Welcome to the forum 👋, Visitor
To access the forum content and all our services, you must register or log in to the forum. Becoming a member of the forum is completely free.
-
PËRSHËNDETJE VIZITOR!
Nëse ju shfaqet ky mesazh do të thotë se ju nuk jeni regjistruar akoma. Anëtarët e rregjistruar kanë privilegjin të marrin pjesë në tema të ndryshme si dhe të komunikojnë me anëtarët e tjerë. Bëhu pjesë e forumit Netedy.com duke u REGJISTRUAR këtu ose nëse ke një llogari KYCU. Komunikim alternative i ketij forumi me vajza dhe djem nga te gjithe trevat shqiptare? Hyr ne: CHAT SHQIP.
Mesazhe dashurie....
- Thread starter Fiore
- Data e fillimit
- Regjistruar më
- Korrik 26, 2017
- Mesazhe
- 51,204
- Pëlqime
- 79,442
- Regjistruar më
- Korrik 26, 2017
- Mesazhe
- 51,204
- Pëlqime
- 79,442
dhe zdo te kete me kthim pas...- Regjistruar më
- Korrik 26, 2017
- Mesazhe
- 51,204
- Pëlqime
- 79,442
Ndonjëherë pyes veten se, çfarë e mban shpirtin tim me tëndin lidhur, edhe pas gjithë kësaj kohe?!
Nuk janë më sytë prej mjalti. Ikën kohët e fillimit kur më së shumti t’i dashuroja ato.
Dëgjova një këngë sot, që thonte “…të dashuroj për të gjitha herët që grindemi.” Dhe për mua nuk është kështu. Unë të urrej në të gjitha herët që grindemi, apo së paku mundohem të të çoj në vrimë të djallit, po vetëm sa të dua më shumë pastaj.
Unë vërtet ndonjëherë nuk e di përse të dua. Më kapin krizat e mia ku dashura është e pasigurtë dhe trembem si kjo të qe mëkat ndaj teje e kësaj që kemi, e harroj pastaj, se është krejt nornale. E harroj pastaj, po prap krejt, kur të shoh sytë që nuk i dua më si në fillim, po janë diç’ tjetër, një formë, e vogël fare se krenaria ime do bëjë të vetën, për të m’ia vënë zemrës spirancat në paqe.
Po unë e di pse e kam shpirtin të lidhur me ty, kaq fort, kaq pa arsye e me kaq kriza mosdashurie ku dashuria më qeshet ftyrës e më quan të çmendur.
“Sepse ti më bën njeri më të mirë”!
Dhe quaje po të duash refren të çdo letre fundviti, ama unë kam besuar përherë, edhe në ditët kur çohemi në djall, se pastaj do jemi po aty, se me ty, unë kam mundur të zbuloj versionin më të mirë të shpirtit tim.
Me ty është bukur të jesh e madhe dhe të rritesh, vetëm për të të sfiduar që të mos më quash më kalama. Me ty është bukur të qeshësh e pastaj ndaloj në fraksionet e mia prej gjysëm sekondi ku mundohem ta mbështjell lumturinë e ty rreth me krah, nga frika se mos ikën.
Unë të dua, sepse nuk ikën! Dhe jo nga frika se një ditë do zgjohesha e do e gjeja refleksin në pasqyrë vetëm.
Unë të dua sepse, në të gjitha herët kur arsyeja të ulëriste “Vrapo!”, ke zgjedhur të krijosh tek mua, versionin më të mirë të qenies time.
Nuk janë më sytë prej mjalti. Ikën kohët e fillimit kur më së shumti t’i dashuroja ato.
Dëgjova një këngë sot, që thonte “…të dashuroj për të gjitha herët që grindemi.” Dhe për mua nuk është kështu. Unë të urrej në të gjitha herët që grindemi, apo së paku mundohem të të çoj në vrimë të djallit, po vetëm sa të dua më shumë pastaj.
Unë vërtet ndonjëherë nuk e di përse të dua. Më kapin krizat e mia ku dashura është e pasigurtë dhe trembem si kjo të qe mëkat ndaj teje e kësaj që kemi, e harroj pastaj, se është krejt nornale. E harroj pastaj, po prap krejt, kur të shoh sytë që nuk i dua më si në fillim, po janë diç’ tjetër, një formë, e vogël fare se krenaria ime do bëjë të vetën, për të m’ia vënë zemrës spirancat në paqe.
