dikujt (shto ktu dhe leket e harxhuara neper dasma.)
Sot duke u verdallisur neper internet me doli nje thenje ... "Kur je i vendosur te behesh pulle poste, nuk ka faj kush te peshtyn".
E kisha lexuar dhe here tjeter po sot se di pse me ngeli mendja aty.
Gjithsesi kam bere nje pakt me veten ditar ... "Enough is enough". Ika njehere , besoj se do lexohemi kur "moti" te qetesohet.
Deri atehere .... kujdesu per te tjeret!

 

[Medusa]

I dashur ditar………………uffff……………..offfff…………………ahhh…………….ohhhhhhhhhh……..











Faleminderit ditar, me mir do behet!

 

[Irini]

Jeta eshte e bukur, duke nisur dashurine nga vetja??

 

[Rrelse]

Ndalo së kërkuari për njerëz që nuk të kërkojnë, ishin këto fjalët e mikes time..
Parimisht kishte të drejtë, por vetja nuk i bindej vetvetes.
E vështirë ta ndalonte së kërkuari, dukej sikur ferri ishte bosh dhe të gjithë demonët kishin zbritur në tokë dhe e shtynin të vepronte( diçka të gabuar mbase)...
Duhet të menaxhohen dobësitë dhe heqësh dorë me apo pa dëshirë ...
Në fund të fundit secili duhet të marrë reston që i takon...

Ditar, sonte shi, vera duket sikur ka marrë hije vjeshte, dhe i gjithë ai përvëlim shpirti, uroj të shuhet nën prezencën e tij...
Natën i dashur, duhet të mbuloj kokën tani...siç i mshel sytë me kur nuk dua ta shoh ndonjë gjë..

 

[Irini]

Dit shiu sot, nuk e hapa dyqanin.
Shtrire po shikoj nje film, kisha kohe pa pare qe ne Maj ndoshta se nuk kam patur kohe.
Dhe eshte nje film i bukur qe e shoh gjithmonë.
Sepse tregon cdo te thote dashuri e vertete, vlere e virtytshme, te cilet njerezit e kerkojne ndryshe ne realitet, por nejse pak rendesi ka.
Kush nxiton rrezohet thone dhe kjo shprehje me ka bere te duroj shume, megjithate vjen dita qe jeta te jep borxhin ose ta merr borxhin, jam munduar te jem tek ato persona qe mos i jem borxh askujt, as jetes, ndersa borxhet e mia i fal? e kjo tregon force?
Dhe shpesh flas per dashurine, ashtu sikur e ndjej une.
Dashuria eshte mbulese e shpirtit, trupit, jetes, frymes.
Kur dashuron nuk ekziston asgje tjeter ne bote dhe nuk lakuriq shpirtin apo trupin, as gojen, as syte, as ditet, as kohen, as dinjitetin, as castet, asgje.
Thjeshte mbyllesh ne dhomen e dashurise dhe jeton, ashtu sikur zemres i jep fryme me ndje.
Por, gjithsesi mbi gjithcka, gjithcka eshte nje kendveshtrim dhe une i gezohem kendveshtrimit tim per jeten, njerezit, e cdo gje na ka dhene Zoti me pa e me ndje, apo me jetu.
Une jam e lumtur, sepse mesova te dua veten dhe nuk mendoj me se cfare dua, apo me mungon.
Por shoh se jam e pavarur,nisur nga shpirti, e kete e kupton kur ndjen se merr fryme lirshem, ashtu sikur lulet maleve.
Dhe shpirti im aromen e maleve ka

 

[Ohana]

I dashur ditar.
Edhe sot mu shemb qielli mbi kokë.
Sa mundet të durojë njeriu vallë?

 

[Rrelse]

I dashur ditar.
Edhe sot mu shemb qielli mbi kokë.
Sa mundet të durojë njeriu vallë?

