Poezi të ndryshme

[d3n]

Nese e don bukurin
ateher mos me duaj mua
sepse ka te tjer
qe jan me te bukur se une
nese e don mencurin
ateher mos me duaj mua
sepse ka te tjer
qe jan me te mencur se une
nese e don pasurin
ateher mos me duaj mua
sepse ka te tjer
qe jan me te pasur se une
por nese e don dashurin
ateher duam vetem mua
sepse nuk ka asnje
qe te dashuron me shum se une.
Më Prit
Më prit sonte ne ënderr do te vij,
por nuk do te tremb,
nuk do te trokas ne derë.
As nuk do te zgjoj ,
por do te PUTHI leht
dhe do te shkoj perseri!!!!!

 

[Rrelse]

...nëse nuk ke ndjerë zemrën tënde të flatrojë në kraharor,
si një shqiponjë e gjakosur,
Nëse faqes tënde nuk rrodhi një lot, që nuk e pa kush,
Nëse nuk ke mbajtur frymën, para një takimi,
Njëlloj si para rrezikut,
Nëse nuk ke bërë kilometra të tërë, ditë edhe natë,
Për një prekje drithërime, një buzëqeshje a puthje,
Nëse nuk e ke gdhirë duke pritur mpirë mbi celularin tënd,
të vijë nga thellë errësirës një sinjal, një mesazh, një emocion,
vonë, por para agimit,
Atëhere ske dashuruar kurrë,
Dhe ndoshta kurrë s’do dashurosh...

 

[d3n]

Nëse je e vetmuar,
nëse je në mendime,
pyete zemrën tënde!
A e don zemrën time?
E kam një dëshirë,
është shumë e thjesht,
të isha afër teje,
tjetër s'kisha desht!

 

[Rrelse]

"Unë kam moshën në të cilën gjërat shihen më qetësisht, por me qëllimin që të vazhdojnë të rriten. Kam vitet ku fillohen të ledhatohen ëndrrat me gishta, dhe iluzionet bëhen shpresë. Kam vitet në të cilat dashuria, nganjëherë, është një afsh i nxehtë, e etur për t'u konsumuar në zjarrin e një pasioni të pritur.
Dhe herë të tjera,është një vend i paqtë, si një muzg në plazh...
Sa vjeç jam unë? Unë nuk kam nevojë për t'i shënuar me një numër, për shkak se dëshirat e mija të realizuara, lotët e derdhur përgjatë rrugës, duke parë iluzionet e mia të shkatërruara janë më me vlerë se kaq.
Pra, çfarë rëndësie ka nëse unë mbush njëzet, dyzet ose gjashtëdhjetë vjeç!
Ajo që ka rëndësi është mosha që ndihem.
Kam vitet që më nevojiten për të jetuar në liri dhe pa frikë. Për të vazhduar pa frikë në rrugën time, sepse mbaj me vete përvojën dhe fuqinë e ëndrrave të mia.
Sa vjeç jam unë? E ç'rëndësi ka!
Unë kam vitet që më nevojiten për të braktisur frikën dhe për të bërë atë që unë dua dhe ndjej...".

 

[Rrelse]

-Përpiqu të shpëtosh nga kjo qeli ku je burgosur, - më tha ime më.
-...por unë nuk jam e burgosur, -kundërshtova.
-A je ti e lumtur atëherë? Më zuri pritë befasisht.
-Nuk e di, -ia dhashë kot.
Ajo më kapi mjekrën me majën e gishtërinjve dhe ma ripërsëriti pyetjen qortueshëm.
-A je ti e lumtur?
-Jo, -u përgjigja prerë pa ditur të gjej një shteg shpëtimi.
-A ka burg më të madh për zemrën atëherë?

 

[d3n]

Te perqafuar sebashku ne qendrojme,
nen krahet e njeri tjetrit ne enderrojme
ne hapsiren pa fund jemi duke udhetuar,
dhe me yjet formojme fjalen te dua.
Syte e tu i japin drite zjetes time,
zemra jote dashuri zemres time,
dhe kur jam i trishtuar ti je aty
dhe me thua te dua vetem ty.
Ti je endrra qe une shoh cdo nate
ti je ajri qe fryme une marr
ti je dielli qe me ngroh
te Dua vetem ty me beso.
Per nje cast me ndali fryma erdhe ti
dhe me dhe nga fryma jote jetova perseri
cdo rrahje e zemres time ty te kerkon,
imazhi yt brenda meje jeton.
Dashuria per ty eshte pa kufi,
dashuria per ty eshte sakrifice,
dhe sikur te humbisja jeten vetem per ty
Dashuria do te jetonte per ne te dy..

