Përshtypje dhe ndjesi letrare

[daniel00]

"A e dini cfarë është miqësia ?" e pyeti.
"Po" ju përgjigj cigania "do të thotë të jesh vëlla e motër , dy shpirtra që takohen pa u pështjelluar , si gishtat e një dore ."
"Po dashuria?" vazhdoi .
"Oh dashuria" tha , dhe zëri i saj dridhej , dhe sytë e saj shkëlqenin " do të thotë të jesh dy dhe një në të njëjtën kohë . Një mashkull dhe një femër që shkrihen në një ëngjëll . Është qielli ."
[Notre Dame de Paris - Victor Hugo]

 

[daniel00]

Sa më shumë zemra i afrohet thjeshtësisë, aq më shumë është në gjendje të dojë lirshëm dhe thellësisht, pa rezerva dhe frikëra. E sa më shumë të dojë pa rezerva dhe frikë, aq më shumë do të dijë të bëjë të bukur çdo gjest të vogël.
Dashuria nuk ka nevojë të bëhet e kuptueshme. Ka nevojë të jetë e treguar. Ndaj ajo që të ruan e ardhmja varet plotësisht nga aftësia jote për të dashur.

Coelho

 

[daniel00]

Nese nje pjate apo nje gote bie ne toke degjon nje zhurme thyerjeje . E njejta ndodh nese nje dritare perplaset , nese thyhet kemba e nje tavoline apo nese nje pikture e varur bie nga muri . Por zemra , kur thyhet , thyhet ne heshtjen e plote . Prej rendesise qe ka , do te mendoje qe do te bente nje prej zhurmave me te forta ne bote , ose madje qe do te krijonte nje lloj tingulli me buje te madhe , si jehona e nje harpe apo goditja e nje kembane . Ndersa perkundrazi eshte e heshtur .. dhe ti arrin te deshirosh nje tingull qe te te shperqendroje nga dhimbja . Nese zhurme ka , ajo eshte e brendshme . Nje ulerime qe askush jashte teje nuk mund ta degjoje . Nje sokellime aq e forte sa veshet oshetijne dhe koka dhemb . Mpaket ne gjoks si nje peshkaqen i madh i bardhe i zene ne kurth ne det ; ulerin si nje arushe qe i kane grabitur kelyshin . Ja cfare ngjan dhe çfare zhurme ben . Eshte nje kafshe e stermadhe e zene ne çark qe lufton , e pushtuar nga paniku ; dhe bertet si nje e burgosur perpara ndjenjave te veta . Dashuria eshte keshtu ... Askush nuk eshte i/e pademtuar . Eshte e eger , ne flake si nje plage e hapur ndaj ujit te kripur te detit , por kur thyhet zemra nuk ben zhurme . E gjen veten duke ulerire perbrenda dhe askush nuk te degjon .

(Cecelia Ahern - Nese do te me shihje tani)

 

[daniel00]

Dashuria është si një bimë kacavjerrëse që thahet dhe vdes nëse nuk ka asgjë për të përqafuar.

Proverb indiane

 

[daniel00]

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Prano cookie-t e palëve të treta

Sytë e Elsës

Sytë e tu janë aq të thellë sa duke u perkulur për të pirë
Pashë të gjithe diejt të vijnë të pasqyrohen
Të hidheshin për të vdekur të gjithë të dëshpëruarit
Sytë e tu janë aq të thellë sa më humbin kujtesën

Në hijen e zogjve është oqeani i trazuar
Më pas koha e bukur papritmas vjen dhe sytë e tu ndryshojnë
Vera copëton renë në sofrën e ëngjëjve
Qielli nuk është kurrë më blu ashtu siç është mbi drithëra

Erërat përzënë më kot brengat e kaltërsisë
Sytë e tu më të kthjellët se ai kur një lot i ndrit
Sytë e tu bëjnë xheloz qiellin e pas shiut
Qelqi nuk është asnjëherë aq blu sa në thyerjen e tij