Ti je vajza me zemrën më të madhe e të fortë. Ne të veriut femrave të forta, u themi burrnesha.. ti je një e tillë. Fjalët e tepërta janë fukarrallek por ajo që të them është: ki durim dhe hajër e bëftë zoti.
Të jap përqafime e më fal që nuk jam aty tani, me ty..
Jemi bashkë mike?

 

[Claa]

I dashur ditar.
Edhe sot mu shemb qielli mbi kokë.
Sa mundet të durojë njeriu vallë?

Uroj te behet cdo gje mire ?

 

[Irini]

I dashur ditar.
Edhe sot mu shemb qielli mbi kokë.
Sa mundet të durojë njeriu vallë?

Ti di te ja dalesh, sepse je e forte dhe nese ke nevoje per dicka me shkruaj??

 

[Bjondina &E]

I dashur ditar.
Edhe sot mu shemb qielli mbi kokë.
Sa mundet të durojë njeriu vallë?

Yll aty ku mendon qe fiket drita mos harro eshte ndal per tu ber drit me e fort dhe e qendrushme thjesht po rregullonin kshu qe durim forc yll ??????

 

[Çomi]

I dashur ditar..eh mor maskara cfare te thashe une ty ne vesh e cke bere ti..i ke treguar gjithe botes !??

 

[Rrelse]

Dita e fundit e kësaj vere, 31 gusht ku zyrtarisht hyjmë në stinën time të adhurueshme vjeshtë..
E mbylla punën nga shtëpia e për sot dhe kam zënë një cep ku shoh dhe nga dritarja duke shoqëruar rënien e gjetheve me sy , të cilat kanë mbuluar pak nga pak trotuaret me verdhësinë e tyre , e nga krahu tjetër është ime më që po bën gati valixhet për tu nisur.
Flet gjithë kohës ndërsa palosën ato dy rrecka siç i quan ajo, unë përhumbem dhe nuk e kam fare mendjen...
Aprovoj me kokë sa herë më drejtohet, Inë pa e kuptuar se ç'po më thotë...
Pjesa më e vështirë është përcjellja në aeroport, ku nuk flasim fare rrugës, ka fytyra të ngrysura dhe heshtje e fuqishme saqë dëgjohet edhe psherëtima kur merr frymë thellë..
Të dyja e mbajmë veten, përqafohemi pa thënë asnjë fjalë, mjekra i dridhet dhe unë as rrugë të mbarë nuk arrij ti them dot...
Sytë i mbaj poshtë dhe vetëm e shtrëngoj pa bërë zë...
Sapo i kthejmë shpinën njëra-tjetrës , jam e sigurte që ajo shpërthen në zë sikurse e unë që plasem në sendiljen e pasme dhe marr vajin..
Taksisti nuk bën fare zë, është skenë e përsëritur në sytë e tij, as lekët nuk mi kërkon , e bën në një moment të dytë, kur të shohë rastësisht në rrugë.
Më pas telefoni i saj nuk resht së rëni
hë, mbërrite në shpi, je mirë?
Mos u mërzit , të lutem...
Zëri im i ngjirur, thotë jo ma jo, për ti dhënë forcë asaj...
Si mos të mërzitem o ma, si?
E gjithë shtëpia mbante emrin tënd, ngrohtësinë tënde, aromën tënde, krahët e tu ...
Po tani?
Më le me zemër?, vetëm, e mbi të gjitha pa pritjen tënde madhështore që më bëje sa herë hyja në shtëpi...
Më mungon akoma pa mbërritur, më mungon çdo moment.
Jam e vogla jote mam. kam nevojë për ty.