 

[Rrelse]

Une sot e ndjeva per here te pare vjeshten.
Nuk ishin qiejt e ngrysur, as bubullonte gjetke, as shi nuk binte... vec nje rreke shiu me qasej kordonit te shpirtit.
Kishte kaluar mesdita, e si rrallehere gjendesha e fishkur ne shtrat. Ne cdo dite tjeter zgjohesha heret, ngopesha me ajrin e paster qe sa vinte e zhdukej pergjate dites, shijoja nje leng frutash me gjyshen, rrekelleja zhurmshem ndonje pjate ne kuzhine dhe zhdukesha per vrapin e mengjesit me zerin keshillues te mamase ´´mos e hiq pulovren kur te djersish, se do ftohesh´´.
Sot as alarmin nuk e kisha degjuar, ose me shume mundesi ime me duhej ta kishte caktivizuar pasi kishte rene shume here. Koka me buciste si boria e ndonje treni, trupin e ndieja te lodhur dhe per cudi s´mbaja mend te kisha kaluar as nje nate me makthe. Por kur nisa te pulisja syte, shikimi i mjegulluar nisi te me sinjalizonte per gotat e tepruara te veres qe kisha rrekellyer pasi kisha ndjekur nje drame romantike qe me kishte kujtuar ty. Nuk kisha as nje grime fuqie te ngrihesha nga shtrati, vura koken nen jastek, dhe truri nisi te me bente nje rezyme te nje nate me pare, derisa ndieva hapat e shqetesuara te mamase qe renden drejt dritares per te hapur perdet ngjyre oker leshuar te renda plumb sa ne njerin skaj te murit ne tjetrin. Pastaj u afrua tek shtrat duke me zgjatur nje gote uje ku me siguri duhej te qe tretur ndonje takipirine per dhimbje koke.
E mora pa e pare ne sy.
Me vinte keq ta zhgenjeja me teper. Dhe mbi te gjitha me vinte keq te zhgenjeja veten. Une nuk kisha vene kurre alkool ne buze, as diten e pare qe i kisha dhene fund marredhenies sime 5-vjecare, dhe duhej ta beja tani pas 5 muajsh? Kisha qene gjate gjithe kohes, edhe pergjate atyre muajve pa nje ´´Ai´´, nje ´´alarm zgjimi´´ sic me thoshte gjyshja ime, sepse nje dreq e dinte ku e gjeja energjine te zgjohesha qe pa gdhire ende, vetem per te shijuar diellin ne agim, te merresha me pune shtepie qe heret (qe duhej thene me shume i prishja sesa i rregulloja), te me shkrepte ne tru te beja pazarin, apo t´i bija qytetit rrotull ne kembe, te ushqeja qente e rruges se shtepise sime, te gatuaja embelsiren me te komplikuar qe kane pare recetat e gatimit, te motivoja njerez per te qene te lumtur, te shoqeroja gjyshen tek okulisti, t´i beja tim eti vizita te papritura ne pune, t´i flisja edhe te panjohurve me doza te medha dashurie,...dhe sot, si nje bateri e rene, pas pese muajsh, une gjendesha pas mesdite ende ne shtratin tim, me rimelin e rene faqeve, veren e derdhur mbuleses se shtratit, dhe ndonje lot tradhetar te thare cepave te syrit. Por mbi te gjitha gjendesha me zemren, qe nuk e njihja se ishte e imja.... Une nuk isha ajo. Ose isha, por nje lloj fasade me kishte penguar kete ane prej kohesh. Megjithate une s´doja ta pranoja. E dija qe tipi im nuk perkonte me te nje vajze te afte te priste damaret kur ndahej nga dikush, apo qante e deshperuar per muaj te tere, perkundrazi e njihja veten per nje rebele aq te cmendur sa edhe ne pusin me te thelle kredhesha vetem sepse e dija qe isha e afte te gjeja nje burim drite.
