Ciftet virtuale ???

[daniel00]

Po pyete cthot @Thea

Shprehet vetë ajo, jo me pyetje, por me mesazhe që më lë aty këtu që t'i gjej unë siç kërkohet një thesar në një xhungël. Çdo gjë e saj kërkon mund por shpërblimi është ndjenjë lumturuese që të bën të lehtë e të fluturon nga gëzimi.

 

[Mignonne]

Falemnderit që mendove edhe për mua. Në fakt nuk të falenderova që në fillim se nuk e prisja, dhe u gjenda i papërgatitur nga e mira që më solle në derën timen. Falemnderit

me duket zure rehat ti me kete perzgjedhjen time dhe te zuri gjumi
@Thea ti trazoj prap gjerat si thua ti?

 

[daniel00]

me duket zure rehat ti me kete perzgjedhjen time dhe te zuri gjumi
@Thea ti trazoj prap gjerat si thua ti?

Më zuri gjumi ? Protestoj me forcë !
Unë postova 22 herë rresht këtu

 

[Mignonne]

Më zuri gjumi ? Protestoj me forcë !
Unë postova 22 herë rresht këtu

me fal nuk isha e koncentruar

 

[daniel00]

Mirë do shkruaj që të mos më akuzojnë për dremitje..

Nuk ishte e dashura ime, nuk ishte njohje prej shumë kohësh por ishte bashkëpuntorja ime, shoqja ime e lojërave të fshehta.
Pyesja veten sa do zgjaste kjo lojë dhe ku do të më çonte.
Mashkulli e ka dëshirë të pashprehur që të njohë një femër që e drejton në mënyrën e saj për tek ajo.
Një femër që me heshtjen dhe mesazhet e saj kuptimplota arrin të të japë përjetimin e një jete të tërë.

 

[Mignonne]

Mirë do shkruaj që të mos më akuzojnë për dremitje..

Nuk ishte e dashura ime, nuk ishte njohje prej shumë kohësh por ishte bashkëpuntorja ime, shoqja ime e lojërave të fshehta.
Pyesja veten sa do zgjaste kjo lojë dhe ku do të më çonte.
Mashkulli e ka dëshirë të pashprehur që të njohë një femër që e drejton në mënyrën e saj për tek ajo.
Një femër që me heshtjen dhe mesazhet e saj kuptimplota arrin të të japë përjetimin e një jete të tërë.

askush nuk te akuzon si te till ty,perkundrazi kemi te gjithe deshire qe te lexojm gjithcka ti i ofron forumit

 

[shkupjane]

Ashtu siç është ajo që duam..
Të përshëndes e të përqafoj fort

Hahaha te perqafoj edhe une

 

[daniel00]

Ajo nuk kërkon vëmendje apo të ndihet e rëndësishme por është autentike, miqësore dhe në gjendje të krijojë një ndikim mbresëlënës tek të tjerët. Ajo nuk kërkon të bjerë në sy, por të sillet me dashamirësi, duke lënë gjurmë jo thjesht për t'u mbajtur mend, por gjendet në përjetime të përbashkëta, në reagime dhe komunikime të sinqerta.
Përulësia e saj bëhet një forcë e heshtur, e aftë për të transformuar marrëdhëniet dhe mënyrën e saj të të qenit.
Ajo nuk kërkon të ngulmojë për pohimet e saj por i lejon të tjerët të ndihen të lirë, të vlerësuar pra vetvetja.
Mbresat më të çmuara që ajo lë nuk janë asnjëherë të sforcuara por janë dhuratë që unë zgjedh përherë t'i mbaj në shpirt.

 

[Dion]

Po ti je në Itali më thanë, për muaj mjalti me @Dion -in

Ne fakt , un jam me @Thea per momentin, e shtyva bileten me te

 

[daniel00]

Ne fakt , un jam me @Thea per momentin, e shtyva bileten me te

Po ore po, @Thea po më la mua, dije që ka shkuar pas @Machiavelli -t dhe ngelëm të dy pa gjë

 

[Machiavelli]

Ne fakt , un jam me @Thea per momentin, e shtyva bileten me te

Syt tend

 

[Machiavelli]

Po ore po, @Thea po më la mua, dije që ka shkuar pas @Machiavelli -t dhe ngelëm të dy pa gjë

Ja pra keshtu po flitet

 

[daniel00]