 

[Fiore]

Dita e fundit e kësaj vere, 31 gusht ku zyrtarisht hyjmë në stinën time të adhurueshme vjeshtë..
E mbylla punën nga shtëpia e për sot dhe kam zënë një cep ku shoh dhe nga dritarja duke shoqëruar rënien e gjetheve me sy , të cilat kanë mbuluar pak nga pak trotuaret me verdhësinë e tyre , e nga krahu tjetër është ime më që po bën gati valixhet për tu nisur.
Flet gjithë kohës ndërsa palosën ato dy rrecka siç i quan ajo, unë përhumbem dhe nuk e kam fare mendjen...
Aprovoj me kokë sa herë më drejtohet, Inë pa e kuptuar se ç'po më thotë...
Pjesa më e vështirë është përcjellja në aeroport, ku nuk flasim fare rrugës, ka fytyra të ngrysura dhe heshtje e fuqishme saqë dëgjohet edhe psherëtima kur merr frymë thellë..
Të dyja e mbajmë veten, përqafohemi pa thënë asnjë fjalë, mjekra i dridhet dhe unë as rrugë të mbarë nuk arrij ti them dot...
Sytë i mbaj poshtë dhe vetëm e shtrëngoj pa bërë zë...
Sapo i kthejmë shpinën njëra-tjetrës , jam e sigurte që ajo shpërthen në zë sikurse e unë që plasem në sendiljen e pasme dhe marr vajin..
Taksisti nuk bën fare zë, është skenë e përsëritur në sytë e tij, as lekët nuk mi kërkon , e bën në një moment të dytë, kur të shohë rastësisht në rrugë.
Më pas telefoni i saj nuk resht së rëni
hë, mbërrite në shpi, je mirë?
Mos u mërzit , të lutem...
Zëri im i ngjirur, thotë jo ma jo, për ti dhënë forcë asaj...
Si mos të mërzitem o ma, si?
E gjithë shtëpia mbante emrin tënd, ngrohtësinë tënde, aromën tënde, krahët e tu ...
Po tani?
Më le me zemër?, vetëm, e mbi të gjitha pa pritjen tënde madhështore që më bëje sa herë hyja në shtëpi...
Më mungon akoma pa mbërritur, më mungon çdo moment.
Jam e vogla jote mam. kam nevojë për ty.

Te ndjej ne cdo varg....
Sps dhe une i kam larg prinderit!

 

[Priscilla]

Dita e fundit e kësaj vere, 31 gusht ku zyrtarisht hyjmë në stinën time të adhurueshme vjeshtë..
E mbylla punën nga shtëpia e për sot dhe kam zënë një cep ku shoh dhe nga dritarja duke shoqëruar rënien e gjetheve me sy , të cilat kanë mbuluar pak nga pak trotuaret me verdhësinë e tyre , e nga krahu tjetër është ime më që po bën gati valixhet për tu nisur.
Flet gjithë kohës ndërsa palosën ato dy rrecka siç i quan ajo, unë përhumbem dhe nuk e kam fare mendjen...
Aprovoj me kokë sa herë më drejtohet, Inë pa e kuptuar se ç'po më thotë...
Pjesa më e vështirë është përcjellja në aeroport, ku nuk flasim fare rrugës, ka fytyra të ngrysura dhe heshtje e fuqishme saqë dëgjohet edhe psherëtima kur merr frymë thellë..
Të dyja e mbajmë veten, përqafohemi pa thënë asnjë fjalë, mjekra i dridhet dhe unë as rrugë të mbarë nuk arrij ti them dot...
Sytë i mbaj poshtë dhe vetëm e shtrëngoj pa bërë zë...
Sapo i kthejmë shpinën njëra-tjetrës , jam e sigurte që ajo shpërthen në zë sikurse e unë që plasem në sendiljen e pasme dhe marr vajin..
Taksisti nuk bën fare zë, është skenë e përsëritur në sytë e tij, as lekët nuk mi kërkon , e bën në një moment të dytë, kur të shohë rastësisht në rrugë.
Më pas telefoni i saj nuk resht së rëni
hë, mbërrite në shpi, je mirë?
Mos u mërzit , të lutem...
Zëri im i ngjirur, thotë jo ma jo, për ti dhënë forcë asaj...
Si mos të mërzitem o ma, si?
E gjithë shtëpia mbante emrin tënd, ngrohtësinë tënde, aromën tënde, krahët e tu ...
Po tani?
Më le me zemër?, vetëm, e mbi të gjitha pa pritjen tënde madhështore që më bëje sa herë hyja në shtëpi...
Më mungon akoma pa mbërritur, më mungon çdo moment.
Jam e vogla jote mam. kam nevojë për ty.