Mamaja ime me shkoi doren ne floke, e njihte ´´motorin´´ qe kishte per bije, e ta gjente tani krejt papritur pa karburant ishte e dhimbshme, por e dinte me se miri edhe arsyen, po aq sa e dinte se nje shperthim i imi i tille pas gjithe asaj qe kisha mbajtur perbrenda ose do te me clironte njehere e pergjithmone ose fundoste njehere e pergjithmone.
-Ngrihu, me tha, atje jashte eshte e njejta bote e cmendur e disa diteve me pare qe pret nje te cmendur si ty.
-Por une nuk ndiej te jem e njejta e cmendur e diteve me pare, -thashe pa i menduar fjalet.
Mamaja ime u pertyp, mu duk nje cast sikur po fshihte prej meje ngasherimin qe i shtriqej fytit ndersa me shihte ne ate gjendje.
-Mos eshte me mire qe te vrapoje koha? I rrefeva vrenjtur.
Nje dite me pare te me kishte thene dikush qe une e kisha thene ate fjali, as vete nuk do ta besoja, pasi kurre nuk kisha kohe te mjaftueshme per gjithcka. Por me siguri ne gjendjen qe isha, duhej te kisha humbur fillin, por jo lajthitur krejtesisht...
-Kam nje dhimbje ne kraharor qe me shtrengon, vijova. Une qesh dhe gezoj por ajo me shfaqet si nyje ne fyt per te me kujtuar qe eshte aty, qe nuk iken, qe do te behet jetike per frymemarrjen time. Keshtuqe e di cfare, me mire te mos rende koha, por te ndaloje fare.
Mamaja ime me pa me ca sy te lebetitur sikur te kishte humbur cdo lloj gjurme njohese qe e dergonte per tek e bija, u ngrit dhe si per te me dhene leksionin rradhes sic nuk nguronte te bente cdo dite tjeter, mori oren e varur ne murin e dhomes dhe me erdhi serish prane.
-E shikon? Tha e inatosur. Pak me pare i kerkove te rende, pastaj te ndaloje. Nderkohe qe ajo nuk beri as njeren as tjetren, ajo vazhdoi te njejten rruge qe ben cdo dite. Por mbi te gjitha ajo nuk kthehet pas, ne momentin qe ne i levizim here pas here para-pas akrepat e saj, ajo resht se funksionuari. Keshtu ndodh edhe me njerezit, nese kthehemi pas mund te lendohemi, nese ecim me shpejt sec duhet nuk do te mund te perjetojme kenaqesine e gjerave te vogla sic jane edhe vete sekondat, nese nuk ruajme nje levizje te qendrueshme do te perfundojme duke qene as pjese e se shkuares, as se ardhmes, por ne vend-numero e nje se tashmeje te plogesht sic po e zhyt ti veten tani.
Ne cdo fjale qe me perseriste zhurmshem ime me, arrija te kuptoja vetem se kisha zbuluar papritur tek vetja nje shpirt te cuditshem si nje gjethe vjeshte, qe nje cast gjendej krenare ne dege, e nje tjeter e therrmuar mijera copeza ne toke. Por une preferoja te isha ´´alarmi i zgjimit´´ dhe jo shpirti i vjeshtes, ndaj fshiva lotet, dhe vendosa te sillem si ora, perpos te gjithave te vazhdoj perpara...