Mëmë e Shtatë dhimbjeve o dritë e njomur
Shtatë tehe kanë çarë prizmin e ngjyrave
Dita është më therëse se vjen mes të qarave
Irisi i shpuar me të zezë më blu sesa të jesh në zi

Sytë e tu ne fatkeqsi hapin të çarat e dyfishta
Nga ku ndodh mrekullia e Mbretërve
Kur me zemrën që rrihte ata erdhën që të tre
Pëlhura e Marisë në grazhd e varur

Një gojë i mjafton muajit Maj të fjalëve
Për të gjitha këngët dhe për të gjitha ngushëllimet
Shumë pak nga një qiell për miliona yje
U duheshin sytë e tu dhe sekreti i tyre binjak

Fëmija i tërhequr prej imazheve të bukura
Zgurdullon të tijtë me më pak tepri
Kur ti i hap sytë të mëdhenj , unë nuk e di nëse gënjen
Duket si rrebeshi që hap lule të egra

Fshehin shkrepëtima në atë lule livandoje
Ku insektet ndahen nga dashuritë e tyre të dhunshme
Jam i ngecur në rrjetën e yjeve që bien
Si një marinar që vdes në det në mes të gushtit

Kam nxjerrë këtë radium prej peshblendit
Dhe dogja gishtat e mi në këtë zjarr të ndaluar
O parajsë një qind herë rigjetur e rihumbur
Sytë e tu janë Peruja ime Golkonda ime India ime

Ndodhi që një mbrëmje të bukur universi u thye
Mbi shkëmbinj bregdeti që anijembyturit përflakën
Unë shikoja të shndrisnin mbi detin
Sytë e Elsës sytë e Elsës sytë e Elsës

Aragoni , autor surealist , përmbledh ne një vëllim të titulluar Sytë e Elsës , poemat që gruaja e tij dhe muzë Elsa Triollet i frymëzoi në vitet 1941-1942. Kështu , ai fsheh angazhimin e vërtetë në të cilin merr pjesë. Poema e parë , që i jep titullin vëllimit , është një përshkrim i koduar i syve të Elsës .
I. Sytë e Elsës
II. Vuajtja
I. SYTË E ELSËS
a) Teknika përshkruese
Sytë e Elsës janë të përshkruar me metafora që janë në raport me dy elemente :
~ Bluja e syve të saj :

• liqeni (strofa e parë)
• qielli (strofa 2)
• qelqi("Qelqi nuk është asnjëherë aq blu sa në thyerjen e tij ")
• lulja e livandos (strofa
  

~ Shkëlqimi :

• yje , fikse("miliona yje ") ose që bien (strofa
  
• radiumi , që është një metal i bardhë i shkëlqyeshem dhe radioaktiv , zbuluar nga Marie Curie më 1898, kjo fjalë vjen nga latinishtja që do të thotë "rreze" (peshblendi është oksidi i uraniumit).
• vende të përmendura për pasuritë ("Peru... Golkondë... Indi") Golkonda është një qytet në Indi , i shkatërruar më 1687, dhe që mbante një thesar të mrekullueshëm sipas legjendës .

- Fari ("të shndrisnin mbi detin")
~ Metaforat që anojnë nga bluja ndodhen më shumë në pjesën e parë , ndërsa ato që flasin për shkëlqimin ndodhen në të dytën . Kalimi realizohet me këtë varg :
" Irisi i shpuar me të zezë më blu sesa të jesh në zi "
E zeza kujton zinë , që do të thotë vuajtjen e pushtimit . Kjo është e kompensuar nga shkëlqimi i syve : është ylli që udhëheq .
~ Bluja i referohet gjithashtu të kaltrës (strofa 3), që simbolizon idealin e paarritshëm . Në fakt e kaltra është ngjyra e detit dhe e qiellit , por është e pakapshme , sepse kur marrim pak ujë apo pak ajër , ngjyra nuk është e njëjtë . Kjo temë është shumë e përdorur nga simbolistët .
b) Simbolizmi i syve
~ Aluzionet biblike :

• ******* e humbur nga Adami dhe Eva : " O parajsë një qind herë rigjetur e rihumbur " . Duke qënë poema e koduar , Elsa përfaqson Francën dhe ky varg bën fjalë për luftrat e shumta , në veçanti për dy Luftrat Botërore që ai ka përjetuar.
• mbretërit magë , sipas gojëdhënës popullore , magët e përmendur në ungjillin e Mateut ishin mbretër" mrekullia e Mbretërve ". , që i drejtoi deri në grazhd , simbolizon shpresën , dhe fëmija Jezus përfaqëson shpëtimtarin . Elsa e shtyn autorin të shkruajë , të luftojë për Francën.

