Une jam Ola
Ndonjehere ndalem dhe mendoj per veten.
Jo per ate qe te tjeret shohin,por per ate qe une ndjej.
Per ate vajze qe ka kaluar shume,por ska mundur te shprehet mjaftushem.
Per ate zemer qe eshte lenduar,por nuk eshte thyer.
Une jam Ola.
Ajo vajza e vogel qe u rrit shume shpejt.
Nuk pata kohe te jem femije aq sa doja.
Jeta me mesoi te jem e forte para se te isha gati.
U perpoqa te bej te gjithe te ndiheshin mire, edhe kur une nuk isha mire.
Qesha,edhe kur doja te qaja.
Fola me butesi,edhe kur brenda meje ishte stuhi.
Kam qene ne vende ku me mungoi ngrohtesia.
Kam pasur dite kur nuk ndihesha e mjaftueshme.
Kam menduar se ndoshta jam gabim.
Por sot,dua ta them qarte:
Nuk jam gabim.
Jam njeri.
Jam Ola.
Nje vajze me ndjenja,me plage,me endrra.
Kam gabuar,por kam mesuar.
Kam rene,por jam ngritur.
Kam qare,por prape kam dashur.
Dhe kjo me ben njeri me zemer.
Me ben e vertete.
Sot dua te ndalem dhe ti them vetes:
Faleminderit,Ola.
Faleminderit qe nuk u dorezove,kur ishte me e lehte te heqje dore.
Faleminderit qe i mbajte shpresat gjalle,edhe kur gjithcka dukej e humbur.
Faleminderit qe e le veten te jesh njerezore,e ndjeshme,e ngrohte,e lodhur,e forte.
Faleminderit qe nuk e le zhurmen e botes te te beje te dyshosh te vetja.
Faleminderit qe po meson cdo dite ta duash veten pak me shume.
Sepse ti e meriton.
Ti je mjaft.
Ti je vlera.
Ti je dashuri.
Ti je Ola.
Dhe kjo eshte nje dhurate qe nuk ka nevoje te krahasohet me asgje.
Dhe tani e di qe:
Nuk kam nevoje te jem si askush tjeter.
Nuk kam nevoje te bind askend.
Mjafton qe une ta pranoj veten,
ta dua veten, dhe te jem prane vetes.
Une jam Ola dhe kjo eshte forca ime me e madhe.
Dhe kur ta harroj kete,do ia kujtoj vetes perseri.
Sa here te bie,do ngrihem me dashuri.
Ndonjehere ndalem dhe mendoj per veten.
Jo per ate qe te tjeret shohin,por per ate qe une ndjej.
Per ate vajze qe ka kaluar shume,por ska mundur te shprehet mjaftushem.
Per ate zemer qe eshte lenduar,por nuk eshte thyer.
Une jam Ola.
Ajo vajza e vogel qe u rrit shume shpejt.
Nuk pata kohe te jem femije aq sa doja.
Jeta me mesoi te jem e forte para se te isha gati.
U perpoqa te bej te gjithe te ndiheshin mire, edhe kur une nuk isha mire.
Qesha,edhe kur doja te qaja.
Fola me butesi,edhe kur brenda meje ishte stuhi.
Kam qene ne vende ku me mungoi ngrohtesia.
Kam pasur dite kur nuk ndihesha e mjaftueshme.
Kam menduar se ndoshta jam gabim.
Por sot,dua ta them qarte:
Nuk jam gabim.
Jam njeri.
Jam Ola.
Nje vajze me ndjenja,me plage,me endrra.
Kam gabuar,por kam mesuar.
Kam rene,por jam ngritur.
Kam qare,por prape kam dashur.
Dhe kjo me ben njeri me zemer.
Me ben e vertete.
Sot dua te ndalem dhe ti them vetes:
Faleminderit,Ola.
Faleminderit qe nuk u dorezove,kur ishte me e lehte te heqje dore.
Faleminderit qe i mbajte shpresat gjalle,edhe kur gjithcka dukej e humbur.
Faleminderit qe e le veten te jesh njerezore,e ndjeshme,e ngrohte,e lodhur,e forte.
Faleminderit qe nuk e le zhurmen e botes te te beje te dyshosh te vetja.
Faleminderit qe po meson cdo dite ta duash veten pak me shume.
Sepse ti e meriton.
Ti je mjaft.
Ti je vlera.
Ti je dashuri.
Ti je Ola.
Dhe kjo eshte nje dhurate qe nuk ka nevoje te krahasohet me asgje.
Dhe tani e di qe:
Nuk kam nevoje te jem si askush tjeter.
Nuk kam nevoje te bind askend.
Mjafton qe une ta pranoj veten,
ta dua veten, dhe te jem prane vetes.
Une jam Ola dhe kjo eshte forca ime me e madhe.
Dhe kur ta harroj kete,do ia kujtoj vetes perseri.
Sa here te bie,do ngrihem me dashuri.