 

[Rrelse]

Vetëm kur përballesh me vdekjen e kupton sesa rëndësi kanë njerëzit dhe respekti që tregojnë ndaj teje e humbjes tënde.
Jam bërë e ligë...
Po u përgjigjem me të njëjtën monedhë atyre që s’më ‘njohën’ në ditët e mia më të këqija.
Tani unë e di se edhe ata ‘e kuptojnë’ arsyen e hakmarrjes sime, ndoshta edhe pendohen që s’më shoqëruan, ato ditë, por e gjitha është reciproke...
Bota vërtetë u rrotulluaka...
Kam nisur të barazoj sjelljet. E lexoj hidhërimin përsysh tek ata që po e provojnë rishtaz humbjen dhe s’marrin asnjë reagim a ngushëllim nga unë.
Qenka e rëndë të fashitësh zemërimin!
Unë vërtetë s’dua të jem e pashpirt, por është më i fortë inati, veçse...
Nuk ia uroj askujt vdekjen e njerëzve më të dashur, ama, kurrë nuk do ua harroj shijen e hidhur të braktisjes që më dhanë... dhe askush prej tyre s’do marrë empati e njerëzillëk prej meje!

 

[Rrelse]

“Dhe dhimbjes unë ia njoh të gjitha shkallët
U njoh dhe peshat arit apo hekurit...
Ju them: më i rëndë është lot i ndarjes me të gjallët
Se lot i ndarjes me të vdekurit"

 

[Rrelse]

E ndjej heshtjen tende qe arrin me eren.
E di ? Eshte e vertete se era nuk ben zhurme, po gjerat qe levizin.
Dhe ti, ti e ke forcen ta levizesh zemren time.
Edhe nga larg.
Edhe kur mungon...

 

[Rrelse]

Më përqafoi me zell dhe më kërkoi të largohesha. Bëja ecejake por këmbët nuk iknin dot.

-Hë de,edhe një përqafim të fundit.
-Po vonohesh për në punë.
-Kam edhe gjysmë ore,kohë plot.Aq plot sa për 1001 përqafime.

Renda drejt tij me të katra dhe për një moment e shumëzova botën me zero. Kurrë nuk ngopesha nga aroma e ëmbël që gusha e tij kundërmonte.Nuk shqitesha dot larg tij dhe sikur bomba të pëlciste aty. Isha thjesht një e dashuruar,e dashuruar me gjithë fuqinë e shpirtit tim.

 

[Rrelse]

Cfare nuk na kane mesuar e nuk na kane thene per dashurine...
Se dashuria eshte vuajtje, eshte mungese e eshte lufte.
Na kane thene se nese nuk e kerkon, provon durimin.
Na kane thene se nese sheh te tjera, mat xhelozine e nese ate e provon, kerkon falje sepse i mat ndjenjat qe ka per ty.
Na kane mbuluar me thashetheme romantike me te cilat kemi jetuar shume vite me rradhe ( keqardhje per disa breza )
Mire miqte e mi, po dashuria nuk eshte asnjera nga keto.
Dashuria, eshte prania, qendrueshmeria, eshte nje njeri qe te thote " Te therras neser " dhe neser te therret vertet, sepse dashuria nuk ka kohe per tu respektuar.
Dashuria eshte zemerimi..padurimi..shfrenimi..nuk eshte pyetje, eshte pergjigje.
Dashuria eshte pergjigje..dashuria eshte kur ndalojme se beri pyetje...

 

[Webmaster]

TE DUA

NENA IME
Nene e dashur nene,mbres ne zemer me ke len
gje e shejt je oj nene,dashurin qe ke ti.
se mundem ta gjej ne qdo njeri,
ketu larg ne vetmi,smundem te gjej kurr rahati
sa nevoj kam per ty,
vajten vite pa te par,malli shum me ka marr,
sa me vjen per te qar,kur ty oj nene ste kam pran,
sa qef kam te therras nene,nga malli fuqia me ka len
nje diqka me mban ne kemb,malli per ty oj nene
telefonin smund ta marr.ngasherrehem duke qar
sdua zemren ta coptoj shpirtin tend ta lendoj
cdo mengjez kur agon.ti me mall me kujton
kur dielli perendon,ti lutje qdo her ben
ajo lutje e nenes time mua me jep shum urime
nene e shejt nena ate dashuri te dhen
evladeve kam per tjualen,tju them eshte nga e imeja
NENE

 

[Rrelse]

M'i trego nënës e shtrenjta mike;
që do marr rrugën për perëndim.
Po më degdis larg saj e keqja;
po më përcjell vetë vendi im.

Thuaji asaj çdo buzëmbrëmje,
kur të më presë pragut të portës.
Me helm-zemrës unë po endem;
si pelegrin rrugëve të botës.

M'i përkëdhel rrudhat e saj,
kur lotët t'i kenë mbushur sytë.
Ndalja ti zemrës gjithë atë vaj,
që në çdo çast po e sfilit.

Puthja ti duart, thinjat dhe supet.
Shuaji trishtimin që po e mbyt.
E kraharorin e saj pa qumësht;
binde, do kthehem unë një ditë!

Nënokja ime, sa mall që kam!
Do vij të të rrok mes krahësh.
Do të të puth në gushë e ballë,
aromë ti flokëve do të m'i marrësh.

Dhe të gjithë vitet që kanë kaluar,
tek ne do shfaqen fare hapur.
Do të t'kenë plakur ty portretin,
e mua shpirtin do të më kenë plakur!

