Kështu përshkruhet nata e fundit e dhjetorit të 98-tes, që shënon edhe fillimin e një viti tjetër.
Një dhjetor i largët, që kur kujtohet edhe sot sjell emocionet dhe lavdinë e luftën, që më pas solli lirinë.
E kujtojnë edhe sot ata që ishin pjesë e saj, luftuan e festuan bashkë në kohët e lavdishme.
Por, megjithëse kishin mungesa në ushqime, ushtarët kishin vetëm një dëshirë.
“Dëshira e ushtarëve ka qenë që viti 1999 të jetë vit i fitores dhe i lirisë së Kosovës”, thotë Time Kadrijaj, ish-ushtare e UÇK-së.
Kadrijaj në një rrëfim për Front Online ka treguar se Viti i Ri në rrethanat e luftës ka qenë i vështirë të festohet.
Edhe pse janë përballur me fatkeqësi të ushtarëve, Kadrijaj thotë se ata kanë gjetur vullnet ta kremtojnë atë natë.
“Edhe gjatë luftës janë munduar përpos luftimeve që kanë ndodhur me bërë ndonjë atmosferë, ka pasur mbrëmje që pa ndonjë shkas ushtarët janë mbledhur dhe kanë kënduar këngët patriotike dhe në këtë drejtim me e rritë vullnetin e energjinë e ushtarëve duke kënduar. Në ato rrethana që kanë qenë ushtarët, nëse është vrarë ndonjë ushtarë ose ka pasur shumë të plagosur janë munduar me mbledhë forcën me e përshëndetë njëri tjetrin dhe me uruar për një vit të mbarë. Një vit i ri me u festuar në gjendje të luftës ka qenë shumë vështirë se rrethanat e luftimin nuk kanë qenë të lehta ushtarët kanë qenë të shpërndarë në pikat e ndryshme dhe ka qenë e pamundur që të mblidhen por kanë gjetur momentin me përshëndet njëri tjetrin. Dëshira e ushtarëve ka qenë që viti 1999 të jetë vit i fitores dhe i lirisë”, u shpreh Kadrijaj.
Ish-ushtarja e UÇK-së ka thënë se në atë ditë feste nuk kanë munguar as luftimet e granatimet.
Por, mbrëmjen e kanë pasur të qetë për të festuar.
“Në vendet e caktuara ka pasur luftime gjatë asaj dite sepse gjatë natës ka qenë e pamundurën të lëvizin edhe ushtarët tonë edhe ushtarët e forcave serbe sepse granatimet natën nuk kanë mundur të zhvillohen dhe është krijuar një qetësi. Pas patrullimit ushtarët e UÇK-së janë kthyer në bazë dhe kanë pasur mundësi të përshëndetën me shok dhe ta urojnë njëri tjetrin”, theksoi Kadrijaj.
Malli për familjen në natën e Vitit të Ri ishte shtuar për ish-ushtaren e UÇK-së, Time Kadrijaj.
Anipse ushtria tashmë ishte bërë familje tjetër e Kadrijajt.
“Në ato kushte dhe rrethana jemi munduar me qenë bashkë se në ato kushte familjet tona kanë qenë ushtarët, ne familje e kemi pasur njëri tjetrin e kemi dashtë dhe respektuar njëri tjetrin në momentin që ju kemi bashkuar UÇK-së. Gjatë periudhës së luftës familja jonë ka qenë ushtria, kemi pasur mall për familjet, prindërit, motrat e vëllezërit në atë natë”, rrëfeu Kadrijaj për Front Online.
Ish-ushtarja e UÇK-së: Në periudhën e luftës mbi 4 ditë mbetëm pa ushqim
Edhe pse ishin në ankthin e luftës dhe bombardimeve, ushtarët e UÇK-së janë përballur edhe me mungesën e ushqimit.
Ish-ushtarja, Time Kadrijaj tha se në këtë periudhë, katër ditë kishin mbetur pa ushqim.
Për Kadrijajn situata e luftës aspak nuk ishte e lehtë.
Ajo rrëfeu për Front Online edhe vështirësitë e tjera me të cilat u hasen çlirimtaret e vendit.