~ Aluzioni i ylberit : simbolizon pajtimin , kalimi nga shiu në kohën e mirë , që do të thotë armëpushimi , paqja pas luftës.
~ Aluzion për fizikun e Elsës : ngjyra bjonde e flokëve të saj në imazhin e drithërave , bluja e syve .
~ Aluzioni për temën e dashurisë së zënë në kurth : " Jam i ngecur në rrjetën e yjeve që bien " apo " Si një marinar që vdes në det në mes të gushtit ". Përsëritjet nënvizojnë se ai është i mbërthyer në këtë dashuri , ai është skllav . Ka dy përsëritje , që nënvizon temën e çiftit .
~ Aluzioni për muzën : " sekreti i tyre binjak " tregon , me një lojë fjalësh , që është Elsa që frymëzon autorin . Në fakt , tingëllimi ngjason me "sekreti i tyre kam fjalë ", gémeaux (binjak) dhe j'ai mots (kam fjalë) shqiptohen njësoj – zhemo- që do të thotë se sekreti i Elsës është që t’i tregojë nën zë ato fjalë .
c) Vlerat e ndryshme të Elsës
~ Elsa si femër është pak e pranishme : njohim vetëm emrin e saj , ngjyrën e flokëve dhe të syve të saj .
~ Elsa si Muzë : E dallojmë në raportin që Aragoni mban me kohën : " më humbin kujtesën ". Duke shikuar sytë e Elsës ai harron kohën në të cilën jeton .
~ Elsa simbol i Francës : ajo personifikohet nga Maria , që solli në botë shpëtimtarin . Ajo shtyn Aragonin që të shpëtojë Francën.
Është pra një poezi dashurie , por gjithashtu e angazhuar .
II. Vuajtja
~ Aragoni evokon vuajtjen e tij personale , përshembull problemet e martesës : ", unë nuk e di nëse gënjen" " Fshehin shkrepëtima " ose " dashuritë e tyre të dhunshme ". Aragoni dhe Elsa kanë kaluar periudha të vështira , sidomos për sa i përket besnikërisë së Elsës . Këto vargje tregojnë se ai është i lënduar nga tradhtia .
~ Vuajtja e luftës është shumë prezente , siç e tregon fjalori shumë i pasur : "të vdesësh... i dëshpëruar... hidhërimë... lot... thyerje... dhimbje... tehe... të qara...në zi ... fatkeqsi... sa keq... i mbushur... therës... vdes... të dhunshme... zjarr... të djegur... u përflakën"
~ Vuajtja prej luftës.
"Në hijen e zogjve" Behet fjalë për evokimin e bombardimeve të bërë nga aviacioni
"anijembyturit" përshkruan nazistët.
"Universi u thye" evokon faktin që lufta është botërore.
"Maj" Është një aluzion për Majin e 1940 , pra e kapitullimit francez.
~ Dëshpërimi prej pushtimit.
"e prerë... e thyer... e shpuar... e çarë... thyen" evokim i asaj që është thyer ...

• Po ashtu në menyrë gjeografike . Në fakt , Franca është e ndarë në dysh , një zonë e lirë dhe një zonë e pushtuar.
• Apo në menyrë kronologjike, me kalimin nga liria në pushtim .

