Shkrime të ndryshme

[Nina]

Annabel Lee​

BY EDGAR ALLAN POE
It was many and many a year ago,
In a kingdom by the sea,
That a maiden there lived whom you may know
By the name of Annabel Lee;
And this maiden she lived with no other thought
Than to love and be loved by me.

I was a child and she was a child,
In this kingdom by the sea,
But we loved with a love that was more than love—
I and my Annabel Lee—
With a love that the wingèd seraphs of Heaven
Coveted her and me.

And this was the reason that, long ago,
In this kingdom by the sea,
A wind blew out of a cloud, chilling
My beautiful Annabel Lee;
So that her highborn kinsmen came
And bore her away from me,
To shut her up in a sepulchre
In this kingdom by the sea.

The angels, not half so happy in Heaven,
Went envying her and me—
Yes!—that was the reason (as all men know,
In this kingdom by the sea)
That the wind came out of the cloud by night,
Chilling and killing my Annabel Lee.

But our love it was stronger by far than the love
Of those who were older than we—
Of many far wiser than we—
And neither the angels in Heaven above
Nor the demons down under the sea
Can ever dissever my soul from the soul
Of the beautiful Annabel Lee;

For the moon never beams, without bringing me dreams
Of the beautiful Annabel Lee;
And the stars never rise, but I feel the bright eyes
Of the beautiful Annabel Lee;
And so, all the night-tide, I lie down by the side
Of my darling—my darling—my life and my bride,
In her sepulchre there by the sea—
In her tomb by the sounding sea.

 

[Hera]

"Shpirti i lirë është i rrallë, por njihet me të parë, sepse të shkakton një ndjesi mirësie menjëherë.
U kalova përbri dyqind personave dhe nuk pashë asnjë qenie njerëzore".

 

[Hera]

S’di ç'të them...

Nuk po mësohem dot pa ty,
Ti paske qenë
(S’di ç’të të them!)
Nga gjithë ç’kam dhe sheh me sy,
Nuk e gjen dot ç’pjesë më dhemb!

Një zjarr i kaltër mbete ti,
Që nuk më ngroh,
Po veç më djeg!
Ti, brenda meje flaka je,
Tek ajo pjesë që vetëm dhemb!

Të heqësh hënën atje lart,
Do të përmbyset bota krejt!
Ashtu si unë që vdes në çast
Po hoqa pjesën që më dhemb!

Autor

 

[Kresha]

“Metodat me të cilat kujdestarët i izolojnë fëmijët variojnë nga e egra tek ato delikate – dhe nga ekstremet në ato të buta. Metoda më primitive, padyshim, është forca brutale, siç është vendosja e fëmijës në një hapësirë të mbyllur ose përdorimi i mjeteve të tjera për të kufizuar lirinë e tij fizike. Mund të ndodhë gjithashtu përmes kujdestarëve që e zhvendosin fëmijën në një vend të ri—madje edhe në një shtet të ri. Kjo mund të jetë jashtëzakonisht stresuese për një fëmijë, sepse ndërpret stabilitetin dhe parashikueshmërinë e jetës së tyre. Kjo është arsyeja pse terapistët shpesh pyesin klientët e rinj nëse ata lëviznin shpesh ose ndryshonin shkolla - dhe nëse kujdestarët e tyre kryesorë ndryshuan gjatë fëmijërisë së tyre. Ngjarjet si kjo kanë një ndikim të madh në zhvillimin e një personi.”
— Darius Cikanavicius

 

[Hera]

Njoh nje Burre qe nuk ka zemer ..por me ka bere te çmendem nga dashuria ..
Gjithçka sepse ..nje dite duke me prekur doren ..me rizgjoj ndjenjat e pergjumura

Alda Merini

 

[Kresha]

“Krijimi i kaosit ofron emocione për disa njerëz, veçanërisht ata që janë të shqetësuar nga heshtja, ata që e shpërqendrojnë veten nga problemet e tyre duke u fokusuar jashtë, ata që ndihen bosh brenda dhe kanë nevojë të mbushen me aktivitet, dhe ata që janë rritur në një mjedis në të cilin harmonia dhe paqja ishin të panjohura”.
- Beverli Engel

 

[Kresha]

“Të kesh një edukim të dëshiruar ose ndryshe traumatik na bën të prirur ndaj vetëfajësimit, që është vetëm një nga shumë efektet e një mjedisi të tillë fëmijërie. Nëse nuk trajtohet dhe nuk zgjidhet plotësisht, tendenca për të fajësuar veten, atëherë, mbartet në jetën e mëvonshme të një personi dhe manifestohet në një gamë të gjerë problemesh emocionale, të sjelljes, personale dhe sociale. Këto probleme përfshijnë, por nuk kufizohen vetëm me, vetëvlerësimin e ulët, vetëkritikën kronike, të menduarit magjik dhe irracional, vetëdyshimin kronik, mungesën e dashurisë dhe kujdesit për veten, marrëdhëniet jo të shëndetshme dhe ndjenja të tilla si turpi toksik, faji dhe ankthi.”
— Darius Cikanavicius