1. Melankolia! @Mbyllur!
Ulur mbrëmjeve në kafene,
Vrik vjen gota mbi tavolinë,
Vjen kamarieri më përshëndet,
Me të përhershmen, "të bëfte mire"!
Në kafene ka plot si unë,
Ashtu siç ka kudo ne botë,
Njerëz të cilët kanë vuajtur shumë,
Që ngushëllimin e gjejnë në gote!
Fillon kështu avaz i vjetër,
Ku "murmuris" për vuajtje t'mija,
E porosis edhe një gotë tjetër,
Më pijen më vjen dhe Melankolia.
Melankoli, o "mik" i vjetër,
Ti shpesh me mua vjen të "bisedosh",
Me "qeras" dhe me një gote tjetër,
Që dhimbjet e mija të mi pakesosh!
Sa shume gota që "rrëkëllisëm",
Sa shume bashkë ne "biseduam",
Ngrihu me the, dhe ti u "ngrite",
Se dhe për sonte ne mbaruam!
Të pres të nesërmen të vish -me the,
Ne, si ngahera të "bisedojmë",
Do të "qeras" me një shishe të
tërë,
"Miqësine" qe kemi do ta vazhdojme...
2. Për Dashurinë @Dea
Dashurohem thuajse çdo ditë , lehtë,
me një lule që mbijeton në shkretëtirë,
dashurohem me një flutur a një bletë,
dhe me bukuritë e vendit tonë të mirë.
Dashurohem me një fushë ,liqen a një gurrë,
ku pafajësia në çdo skaj mbizotëron ,
adhuroj kur flitet bukur por nuk "afrohem" kurrë,
Nesë shoh lumturi tek njerëz që dashurojnë.
Nuk mundem mes dy te dashuruarve të futem,
t'i ndaja a ti mërzisja kot ..pa asnjë shkak,
për Dashurinë e pastër gjithmone do të lutem ,
se me Dashuri u rrita e Dashuri mban i imi gjak.
3. Ambjenti i iluzionit @djali
Sa bukur esht kur lindim kemi thiesht emrin ton
Por me vonë emertohemi ndryshe marim nji profesion dhe nuk na therrasim gjithmonë ne emer
Ndryshojme pershtetemi me ambjentin
Nga nji njeri i paster futesh ne ambjentin toksik te politikes dhe ndryshon sa vetem vetes i thua te verteten te tjeret i genjen
Futesh ne ambjentin toksik te vipave shqiptar prej botoksi
Ndryshoj sa zemendeson vlerat shpirtërore me ato materiale.
Rrethohesh nga i nji ambjenti ku me para vlerohese nga aftesia por ambjenti dhryshoj dhe vleresohesh nga pasuria.
Ne kte ambjent toksik dhe dashurija ndryshoj si koncept dashuria nuk esht dicka qe fitohet me por ktu blihet .
Ambjenti i papar ku nuk vlerësohen kur je ndryshe por ku je njisoj.
Nuk e dij sa sozi ne bot ka kardashiani por me siguri nji shtet te ter qe duhet te quhet shteti kardashineve.
Por edhe pse ky ambjet esht si rer thithese ku do te mari me vete un do qendroj gjithmon lart ksaj rere me gjith fuqin time.
4. Era.. @The_Joker
Dielli duket se perendoi sebashku me deshiren.
Hija e saj e rende pershkon ngadal erresiren.
Te shkuaren e larget shetit rrotull meje era.
Gjithcka eshte rrezuar ne toke, tamam si sende te pavlera..
Mund te heshtesh pasi ndienja te ngurron.
Por sa keq veshtrimi jot pa e kuptuar te tradhton.
S'mund ta perballosh dot aspak te verteten.
Dobesia jote ngjason me nje gjeagjez per jeten..
Tani mund te degjoj vec fershellimat therese te eres..
Gjithcka me ngjason me nje dimer ne mes te pranveres.
Cdo pjese e se gjalles u mbulua krejt nga acari.
Cdo pjese e ati kapitulli u dogj nen hijen e nje zjarri..
Vetmia nis te ndjek eren.. e me te sebashku te udhetoj..
Ndoshta ende sjam gati lamtumiren ta dhuroj..
Vazhdoj t ngushellohem ndoshta ne nje vegim.
Smund ti besoj askujt vecse heshtjes se fatit tim.
Mbase do jete me mire te largohem nen hijen e eres..
Pasi e ndiej veten si efekti i alkolit te veres.
5. Nëse @Luledielli
Nëse fjalët të mungojnë
Edhe heshtja zë vend tek ti.
Lëre zemrën të fluturojë
E më duaj përsëri.
Nëse malli të pushton
Edhe lot të lëshojnë sytë
Dije se një zemër që dashuron
Vështirë se do për herë të dytë.
Nëse ndjenjat ty të zgjohen
Dhe serisht ti ndjen për mua.
Lëri zënkat të harrohen
E më thuaj ti "të dua".