E ndjeva vertet,dhe une largohem nga nena ime per nje jave,por ti je e fort??

 

[Bjondina &E]

Dita e fundit e kësaj vere, 31 gusht ku zyrtarisht hyjmë në stinën time të adhurueshme vjeshtë..
E mbylla punën nga shtëpia e për sot dhe kam zënë një cep ku shoh dhe nga dritarja duke shoqëruar rënien e gjetheve me sy , të cilat kanë mbuluar pak nga pak trotuaret me verdhësinë e tyre , e nga krahu tjetër është ime më që po bën gati valixhet për tu nisur.
Flet gjithë kohës ndërsa palosën ato dy rrecka siç i quan ajo, unë përhumbem dhe nuk e kam fare mendjen...
Aprovoj me kokë sa herë më drejtohet, Inë pa e kuptuar se ç'po më thotë...
Pjesa më e vështirë është përcjellja në aeroport, ku nuk flasim fare rrugës, ka fytyra të ngrysura dhe heshtje e fuqishme saqë dëgjohet edhe psherëtima kur merr frymë thellë..
Të dyja e mbajmë veten, përqafohemi pa thënë asnjë fjalë, mjekra i dridhet dhe unë as rrugë të mbarë nuk arrij ti them dot...
Sytë i mbaj poshtë dhe vetëm e shtrëngoj pa bërë zë...
Sapo i kthejmë shpinën njëra-tjetrës , jam e sigurte që ajo shpërthen në zë sikurse e unë që plasem në sendiljen e pasme dhe marr vajin..
Taksisti nuk bën fare zë, është skenë e përsëritur në sytë e tij, as lekët nuk mi kërkon , e bën në një moment të dytë, kur të shohë rastësisht në rrugë.
Më pas telefoni i saj nuk resht së rëni
hë, mbërrite në shpi, je mirë?
Mos u mërzit , të lutem...
Zëri im i ngjirur, thotë jo ma jo, për ti dhënë forcë asaj...
Si mos të mërzitem o ma, si?
E gjithë shtëpia mbante emrin tënd, ngrohtësinë tënde, aromën tënde, krahët e tu ...
Po tani?
Më le me zemër?, vetëm, e mbi të gjitha pa pritjen tënde madhështore që më bëje sa herë hyja në shtëpi...
Më mungon akoma pa mbërritur, më mungon çdo moment.
Jam e vogla jote mam. kam nevojë për ty.

Ahhh sa fjal te bukura nje gje do thoja mos qani kur i percjellni qoft mergim apo diku tjeter te qajm kur i qojm ne ne banesen e fundit xhehnetin e them nga eksperienca xhan isha qen budalla kam qajt kur shkonte ne Kosov ajo e un rrija nket dreq Zvicerr ehhhh por gabim tash qe qaj e uleras qe se ndjej aromen qe sthrras me Nene ahhh me bere me lot yll.

 

[Rrelse]

Ahhh sa fjal te bukura nje gje do thoja mos qani kur i percjellni qoft mergim apo diku tjeter te qajm kur i qojm ne ne banesen e fundit xhehnetin e them nga eksperienca xhan isha qen budalla kam qajt kur shkonte ne Kosov ajo e un rrija nket dreq Zvicerr ehhhh por gabim tash qe qaj e uleras qe se ndjej aromen qe sthrras me Nene ahhh me bere me lot yll.

Më vjen keq. Përqafime?