 

[Rrelse]

Jo..Nese mendon se dhimbja zgjat pergjithmone..gabohesh.
Ka dicka brenda nesh qe na ben te ngrihemi nga bresheri, dhe e gjitha kjo nuk vjen nga nje mik..nga nje i aferm..vjen nga era.
Nje dite..nje pasdite..mbase nje nate..era vjen dhe ti je ndryshe.
Cilado ka qene dhimbja, era e merr me vete..disi ka mbetur mes flokeve..poshte syve...vetem per te kujtuar se ka qene te ty.
Por brenda eshte dicka qe era e leviz..eshte bukur sepse aty ka qene gjithmone.
Vetem se, era mungonte...

 

[Rrelse]

"Por fjalët e mia ngjyhen me dashurinë tënde.
Ti eklipson gjithçka; ti zë gjithçka...”.

 

[Rrelse]

Nuk eshte e vertete qe ne disa momente duhet te shohim vetem perpara.
Ne te gjithe jemi rezultati i nje te shkuara qe e kemi lene prapa..gabimet qe kemi bere..mundesite e humbura..ditet e jetuara..dashurite e lindura..dashurite kurre te lindura,,keqardhje te hidhura..zgjedhje qe nuk mundem ti benim dhe ato te gabuarat.
Nese sot kemi fituar nje fare mbrojtjeje eshte sepse dje dikush na ka lenduar shume.
Nese sot zvarritemi, eshte sepse dje kemi qene te rrezuar.
Nese sot dime te duam, eshte sepse dje dikush na ka dashuruar mrekullisht neve.
Per te veshtruar pas duhet shume guxim, duhet te jesh ne gjendje te mundesh monstrat e te kaluares e te zbulosh se syte e tu shohin drejte e pa frike cdokend qe ka ndryshuar jeten tende.
Te pranosh se plaget dhembin shume, e keshtu je ne gjendje te mbrohesh nga kripa qe njerezit mund te hedhin mbi to.
Vjen nje dite dhe e kupton se duke ecur i veshur me te djeshmen tende, e sotmja te duket si shetitje, pa patur frike se hapi yt peshon.
Pa patur frike t'ju beje budalla, nje tjeter budalla...

 

[Rrelse]

Të dua pa e ditur se si, kur dhe ku.
Të dua drejtëpërdrejtë pa probleme apo krenari
Të dua kështu, sepse unë nuk di ndryshe
Pra, në këtë mënyrë ku s'jam dhe nuk je
Kaq afër sa dora jote mbi gjoksin tim është imja
Kaq afër sa mbyllen sytë e tu në gjumin tim...

 

[Rrelse]

VJESHTE E MESME...
........................................................
U be tashme vjeshte e mesme
ka nisur dielli mban meri
eshte bere koha mal perpara
nuk erdha as se kaperceve ti.
Akoma ngrohte ben mbi atehere
e mbaj mend muzgun permbi sup
me thoje mos ki frike per doren
po cohemi lart me ndiq...
Me gjej nje pyll ku te shetisim
perbri rrjedhes se ndonje lumi
dhe ler fustanin te hiqet zvarre
tek mes gishtat buzet puthin.
U be tashme e mesme vjeshta
dhe frut ky largu qe helmon
ngaterruar ti edhe era
trokthit te mendimeve zhurmon.
Te ndjej burgosur brenda brinjve
gjuan, shkelmon e ben shamate
dhe si pelcet qe s'perqafohem
e si nje shteg hapur nuk le.
Se po ta dije c'ishte malli
dhe vjeshta po ta dije c'ish
do hyje me dore ne deje
ta ndalje kete dreq magji.
A gjete xhup ka ftohur koha
po ngjyren valle si do t'ja di?.

 

[Miiqtel_M7]

Nata mbretereshe!
Yjet hidhnin spirancen,
ne qiellin e boshatisur,
hena ndillte dashuri,
ne dritaren e braktisur.
Nje strofe,nje fjale,nje shkronje,
dashuricke a zenke kushedi,
se cdo shfaqte skishte rendesi,
mjafton te ish mesazh prej tij.
Teksa yjet thurnin ninulla per boten,
tmos ia prishnin ate lumturi,
hena ziliqare me dashurine e tyre,
binte cdo nate ne dashuri...