Te dua a me degjon?
Unë qaj, si njerëzit e duan njëri -tjetrin
Unë qaj për vitet e ardhshme pa ne
dhe unë këndoj por kjo kaloi, nëse është e vërtetë.
Për "më beso" dhe "jo".
Një në ajër, një në muzikë,
nëse këto janë të vërteta unë këndoj
Unë qaj për trupin që kam prekur me sy dhe kam parë botën, universin.
Kështu flas për ty dhe për mua.
Sepse te dua dhe bie ne dashuri
Unë di të hyj si një hënë e plotë
nga kudo, për ty
në çarçafë, duke zgjedhur lule dhe unë kam fuqinë.
Në gjumë, unë fryj për të të çuar kudo,
dallgët të dëgjuan duke të përkëdhelur,
si puthesh, si pëshpërit "çfarë" dhe "e".
Ne jemi gjithmonë dritë -hije.
Gjithmonë ti yll dhe gjithmonë unë errësirë,
Në një qiell të dy, na zgjodhi shpirti.
gjithmonë një statujë prej guri dhe gjithmonë unë hija që rritet.
Grila është e mbyllur për ju, ajri ku hapet.
Sepse te dua dhe te dua.
Ju gjithmonë keni monedha dhe mua më pëlqen t'i blej ato
aq shumë gjatë natës, aq shumë ulërimë në erë.
Sa për frymëmarrjen tënde minimale sa është tani
Unë nuk kam asgjë tjetër në katër muret,
tavan, dysheme për të bërtitur te ti
dhe zëri im më bërtet
për t’i bërë njerëzit të nuhasin dhe të zemërohen.
Sepse nuk është vërtetuar dhe transferuar nga diku tjetër
Njerëzit nuk mund ta durojnë dhe është shumë herët, më dëgjon?
Ende herët në këtë botë dashuria ime
te flas per ty dhe mua.
Ende herët në këtë botë, a mund të më dëgjosh?
Jam unë, më dëgjon? Të dua, më dëgjon.
Ku më lë, ku shkon, më dëgjon?
Do të vijë dita, më dëgjon? per ne, me degjon?
Nuk po shkoj askund, a më dëgjon?
Njëra ose të dyja, më dëgjon?
kjo lule stuhie dhe a mund të më dëgjosh?
Nga dashuria, ne e ndërpresim një herë e përgjithmonë
dhe nuk mund të lulëzojë ndryshe, më dëgjon?
Në një tokë tjetër, në një yll tjetër, a më dëgjon mua?
nuk ka tokë nuk ka ajër që prekim,
Mund te me degjosh;
dhe askush nuk ka ardhur që nga ai dimër
dhe nga shumë erëra veriore, më dëgjon?
Le të dridhet një lule, vetëm ne, më dëgjon?
Në mes të detit
me vullnetin e vetëm të dashurisë, ai më dëgjon mua.
Ne u ngjitëm në një ishull të tërë, më dëgjon?
Dëgjo, kush flet në ujë e kush qan, dëgjo?
Unë jam ajo që qan dhe jam ajo që qan, më dëgjon?
Të dua, të dua, më dëgjon?
Unë kam folur për ty në kohët e vjetra
dhe pse, thotë ai, le ta afrojë ty.
Se nuk dua dashuri por dua ajrin që ti thith
dhe askush nuk kishte dëgjuar për ty.
Gjithçka që mund të pres është që ju të jeni të paparë
sikur nga një imazh i dëmtuar.
Që askush nuk e ka parë për ty vetëm për ty,
ndoshta, dhe muzikën që drejtoj brenda meje
por bëhet më e fortë për ty,
gjithçka për ty, për ty si një lot aroma është e hidhur.
Gjen në trup dhe që depërton në kujtesë
Kështu te shikova, kjo më mjafton.
Le të justifikojë vazhdimisht atë që lë pasazhi i tij.