" Shtatë tehe kanë çarë prizmin e ngjyrave " përshkruan gjithë dhimbjet e përjetuara nga Franca.
" Mëmë e Shtatë dhimbjeve " është një shprehje që përdoret zakonisht në një lutje , 7 dhimbjet fillojnë nga lindja e Jezusit deri në vuajtjen që Maria e pa të kryqëzuar . Ketu , lutja i drejtohet Francës.
~ Vuajtja e poetit : Elsa është frymëzuesja e tij , burimi i tij i shkrimit . Por bëhet fjalë për një shkrim tragjik : është një dëshmi e humbjes . Kështu , "zjarri i ndaluar " përshkruan ndalimin për të folur për humbjen . "Zjarr" tregon që është një çështje e nxehtë .
Përfundim
Kjo poemë përbën një provë dashurie për Elsën dhe për Francën . Ai arriti që te publikonte dhe të shkruante gjatë luftës . Kjo shpjegohet nga fakti që poema është e kuptueshme vetëm nëse kemi çelësat : nëse dimë kush është Elsa dhe çfarë përfaqson ajo , të njohim datën . Ky tekst mund të kuptohet vetem nëse lexuesi do ta kuptojë (sigurisht që edhe duke dashur , ka që nuk e kuptojnë ).
Kështu , është gjithashtu e mundshme që disa Gjermanë e kanë kuptuar këtë poemë, por që nuk thanë gjë, sepse ata nuk deshën të shkatërrojnë kulturën franceze . Siç ndodhi përshembull në Paris : Hitleri kishte vendosur të shkatërronte monumentet kryesore të Parisit, sasitë e eksplozivit ishin vendosur, por përgjegjësi refuzoi ta ekzekutonte këtë urdhër.
Kjo poemë e parë përgatit gjithashtu përfundimin , që do të thotë rolin e trefishtë te Elsës (grua, muzë dhe Francë) që bashkohen në tekstin e fundit të vëllimit , në vargun e fundit , nga fjalët " Dashuria ime ka vetëm një emër"

 

[daniel00]

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Prano cookie-t e palëve të treta

Dalida - Historia e një dashurie

Historia ime është historia e një dashurie
Ankesa ime është vajtimi i dy zemrave
Një roman si shumë të tjerë
Që mund të ishte i juaji
Njerëz prej këtu apo prej diku

Është flaka që flakëron pa djegur
Është ëndrra që ëndërrojmë pa fjetur
Si një pemë e madhe që qëndron drejt
Plot me forcë dhe butësi
Drejt ditës që do të vijë

Refren x2
Është historia e një dashurie te përjetshme dhe të rëndomtë
Që sjell çdo ditë gjithë të mirën, gjithë të keqen
Me orën kur përqafohemi, atë kur themi lamtumirë
Me mbrëmjet e ankthit dhe mëngjeset e mrekullueshme

Historia ime është historia që njihet
Ata qe duhen luajne të njëjtën, unë e di
Por naive apo shumë e thellë
Është e vetmja këngë e botës
Qe nuk do të përfundojë asnjëherë
Është historia e një dashurie

 

[daniel00]

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Prano cookie-t e palëve të treta

Charles Aznavour La Bohème

Unë ju flas për një kohe
Që më pak se 20 vjeç
Nuk mundën ta njohin
Monmartrë në ato kohë
I varte jargavanet
Deri nën dritaret tona
Dhe streha mobiluar thjeshtë
Që e kishim si fole
Nuk kishte as pamje
Atje ku ne u njohëm
Unë qe bërtisja uri
Dhe ti që pozoje zhveshur

Bohema, bohema
Do të thoshte që jemi të lumtur
Bohema, bohema
Ne hanim veç një ditë në dy

Në kafenetë ngjitur
Ne ishim disa
Që e prisnim famën
Dhe megjithëse të mjeruar
Me barkun bosh
Ne nuk ndalnim së besuari
E kur ndonjë lokal
Për një vakt të ngrohtë
Na blinte një pikturë
Ne recitonim vargje
Të mbledhur rreth tiganit
Duke harruar dimrin

Bohema, bohema
Do të thoshte që ti je e bukur
Bohema, bohema
Dhe ne kishim të gjithë talent gjeniu