6. Dikur… @Peperina
ishim bashkë Edhe dielli xhelozonte , hëna humbiste shkëlqimin , yjet formonin zemrën në formen simbol per ne. Cdo gje e jona ishte Nje dhe nuk ndaleshim para asgjeje dhe askujt . Ishim aq te fort sa sprovat qe kaluam nuk i ndjenim fare . Kishim mirekuptim, besim e shume dashuri. Dashuri …..madje ishte shume pak para asaj ndjenje te fort qe pretendonim qe perjetonim. Zhdukeshim me ore te tera larg cdo gjeje per te pare qoft edhe njehere te vetme buzeqeshjen e njeri tjetrit. Ishte ndjenje aq e bukur sikur ishte hère e pare qe dashuronim . Cdo kenge na kujtonte njeri tjetrin , cdo thenie cdo varg, cdo lot , cdo buzeqeshje, cdo lule , cdo rreze dielli , cdo pik shiu ..deri ne momentin qe u zhduk cdo gje si me magji . Ashtu si erdhi. E ti ju bashkove asaj periudhe qe mund ta quaj nje ish-ndjenje e bukur . Po Po dashuri . faleminderit qe ishe pjese e jetes time sado perkohesisht . Pavaresisht se cfare ti mendove e thé Te uroj perjetesisht lumturi.
7. Femijeria. @Rrelse
I mbylla sytë në prehrin e saj dhe mirazhet më çuan pas në kohë..
Ajo vegjëli e imja që nuk lashë dy gur bashkë, pula e gjela pa i ndjekur, rrugicë kalldrëmi pa shkelur, konkurs pa fituar...
dhe gjunjë që kurrë su shëruan nga rrëzimet e lojërave të njëpasnjëshme...
Ndiqja ato xixëllonjat mbrëmjeve dhe mburresha nga akti heroik që isha e vetmja që arrija të mbushja grushtat me to, vishja këpucët e vëllait dhe ja fusja vrapit për ta bërë nervoz..
Koha kur futesha në dhomën e ndaluar të ushqimeve dhe s'lija gjë pa pickuar e provuar...fëmijëri naive, e padjallëzuar, e pa informuar, ama me plot gojën e lumtur..
Isha një fëmijë që u rrita mes qytetit dhe fshatit, një botë " haidi" dhe "lize"..
një fëmijë sa trazovaçe dhe e ndjeshme..
e para në mesime dhe po ashu shkëlqeja
dhe në budallallëqe ...
Më shkonin 7 palë djersë për te zgjidhur ushtrimet në detyra apo edhe emërimin e rasave..e madje ja hidhja sytë maçokut dhe thoja me vete: lum si ti që nuk je në shkollë..
Më ngulte mami me forcë në atë divanin afër derës e më jepte gjilpërën dhe penjtë., urdhëro qëndis, më ish bërë si ringtone telefoni kjo frazë, e nëse lulja nuk dilte njësoj siç ajo e kish vizatuar, mund të përfundoja e qurravitur nga lotët me flokët që mi jepte në dorë..
Orë të tëra për të mbledhur në shpatin e një mali një lloj barishteje që gjyshërit e përdornin si mjekim për ca sëmundje, e kur vinte viti i ri i shumëpritur, nuk kish gjë që nuk lëviste për ta pastruar dhe si (make up)kisha miellin, se po bëhej bakllavë, e kërciste arra, shërbeti e gjithë farefisi me okllahitë e tepsitë a thua se po shkonin botalion me hunjtë në krahë...
Pyetjet që më kanë shoqëruar për vite : Se kush jam unë? Si erdha unë?
Cili është misioni im? etj, më është dashur ti marr përgjigjet tepër vonë e kjo falë doktor gugëllit..
Ah ajo kukulla ime më e bukura prej lecke me të cilën shisja karshillëk në shoqe qëndron akoma në 'sundukun' e ëndrrave...
Imazhet e fëmijërisë nuk kishin të sosur, dora e nënës më prek në hundë dhe thotë: çohu xixëllonje erdhi ora për të ikur...
E teksa e përcillja për në aeroport , asnjëra nuk e merrte guximin të fliste, lotët i shkonin rrëke e qante me ngashërim pa zë, dhe unë qaja me të njëjtën forcë, por nuk bija në sy..
më duhej të bëja aktoren dhe merrja shumë role brënda minutave..
Ditë të nxehta gushti...shkel mbi gjethe të rëna në tokë dhe panorama me të cilën eci, i ngjan një vjeshte të parakohshme.....teksa këmbët bëjnë kërrc kërrc mbi gjethe, kështu bën dhe shpirti im i "shkelur" nga dhimbja...
Po ecim unë dhe ajo, në tokë të ndryshme dhe pse të mbuluara nga i njëjti qiell..
Në mes mijëra copave që isha shpërbërë, sttttt dëgjoj zërin e komshies, ktheva kokën dhe më tha: ma jep pak nr e pizerisë të marr ndonjë gjë se nuk shkon djali( po luan freefire)..
fëmijë dembelë, rrisin ( tomin) në telefon dhe shkallët e pallatit janë plot me fëmijë që lozin virtualisht...
Ah moj fëmijëria ime...sa e mbrojtur dhe e lumtur isha njëkohësisht , e nëse atëherë më duhej të
" luftoja " me gjela e
pula, sot më duhet të luftoj me
"kaposhë"...