Sa e largët aq edhe e afërt,
Shëmbëllimi i saj brendashkruhet në sytë e mi që e dëshirojnë me zjarr dhe e kërkoj aty ku ajo gjendet, në mbretërinë e saj, në botën e saj të mbushur me histori jete të cilat përkujdesem të mos i shkel apo zhubravis me pakujdesinë time. Ato thuhen në heshtje, përtej rreshtave në rrëfime duarsh të shtrënguara dhe në vështrime të humbura në hapësira të largëta, të largëta si kohët dhe vitet në të cilat ajo ka pritur e ka kërkuar të jetë e kuptuar, e dëgjuar e pranuar.
Ajo nuk do anësi, e as më pak fjalë të ëmbla për ta manipuluar e as për ta justifikuar por gjithashtu do të mbrohej e pezmatuar nga çdo akuzë dashakeqe që do i bënte padrejtësi. Ajo mbetet thellësisht e mbushur me dashuri dhe përkujdesje që vetëm sa nuk ka patur mundësi dhe dikë që ta arrijë ta bindë se i takojnë, të jenë të destinuara vetëm për atë dhe koha ta dëshmojë.
Nëse ajo nuk ndihet tërësisht e sigurtë dhe e dashuruar, nuk do të lejonte të bëhej trofeu i askujt, nuk mund t'i lejonte vetes të ishte më e lënduar. Do të përmbahej në çdo fjalë e në çdo qëndrim aq sa të kuptonte se arrin një pikë që gjërat janë ato që janë dhe prapë do të duhej të rrezikonte.
Kurse ai ëndërronte një të ardhme tek e cila qeshnin sëbashku, ashtu siç e kishin herë-herë edhe përjetuar. A nuk ka idhtësi kjo e ardhme?
Këto fjalë përpëliteshin brenda tij por ai me përdëllim pyeste:
A nuk mund të shpëtohet e tashmja që ti ruan?
Po të mbuloja me mirësi shpatullat e tua a do të mund të ndieje sërish dashurinë?
A nuk mund të zhbëhet dhimbja jote?
A është egoizëm prej meje kjo lloj vendosmërie?
A nuk është vendi ku ti synoje të tërhiqeshe mes errësirës?
Por unë dua që ajo errësirë të jetë vetëm hija e një drite më të madhe e të shndritshme. Vendi i fillimit të udhëtimit tënd të ri në të cilin do të shihje të mishëruar kuptimin e fjalëve siguri, besim, përkujdesje, në mijëra shembuj dhe modesti jete.

 

[Dion]

Sa e largët aq edhe e afërt,
Shëmbëllimi i saj brendashkruhet në sytë e mi që e dëshirojnë me zjarr dhe e kërkoj aty ku ajo gjendet, në mbretërinë e saj, në botën e saj të mbushur me histori jete të cilat përkujdesem të mos i shkel apo zhubravis me pakujdesinë time. Ato thuhen në heshtje, përtej rreshtave në rrëfime duarsh të shtrënguara dhe në vështrime të humbura në hapësira të largëta, të largëta si kohët dhe vitet në të cilat ajo ka pritur e ka kërkuar të jetë e kuptuar, e dëgjuar e pranuar.
Ajo nuk do anësi, e as më pak fjalë të ëmbla për ta manipuluar e as për ta justifikuar por gjithashtu do të mbrohej e pezmatuar nga çdo akuzë dashakeqe që do i bënte padrejtësi. Ajo mbetet thellësisht e mbushur me dashuri dhe përkujdesje që vetëm sa nuk ka patur mundësi dhe dikë që ta arrijë ta bindë se i takojnë, të jenë të destinuara vetëm për atë dhe koha ta dëshmojë.
Nëse ajo nuk ndihet tërësisht e sigurtë dhe e dashuruar, nuk do të lejonte të bëhej trofeu i askujt, nuk mund t'i lejonte vetes të ishte më e lënduar. Do të përmbahej në çdo fjalë e në çdo qëndrim aq sa të kuptonte se arrin një pikë që gjërat janë ato që janë dhe prapë do të duhej të rrezikonte.
Kurse ai ëndërronte një të ardhme tek e cila qeshnin sëbashku, ashtu siç e kishin herë-herë edhe përjetuar. A nuk ka idhtësi kjo e ardhme?
Këto fjalë përpëliteshin brenda tij por ai me përdëllim pyeste:
A nuk mund të shpëtohet e tashmja që ti ruan?
Po të mbuloja me mirësi shpatullat e tua a do të mund të ndieje sërish dashurinë?
A nuk mund të zhbëhet dhimbja jote?
A është egoizëm prej meje kjo lloj vendosmërie?
A nuk është vendi ku ti synoje të tërhiqeshe mes errësirës?
Por unë dua që ajo errësirë të jetë vetëm hija e një drite më të madhe e të shndritshme. Vendi i fillimit të udhëtimit tënd të ri në të cilin do të shihje të mishëruar kuptimin e fjalëve siguri, besim, përkujdesje, në mijëra shembuj dhe modesti jete.

Je lodh kot, se ska për ta lexu askush , as @Thea ska për ta lexu

 

[Kresha]

Sygjero ti, unë jam ok

 

[Babegirl]

View attachment 176655

@Babegirl thuj goodnight se kena i muhabet

Hahaahahahahahahah miic mqs rrin der vone tapo te shkruj kur tcohem nsyfyr me mba me mhb se tremem vetem

 

[Miic-777]

Hahaahahahahahahah miic mqs rrin der vone tapo te shkruj kur tcohem nsyfyr me mba me mhb se tremem vetem

Nuk lejohet