Shpesh më ndodhte
Përpara këmbalecit tim
Të kaloja netë të bardha
Duke ripunuar skicën
E linjës së një gjoksi
E lakimit të një ije
Dhe vetëm në mëngjes
Që uleshim më në fund
Përpara një kafeje me krem
Të këputur por të ngazëllyer
Na ngelej që të duheshim
E që të donim jetën

Bohema, bohema
Do të thoshte që ishim njëzet
Bohema, bohema
E ne jetonim ditë pas dite

Kur në rastësinë e ditëve
Une shkoj të bëj një shëtitje
Në adresën time të vjetër
Nuk e njoh më
As muret, as rrugët
Që kanë parë rininë time
Në fund të një shkalle
Unë kërkoj atelien
Prej së cilës asgjë s’mbetet
Në dekorin e saj te ri
Monmartrë ngjan e trishtë
Dhe jargavanët kanë vdekur

Bohema, bohema
Ishim të rinj, ishim të çmendur
Bohema, bohema
Kjo nuk do të thotë me asgjë.

 

[daniel00]

Reputacioni i një burri reflektohet te gruaja që ai zgjedh.
Nëse ajo është konfliktuese, e paduruar, me mungesë disipline dhe respekti, në mënyrë të pashmangshme do ta ulë poshtë edhe burrin. Pavarësisht se sa ka punuar në jetën e tij, suksesin apo statusin e tij, nëse e rrethon veten me kaos, ai kaos përfundimisht do ta prekë atë.
Përkundrazi, nëse gruaja në krah të tij është elegante, e qetë, me parime dhe sjellje dinjitoze, prania e saj do ta lartësojë pozitën e tij, do të forcojë imazhin e tij dhe do të forcojë respektin që ai shfaq ndaj botës.
Gratë nuk janë thjesht shoqëruese, ato janë një pasqyrim i standardeve të një mashkulli. Gruaja që lejoni në jetën tuaj flet për gjykimin tuaj, vizionin tuaj dhe sa shumë e vlerësoni veten. Ju nuk mund të aspironi të jeni një njeri i respektuar nëse pranoni dikë që nuk është për t'u respektuar.
Zgjedhja e një partneri nuk është një lojë, është një vendim që ndikon në jetën tuaj në të gjitha aspektet. Zgjidhni me saktësi, logjikë dhe vizion afatgjatë.

 

[Nina]

Nje shprehje qe me beri pershtypje ne nje emision sot,


if you're a coward you suppress the strongest (alex Collier)

 

[daniel00]

Remark - Harku i triumfit

Dhe unë jam ulur këtu me një grua, midis një tufe krizantemash dhe një shishe Kalvados, ndërsa hija e dashurisë bie mbi ne, dashuria që dridhet, e izoluar, e çuditshme dhe e trishtë, gjithashtu e mërguar nga e kaluara e saj e qetë, dashuria e fshehtë sikur të mos kishte më të drejtë të ekzistonte.

 

[daniel00]

Remark - Harku i triumfit

Kur largohesh nga gjithçka që është e përhershme, e gjen veten në situata të çuditshme. Dhe bën gjëra të çuditshme. Jo, sigurisht, nuk është ajo çfarë doja të bëja. Por dikush që ka vetëm një gjë të vetme shpesh dëshiron të bëjë kaq shumë gjëra me të.
Nata papritmas ishte plot paqe. Ishte si një prej atyre netëve nga përjetësia e shkuar, një nga ato netë kur ajo ishte shtrirë pranë tij. Qyteti ishte larg, i hutuar, veç një zhurmë e paqartë në horizont; zinxhiri i orëve ishte këputur dhe koha ishte e heshtur, sikur të ishte e palëvizshme. Gjëja më e thjeshtë dhe më e pabesueshme ishte bërë sërish e vërtetë: dy qenie folën me njëra-tjetrën; dhe tingujt e quajtur fjalë skalitën imazhe dhe ndjenja, e nga këto dridhje jokoherente të kordave vokale dhe reagimet e tyre të pashpjegueshme, qiej lindnin papritmas, ku pasqyroheshin retë, përrenjtë, koha e kaluar, rritja, kalbja dhe gjithashtu urtësia e fituar me aq mund.