Po unë e di pse e kam shpirtin të lidhur me ty, kaq fort, kaq pa arsye e me kaq kriza mosdashurie ku dashuria më qeshet ftyrës e më quan të çmendur.
“Sepse ti më bën njeri më të mirë”!
Dhe quaje po të duash refren të çdo letre fundviti, ama unë kam besuar përherë, edhe në ditët kur çohemi në djall, se pastaj do jemi po aty, se me ty, unë kam mundur të zbuloj versionin më të mirë të shpirtit tim.
Me ty është bukur të jesh e madhe dhe të rritesh, vetëm për të të sfiduar që të mos më quash më kalama. Me ty është bukur të qeshësh e pastaj ndaloj në fraksionet e mia prej gjysëm sekondi ku mundohem ta mbështjell lumturinë e ty rreth me krah, nga frika se mos ikën.
Unë të dua, sepse nuk ikën! Dhe jo nga frika se një ditë do zgjohesha e do e gjeja refleksin në pasqyrë vetëm.
Unë të dua sepse, në të gjitha herët kur arsyeja të ulëriste “Vrapo!”, ke zgjedhur të krijosh tek mua, versionin më të mirë të qenies time.
- Regjistruar më
- Korrik 26, 2017
- Mesazhe
- 51,204
- Pëlqime
- 79,442
A ta preka shpirtin?
Atë shpirt të errët nga ku nuk buron asnjë e mirë ?
Atë shpirt ku po të hysh brenda ngrin !
Dhe bëhesh e ftohtë gjer në deje ?
A ta preka shpirtin?
Kur sakrifikova veten, për të të mbajtur ty peshë...
kur për të dhënë pakëz dritë u fika vetë der në harresë...?
Kur të dhashë dashuri që nuk kishe parë e as dëgjuar kurrë ?
Kur vuaje ti, e vuaja unë më shumë..
E jetova dhimbjen tënde si të ishte e imja ?
Më thuaj, a u ngrohe pak a mbete ngurtësuar ?
Kur të përqafova, kur të kapa duart ?
Kur ti me largoje e silleshe keq...
E unë rrija prisja të të doja veç?
Veç të të doja, edhe pse të të duash ty lëndon më shumë se çdo gjë !
A ta preka shpirtin
Kur të pashë në sy
Dhe me një shikim të zgjodha ty?
Edhe kur sytë i kishe drejtuar sërish në errësirë
Dhe nuk të bënte përshtypje dëshira ime e mirë ?
Po kur të thoja që të kisha shumë xhan
Edhe ateherë më flake matanë?!
A ta preka shpirtin me vargjet që të thura ?
Do jetosh përjetë të thashë...
E në shkrime të vura
Që të lexojnë për ty gjithë njerëzia !
A ta preka shpirtin, apo shpirt s'ke hiç?
Atë shpirt të errët nga ku nuk buron asnjë e mirë ?
Atë shpirt ku po të hysh brenda ngrin !
Dhe bëhesh e ftohtë gjer në deje ?
A ta preka shpirtin?
Kur sakrifikova veten, për të të mbajtur ty peshë...
kur për të dhënë pakëz dritë u fika vetë der në harresë...?
Kur të dhashë dashuri që nuk kishe parë e as dëgjuar kurrë ?
Kur vuaje ti, e vuaja unë më shumë..
E jetova dhimbjen tënde si të ishte e imja ?
Më thuaj, a u ngrohe pak a mbete ngurtësuar ?
Kur të përqafova, kur të kapa duart ?
Kur ti me largoje e silleshe keq...
E unë rrija prisja të të doja veç?
Veç të të doja, edhe pse të të duash ty lëndon më shumë se çdo gjë !
A ta preka shpirtin
Kur të pashë në sy
Dhe me një shikim të zgjodha ty?
Edhe kur sytë i kishe drejtuar sërish në errësirë
Dhe nuk të bënte përshtypje dëshira ime e mirë ?
Po kur të thoja që të kisha shumë xhan
Edhe ateherë më flake matanë?!
A ta preka shpirtin me vargjet që të thura ?
Do jetosh përjetë të thashë...
E në shkrime të vura
Që të lexojnë për ty gjithë njerëzia !
A ta preka shpirtin, apo shpirt s'ke hiç?
