Përshtypje dhe ndjesi letrare

[daniel00]

Dashuria nuk është për të gjithë

Dashuria nuk është për të gjithë,
jo për ata që kanë frikë prej saj,
jo për ata që e llogarisin atë,
jo për ata që kënaqen me pasqyrimin
pa kërkuar dritën e saj.

Dashuria është një udhëtim pa harta,
një marramendje e ëmbël
që vetëm njerëzit e guximshëm e njohin
Është tufani që merr me vete siguritë
dhe i lë vend të mundshmes,
furtunës dhe diellit,
i lë vend dhimbjes që të mëson,
dhe gëzimit që shpërthen.

Dashuria është për ata që dinë të humbasin veten
për ta gjetur më pas më të vërtetë,
për ata që shkëmbejnë frikën
me rrahjen e paduruar të një zemre
që nuk njohin pushim.
Për ata që flasin me shpirt,
jo vetëm me buzë,
për ata që nuk kanë frikë nga lëndimet
sepse çdo lëndim është një hap
drejt një ndienje më të fortë.

Dashuria është për të patremburit,
për ata që i djegin urat pas tyre
dhe nuk kthehen më mbrapa,
me plane rezervë diku tjetër.

Dashuria nuk është për të gjithë,
por për ata që dinë ta njohin
në sytë e atyre që qëndrojnë
kur çdo gjë tjetër zhduket.
Për ata që besojnë,
për ata që rrezikojnë,
për ata që duan pa druajte.

 

[Mignonne]

Dashuria nuk është për të gjithë

Dashuria nuk është për të gjithë,
jo për ata që kanë frikë prej saj,
jo për ata që e llogarisin atë,
jo për ata që kënaqen me pasqyrimin
pa kërkuar dritën e saj.

Dashuria është një udhëtim pa harta,
një marramendje e ëmbël
që vetëm njerëzit e guximshëm e njohin
Është tufani që merr me vete siguritë
dhe i lë vend të mundshmes,
furtunës dhe diellit,
i lë vend dhimbjes që të mëson,
dhe gëzimit që shpërthen.

Dashuria është për ata që dinë të humbasin veten
për ta gjetur më pas më të vërtetë,
për ata që shkëmbejnë frikën
me rrahjen e paduruar të një zemre
që nuk njohin pushim.
Për ata që flasin me shpirt,
jo vetëm me buzë,
për ata që nuk kanë frikë nga lëndimet
sepse çdo lëndim është një hap
drejt një ndienje më të fortë.

Dashuria është për të patremburit,
për ata që i djegin urat pas tyre
dhe nuk kthehen më mbrapa,
me plane rezervë diku tjetër.

Dashuria nuk është për të gjithë,
por për ata që dinë ta njohin
në sytë e atyre që qëndrojnë
kur çdo gjë tjetër zhduket.
Për ata që besojnë,
për ata që rrezikojnë,
për ata që duan pa druajte.

pike.

 

[daniel00]

Një dashuri lind pa zhurmë,
mes buzëqeshjes së një mëngjesi
dhe përshëndetjes së një mbrëmjeje,
e lehtë sa nuk i ndihet pesha
e ditëve shumë të gjata
e as ankthi i së nesërmes
që ende nuk ka ardhur.

Një dashuri e thjeshtë,
si fluturimi i një harabeli
që vallëzon në qiell,
si deti që shtrihet
me përqafime të pafundme në breg.
Një dashuri me duar të shtrënguara,
me vështrime që tregojnë
pa pasur nevojë për fjalë.

Një dashuri që qesh me kaosin e jetës,
që gjen një botë të tërë
në një dhomë të çrregullt,
Që luan e ka kush e ka
mes ëndrrave të shpërndara në dysheme
dhe mallëngjimeve të fshehta mes rreshtave
të një libri të papërfunduar.

Një dashuri e sinqertë,
e zbuluar po aq sa shpirti
që e lë veten të shihet,
që nuk pretendon se mbahet e fortë
nëse venat i dridhen,
që zhvishet nga krenaria
dhe tregon dhimbjen e saj
pa frikën se do të braktiset.

Një dashuri që ndryshon botën
në një mënyrë magjike,
si një agim që ndizet
në çatitë e qytetit të fjetur,
që të merr për dore
dhe të tregon bukurinë
e një universi të panjohur
brenda zemrës së saj.

Dhe kur ta gjesh këtë dashuri,
mos e lër dyshimin
të bëjë pis shkëlqimin e saj.
Ki besim në dritën e saj,
në flladin e saj të butë
që të shtyn të jesh i vërtetë
pa frikë se rrëzohesh.

Një dashuri që nuk kërkon asgjë tjetër,
përveçse të ekzistojë
që jeton në gjërat e vogla
dhe bën me dobësitë
poezitë e saj më të ndiera.

 

[Mignonne]

Një dashuri lind pa zhurmë,
mes buzëqeshjes së një mëngjesi
dhe përshëndetjes së një mbrëmjeje,
e lehtë sa nuk i ndihet pesha
e ditëve shumë të gjata
e as ankthi i së nesërmes
që ende nuk ka ardhur.

Një dashuri e thjeshtë,
si fluturimi i një harabeli
që vallëzon në qiell,
si deti që shtrihet
me përqafime të pafundme në breg.
Një dashuri me duar të shtrënguara,
me vështrime që tregojnë
pa pasur nevojë për fjalë.

Një dashuri që qesh me kaosin e jetës,
që gjen një botë të tërë
në një dhomë të çrregullt,
Që luan e ka kush e ka
mes ëndrrave të shpërndara në dysheme
dhe mallëngjimeve të fshehta mes rreshtave
të një libri të papërfunduar.

Një dashuri e sinqertë,
e zbuluar po aq sa shpirti
që e lë veten të shihet,
që nuk pretendon se mbahet e fortë
nëse venat i dridhen,
që zhvishet nga krenaria
dhe tregon dhimbjen e saj
pa frikën se do të braktiset.

Një dashuri që ndryshon botën
në një mënyrë magjike,
si një agim që ndizet
në çatitë e qytetit të fjetur,
që të merr për dore
dhe të tregon bukurinë
e një universi të panjohur
brenda zemrës së saj.

Dhe kur ta gjesh këtë dashuri,
mos e lër dyshimin
të bëjë pis shkëlqimin e saj.
Ki besim në dritën e saj,
në flladin e saj të butë
që të shtyn të jesh i vërtetë
pa frikë se rrëzohesh.

Një dashuri që nuk kërkon asgjë tjetër,
përveçse të ekzistojë
që jeton në gjërat e vogla
dhe bën me dobësitë
poezitë e saj më të ndiera.

Sa bukur do ishte qe ky shkrim te kthehesh ne himn