Zogjtë dhe Macet. Njëherë e një kohe,ne një fshat, zogjtë dhe macet bënë traktat. Zogjtë në qiell nuk do fluturonin, dhe glasa maceve nuk do tu leshonin. Dhe macet, zogj nuk do të hanin, me bar barkun do ta mbanin. Traktatin zogjtë na e kopsiten, shkronjë më shkronjë e cukiten. Edhe macet kur e pane, për çdo shkronjë ,dakord u thane. U puthen e u perqafuan, meritë e vjetra na i harruan. Dhe vendosën që atë nate, bashkë të flinin pranë e prane. Kur doli hena,macet u mblodhen, të gjitha tok mbi zogjte u hodhen. Të shkretet,natën hiç nuk shihnin, nuk panë nga vanë ,nuk ditën nga iknin. Dhe macet u ngopen më zogj te vrare, dhe ranë të flinin tok mbi bar.