Një copë nga vetja...

[Priscilla]

PO m po une une i njejti qe isha jam ti je ber grua e madhe tashi tperton byca me fol ben vetem like

Une te thash hyr chat ti lesh

 

[Bubulina]

Ti loqk mos u mrz se ishte menyra e te thenit qe svleresohet shkrimi i sinqert

Jo jo

 

[No_Money]

Une te thash hyr chat ti lesh

po po lesh arapi

 

[Mia]

Në një botë ku gjithkush duket se di gjithçka për këdo, ndonjëherë gjen veten të veshur me një mantel të rëndë, të qëndisur me të shkuarën tënde. Ata që s'të njohin, ata që s'të kanë parë kurrë në sytë e tu, janë gjithnjë gati të flasin. Fjalët e tyre nuk janë veç një jehonë e një historie të ndërtuar nga copëza thashethemesh, keqkuptimesh dhe mendimesh të gjymta.
Ata të gjykojnë jo për atë që je sot, por për atë që kanë dëgjuar. Një gabim, një çast dobësie, bëhet flamuri që valëvit para syve të tyre, duke harruar se njeriu është shumë më tepër se gabimet e tij.Por ç'kuptim kanë fjalët e tyre kur ata s'e njohin peshën që ti ke mbajtur? Ç'kuptim ka gjykimi i tyre kur ata s'dinë për netët e tua pa gjumë, për përpjekjet që ke bërë për t’u ngritur, për ta rindërtuar veten nga hiri i së kaluarës? Dhe ti hesht. Hesht sepse e di që e vërteta jote s'ka nevojë për miratimin e tyre. Sepse e kaluara është mësim, jo dënim. Hesht, jo nga frika, por nga fuqia. Nga fuqia për të mos qenë më rob i mendimeve të të tjerëve.Dhe, në fund, janë pikërisht ata që flasin, ata që s'të njohin, që humbin më shumë. Sepse humbin mundësinë për të parë dritën brenda një njeriu që ka guxuar të ndryshojë.

 

[Anna22]

Në një botë ku gjithkush duket se di gjithçka për këdo, ndonjëherë gjen veten të veshur me një mantel të rëndë, të qëndisur me të shkuarën tënde. Ata që s'të njohin, ata që s'të kanë parë kurrë në sytë e tu, janë gjithnjë gati të flasin. Fjalët e tyre nuk janë veç një jehonë e një historie të ndërtuar nga copëza thashethemesh, keqkuptimesh dhe mendimesh të gjymta.
Ata të gjykojnë jo për atë që je sot, por për atë që kanë dëgjuar. Një gabim, një çast dobësie, bëhet flamuri që valëvit para syve të tyre, duke harruar se njeriu është shumë më tepër se gabimet e tij.Por ç'kuptim kanë fjalët e tyre kur ata s'e njohin peshën që ti ke mbajtur? Ç'kuptim ka gjykimi i tyre kur ata s'dinë për netët e tua pa gjumë, për përpjekjet që ke bërë për t’u ngritur, për ta rindërtuar veten nga hiri i së kaluarës? Dhe ti hesht. Hesht sepse e di që e vërteta jote s'ka nevojë për miratimin e tyre. Sepse e kaluara është mësim, jo dënim. Hesht, jo nga frika, por nga fuqia. Nga fuqia për të mos qenë më rob i mendimeve të të tjerëve.Dhe, në fund, janë pikërisht ata që flasin, ata që s'të njohin, që humbin më shumë. Sepse humbin mundësinë për të parë dritën brenda një njeriu që ka guxuar të ndryshojë.

Sa e ndjere si gje ..
Ndonjehere duhet te thuash “Vish kepucet e mia dhe ndiq rrugen qe bera une,vetem keshtu do mundet gjykimi” . .

Hugs

 

[Mia]

Sa e ndjere si gje ..
Ndonjehere duhet te thuash “Vish kepucet e mia dhe ndiq rrugen qe bera une,vetem keshtu do mundet gjykimi” . .

Hugs

Me se e vërtetë, fjalë të arta

 

[Anna22]

HIMN VETES

Mos u mposht do të kalojë edhe kjo nuk eshtë hera e parë qe thyhesh i tëri nga brenda e copëzat te shkaperderdhen gjithandej i pafuqishëm të ndalosh botën të mos shkelë mbi ty.
Mos u dorëzo do të kalojë edhe kjo e do ngrihesh si feniks nga hiri yt i lirë nga poshtersite qe te kanë helmuar shpiritin.
Mos u thyej
do të harrohet edhe kjo une
të besoj unë të njoh
ti je i fortë ti je unë.