 

[daniel00]

Remark - Harku i triumfit

Ajo po largohej. Ajo kishte arritur te dera. Ai ndjeu diçka të thyhej brenda tij. Papritmas ishte e pamundur; gjithçka ishte e pamundur. Edhe një natë, vetëm këtë natë! Edhe një herë koka e saj e fjetur në supin e tij! Nesër ai mund të luftonte, por edhe këtë herë kjo frymë në gjoks, edhe një herë në mes të ortekut, iluzioni i dhembshur, gënjeshtra e mrekullueshme. Mos shko, mos shko!
Çfarë kam unë përveç teje? Çfarë dobie ka guximi im i paepur? Ku po shkojmë, duke lundruar? Vetëm ti je e vërtetë! Ëndërr e shndritshme. Lugina të harresës lulëzuan me luledele. Edhe një herë, edhe një herë, shkëndijë e përjetësisë! Për kë do ta ruaja veten? Për çfarë gjëje pa gëzim? Për çfarë pasigurie të errët? ... Qenie vezulluese, pse erdhe në mes të kësaj nate e shkëputur nga yjet, duke pluskuar, e mbushur me ëndrra të hershme? Pse i rrëzove të gjitha barrikadat e kësaj nate, ku nuk ka asgjë që frymon përveç ne të dyve?

 

[daniel00]

Remark - Harku i triumfit

Historia e njerëzimit u shkrua me gjak dhe lot; dhe midis mijëra statujave të përgjakshme të së shkuarës, vetëm disa ishin stolisur me një aureolë mirësie. Demagogët, falsifikatorët, masakruesit, vrasësit, egoistët e etur për pushtet, profetët fanatikë që predikonin dashurinë me shpatë në dorë, çdo herë ishte e njëjta gjë... Dhe çdo herë, njerëzit e thjeshtë lejonin që të hidheshin kundër njëri-tjetrit në një batërdi të pakuptimtë, për perandorët, mbretërit, fetë dhe të çmendurit. Nuk kishte fund kurrë.

 

[daniel00]

Julio Cortazar , libri Rayuela

Prek gojën tënde, me gisht prek konturet e gojës tënde, e ravijëzoj sikur të dilte nga dora ime, sikur të hapej për të parën herë, dhe më mjafton të mbyll sytë për të rifilluar ta ribëj të tërën. Bëj të lindë cdo herë goja që dëshiroj, goja që dora ime përzgjedh të të përvijëzojë mbi fytyrë, një gojë e përzgjedhur mes të gjithave, me lirshmërinë e gjithpushtetshme të zgjedhur nga unë për t’a vizatuar me dorën time mbi fytyrën tënde, dhe për një rast që nuk kërkoj të kuptoj përkon saktësisht me gojën tënde, e cila buzëqesh nga poshtë dorës sime që e vizaton.
Më shikon, nga afër më shikon, gjithmonë e më afër, dhe atëherë luajmë ciklopash, shikohemi cdo herë edhe më nga afër dhe sytë zmadhohen, afrohen, mbivendosen, dhe ciklopat shikohen, duke marrë frymë të hutuar, gojët takohen dhe luftojnë pafuqishmërisht duke kafshuar buzët, mbështesin paksa gjuhën mes dhëmbëve, duke luajtur në rrethinat e tyre aty ku ajri pak i rëndë shkon e vjen si një parfum i vjetër heshtje.
Atëherë duart e mia kërkojnë të zhyten në flokët e tu, duke përkëdhelur ngadalë thellësinë e flokëve të tu, e kjo ndërsa puthemi sikur t’i kishim gojët mbushur plot me lule, me lëvizje të gjalla, me aromë të errët. Nëse kafshohemi dhimbja është e ëmbël, dhe nëse mbytemi në një përthithje stimuluese të shpejtë e të tmerrshme të gojës, kjo vdekje e castit është e bukur. Ka vetëm një pështymë e vetëm një shije të një fruti të pjekur, unë të ndjej të dridhesh kundrejt meje si një hënëzë në ujë.

