- Regjistruar më
- Gusht 8, 2020
- Mesazhe
- 68,898
- Pëlqime
- 38,113
Ndonjëherë nuk është dashuria që na shtyn drejt dikujt — është frika. Frika e zbrazëtisë, e darkave vetëm, e heshtjes që na flet më shumë se një bisedë. E kthejmë dikë në “nevojë” sepse s’dimë si të jemi të plotë vetë.
Por… a është kjo dashuri?
A është ndjenja e vërtetë, apo një formë e vetë-mashtrimit?
Sa herë kemi thënë “më mungon”, kur në të vërtetë donim të thonim “më mungon dikush”?
Dhe sa shpesh i kemi qëndruar dikujt, jo sepse e donim, por sepse largimi na dukej më i dhimbshëm se mungesa e ndjenjës?
Tani fjala është për ju:
A keni dashuruar ndonjëherë vërtet, apo keni pasur frikë të mos jeni vetëm?
Por… a është kjo dashuri?
A është ndjenja e vërtetë, apo një formë e vetë-mashtrimit?
Sa herë kemi thënë “më mungon”, kur në të vërtetë donim të thonim “më mungon dikush”?
Dhe sa shpesh i kemi qëndruar dikujt, jo sepse e donim, por sepse largimi na dukej më i dhimbshëm se mungesa e ndjenjës?

A keni dashuruar ndonjëherë vërtet, apo keni pasur frikë të mos jeni vetëm?