Fitorja, fitorja atje ku unë isha mundur më parë
Unë qaj, si njerëzit e duan njëri -tjetrin
Unë qaj për vitet e ardhshme pa ne
dhe unë këndoj por kjo kaloi, nëse është e vërtetë.
Për "më beso" dhe "jo".
Një në ajër, një në muzikë,
nëse këto janë të vërteta unë këndoj
Unë qaj për trupin që kam prekur me sy dhe kam parë botën, universin.
Kështu flas për ty dhe për mua.
Sepse te dua dhe bie ne dashuri
Unë di të hyj si një hënë e plotë
nga kudo, për ty
në çarçafë, duke zgjedhur lule dhe unë kam fuqinë.
Në gjumë, unë fryj për të të çuar kudo,
dallgët të dëgjuan duke të përkëdhelur,
si puthesh, si pëshpërit "çfarë" dhe "e".
Ne jemi gjithmonë dritë -hije.
Gjithmonë ti yll dhe gjithmonë unë errësirë,
Në një qiell të dy, na zgjodhi shpirti.
gjithmonë një statujë prej guri dhe gjithmonë unë hija që rritet.
Grila është e mbyllur për ju, ajri ku hapet.
Sepse te dua dhe te dua.
Ju gjithmonë keni monedha dhe mua më pëlqen t'i blej ato
aq shumë gjatë natës, aq shumë ulërimë në erë.
Sa për frymëmarrjen tënde minimale sa është tani
Unë nuk kam asgjë tjetër në katër muret,
tavan, dysheme për të bërtitur te ti
dhe zëri im më bërtet
për t’i bërë njerëzit të nuhasin dhe të zemërohen.
Sepse nuk është vërtetuar dhe transferuar nga diku tjetër
Njerëzit nuk mund ta durojnë dhe është shumë herët, më dëgjon?
Ende herët në këtë botë dashuria ime
te flas per ty dhe mua.
Ende herët në këtë botë, a mund të më dëgjosh?
Jam unë, më dëgjon? Të dua, më dëgjon.
Ku më lë, ku shkon, më dëgjon?
Do të vijë dita, më dëgjon? per ne, me degjon?
Nuk po shkoj askund, a më dëgjon?
Njëra ose të dyja, më dëgjon?
kjo lule stuhie dhe a mund të më dëgjosh?
Nga dashuria, ne e ndërpresim një herë e përgjithmonë
dhe nuk mund të lulëzojë ndryshe, më dëgjon?
Në një tokë tjetër, në një yll tjetër, a më dëgjon mua?
nuk ka tokë nuk ka ajër që prekim,
Mund te me degjosh;
dhe askush nuk ka ardhur që nga ai dimër
dhe nga shumë erëra veriore, më dëgjon?
Le të dridhet një lule, vetëm ne, më dëgjon?
Në mes të detit
me vullnetin e vetëm të dashurisë, ai më dëgjon mua.
Ne u ngjitëm në një ishull të tërë, më dëgjon?
Dëgjo, kush flet në ujë e kush qan, dëgjo?
Unë jam ajo që qan dhe jam ajo që qan, më dëgjon?
Të dua, të dua, më dëgjon?
Unë kam folur për ty në kohët e vjetra
dhe pse, thotë ai, le ta afrojë ty.
Se nuk dua dashuri por dua ajrin që ti thith
dhe askush nuk kishte dëgjuar për ty.
Gjithçka që mund të pres është që ju të jeni të paparë
sikur nga një imazh i dëmtuar.
Që askush nuk e ka parë për ty vetëm për ty,
ndoshta, dhe muzikën që drejtoj brenda meje
por bëhet më e fortë për ty,
gjithçka për ty, për ty si një lot aroma është e hidhur.
Gjen në trup dhe që depërton në kujtesë
Kështu te shikova, kjo më mjafton.
Le të justifikojë vazhdimisht atë që lë pasazhi i tij.
Fitorja, fitorja atje ku unë isha mundur më parë
