Mall që s'shuhet
Më pëlqen që rri e shkruaj, në momentet që kam mall
S'ka rëndësi se çdo të dalë, një roman apo përrallë
Poezi apo tregim, një novel a diçka tjetër
Rënd'si ka që shpirti im, rrjedh ngadalë këtu mbi letër!
Dhe pse malli është bot' tjetër, nuk është sot këtu ku shkel
Kohë e shkuar, ndjenj'e vjetër, që shumë thellë në shpirt ka ngel'
S'mund të shuhet as me ujë, as nga breshër e stuhi
Eshtë si prushi i harruar, që ndez era përsëri!
Udhëton njeriu me mallin dhe takon ata që do
Nostalgjia prek memorien e me lot zemrën e ngroh
Sa shumë njerëz nga jeta jote, janë të ikur, të larguar
Sa kanë ikur me dëshirë, sa të tjerë të detyruar!
Edhe shkruaj vetëm shkruaj, fjalët jo nuk kanë të rreshtur
Përmbi ndjenja pena luan, me fytyra që kanë heshtur
Zëri tyre vjen me mallin dhe unë veç përfytyroj
Eh sa njerëz që kanë ikur dhe më kurrë s'do t'i takoj!
Më pëlqen që rri e shkruaj, në momentet që kam mall
S'ka rëndësi se çdo të dalë, një roman apo përrallë
Poezi apo tregim, një novel a diçka tjetër
Rënd'si ka që shpirti im, rrjedh ngadalë këtu mbi letër!
Dhe pse malli është bot' tjetër, nuk është sot këtu ku shkel
Kohë e shkuar, ndjenj'e vjetër, që shumë thellë në shpirt ka ngel'
S'mund të shuhet as me ujë, as nga breshër e stuhi
Eshtë si prushi i harruar, që ndez era përsëri!
Udhëton njeriu me mallin dhe takon ata që do
Nostalgjia prek memorien e me lot zemrën e ngroh
Sa shumë njerëz nga jeta jote, janë të ikur, të larguar
Sa kanë ikur me dëshirë, sa të tjerë të detyruar!
Edhe shkruaj vetëm shkruaj, fjalët jo nuk kanë të rreshtur
Përmbi ndjenja pena luan, me fytyra që kanë heshtur
Zëri tyre vjen me mallin dhe unë veç përfytyroj
Eh sa njerëz që kanë ikur dhe më kurrë s'do t'i takoj!