 

[daniel00]

Gabrielle Zevine - Masa e lumturisë

Ne jemi ajo që duam. Ne jemi ajo çfarë duam. Ne nuk jemi gjërat që mbledhim, që blejmë, që lexojmë, gjithë kohës që kalojmë në tokë. Ne jemi vetëm dashuri. Gjërat që donim. Njerëzit që donim. Dhe e gjithë kjo... Unë mendoj se e gjithë kjo vazhdon.

 

[daniel00]

“Gjërat më të bukura,
ato që do të të japin vërtetë lumturi,
vijnë në majë të gishtave,
në heshtje dhe presin, me durim, që ti t'i vësh re..."

~ Audrey Hepburn

 

[daniel00]

“A ka ndryshuar ajo..?
Po..
Ajo ndryshoi sepse bëri më të mirën për atë që luajti pisët. Ajo i donte edhe pjesët më të shëmtuara të njerëzve që ata fshihnin, por mbeti e vetme edhe kur bënte veprat e saj më të mira. Ajo ndryshoi sepse askush nuk u përpoq të mësonte gjuhën e saj të dashurisë dhe ishte shumë e lodhur për ta përkthyer atë.
Ndryshoi sepse nuk mund të përballonte më plagë në shpirt. Ndryshoi sepse edhe ajo kishte ëndrra. Ndryshoi sepse gjithashtu kishte nevojë për dashuri. Ndryshoi sepse vendosi ta donte veten. Ndryshoi sepse edhe ajo kishte nevojë të jetonte. Ndryshoi thjesht sepse ishte e lodhur dhe nuk mund të gjente strehë dhe siguri tek askush

 

[daniel00]

Kam mësuar të çel sërish, të rifilloj nga e para dhe të kujdesem për veten.
Të rinovoj, të përparoj dhe të ideoj ndodhi të reja, të ndryshoj, të transformohem
e të bëhem njësh me qiellin.
Mësova të ndjek trajektoret e dritës dhe të jetoj, me plotësi, atë që meriton të shpëtohet
Të mos shkrihem si një ylber
por të hedh rrënjë që të mos ndihem më e pafuqishme dhe të mos më marrin me vete ngjarjet
por të bëj një thesar me ëndrrat e mia.
T'i ofroj jetës sime, shpirtit tim, një kuptim, një vend ku të mbahem.
Të mos kem frikë kohën
e të sfidoj atë që për mua është e huaj.
Por mbi të gjitha mësova të kem sy që e shohin botën të re, të aftë për t'u habitur, për t'u tronditur
e për t'u goditur nga e bukura.

Floriana Porta - Jemi bërë prej letre

 

[daniel00]

Shih tutje @Nina

 

[daniel00]

Gruaja e matur nuk dominon, ajo mallëngjen.
Nuk provokon, është provokuese.
Nuk është thjesht e zgjuar, është e mençur.
Nuk këmbëngul, tregon në mënyrë delikate rrugën.
Nuk nxiton, pret momentin e duhur.
Nuk lëviz, rrjedh.
Nuk fluturon, lundron.
Nuk shikon sasinë, preferon cilësinë.
Nuk sheh, vëzhgon.
Nuk ecën, shëtit.
Nuk është me pretendime, thjesht i pëlqen të shijojë.
Nuk dënon, analizon.
Nuk ngushëllon, ngroh zemrën.
Nuk kërkon, zgjon shqisat
Nuk lidh me zinxhir, çliron.
Nuk ysht, magjeps.
Nuk është kërkuese, është përzgjedhëse.
Nuk ndrit, është e shkëlqyer
Nuk i pëlqen të shikohet, preferon të dëgjohet.
Nuk hamendëson, percepton.
Nuk flet për seksualitetin, ka mjeshtëri në artin e dashurisë.
Nuk është e lehtë, është praktike.
Nuk komandon, menaxhon.
Nuk rilind, është në lulëzim gjithmonë.
Dhe në fund Gruaja e Matur është një ndërthurje e të gjitha bukurive të mundshme sepse ajo është një Grua.

Renacer Humano