“Nuk ka pasur mjaftueshëm, me raste kemi ngelur me ditë të tëra pa ushqim. Nëse e kemi pasur pak ushqim e kemi ndarë me krejt grupin që të vazhdojmë përpara. Në rrugëtimet që kemi bërë, bartja e të plagosurve ka qenë e lodhshme dhe ka ndodhur që deri në 4 ditë kemi ngelur pa ushqim. Kemi qenë edhe pa gardërobë efikase, ishte ftohtë. Kemi pirë multivitaminë e kemi ndarë të gjysmë me të tjetër por kryesisht i kemi lënë për të plagosurit që të fitojnë pak energji për rrugëtimin që të plagosurit e kishin si cak, nuk ka qenë aspak e lehtë”, thotë ajo.
Time Kadrijaj: Vrasja e ushtarëve të UÇK-së, momenti më i vështirë gjatë luftës
“Rastet më të vështira kanë qenë kur janë vrarë ushtarët tanë se ata kanë qenë familja jonë në at periudhë”.
Ky është njëri nga momentet më të vështira të luftës për Time Kadrijaj, ish-ushtaren e UÇK-së.
Kadrijaj thotë se forca e ushtarëve për ta vazhduar rrugëtimin ishte, amaneti i dëshmorëve.
“Rastet më të vështira kanë qenë kur janë vrarë ushtarët tanë se ata kanë qenë familja jonë në at periudhë. Vrasja e ushtarëve ka qenë një sfidë në vete që na ka lënduar të gjithëve por megjithatë dita e nesërme na ka forcuar se e kemi ditur që liri pa gjak nuk ka, jemi forcuar dhe ne e kemi pasur obligim me vazhduar rrugëtimin e dëshmorëve për me çuar amanetin në vend përkundër sakrificave dhe vështirësive ne nuk jemi ndalur deri në çlirimin e Kosovës”, theksoi Kadrijaj për Front Online.
Time Kadrijaj: Nëna ime më uroi fat kur morra vendimin t’i bashkohem UÇK-së, nuk ishte kundër
Vendimin e kishte marr për t’iu bashkuar pjesëtarëve të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.
Por, si e priti këtë vendim nëna e saj.
Tregon për Front Online, Time Kadrijaj, ish-ushtare e UÇK-së.
“Babain nuk e kam pasur vetëm nënës i kam thënë po shkoj në luftë ajo e ka ditur që unë e kam pyetur vetëm formalisht për shkak se e ka ditur që unë domosdoshmërish do t’i bashkohem shoqeve dhe shokëve në at rrugëtim. Nëna ime ishte mësuar me aktivitetet e mia dhe kur morra këtë vendim nuk ishte kundër por më uroj fat dhe më tha Zoti të ruajt dhe jemi përshëndetur”, rrëfeu Kadrijaj për Front Online.
Kadriaj ka treguar sfidat në të cilat ka kaluar deri sa mori vendimin për t’iu bashkuar ushtrisë.
“Si gjimnaziste jemi përballur me protesta të vitit 1981 më pas edhe si studente grevat e minatorëve, protesta, demonstrata, mbyllja e universiteteve gjithmonë kam qenë aktive, më pas puna e mjekëve në shoqatat humanitare d.m.th. kemi bërë një rrugëtim më të gjatë dhe prej këtyre organizimeve paqësore me daljen në skenë të UCK-së ka qenë një moment kulmant, që e kemi admiruar të gjithë që Kosova po formon ushtrinë e saj dhe po vie momenti që gjithë ato vrasje të ushtarëve dhe protestuesve, masakra e maltretime që ju kanë bërë të burgosurve politik po kulmojnë dhe po formohet UCK-ja e cila do t’i eliminoj këto padrejtësi dhe që do të luftohet për lirin dhe pavarësi. Për mua nuk ka qenë e vështirë se kamë qenë e mësuar në këtë rrugëtim”, përfundoi Kadrijaj.
Me 28 nëntor 1997 për herë të parë dolën publikisht tre luftëtarët e lirisë, Daut Haradinaj, Rexhep Selimi dhe Mujë Krasniqi, në Llaushë të Skenderajt, duke i treguar kështu popullit se edhe Kosova e ka një ushtri, Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës, UÇK-në.
Që të tre po merrnin pjesë në varrimin e mësuesit Halit Geci, i cili u varros me një ceremoni të madhe në LLaushë të Skënderaj i vrarë në derën e shkollës së fshatit nga forcat serbe.
Dalja e parë e UÇK- së në mënyrë publike me 28 nëntor 1997 ishte ngjarje kjo që hyri në historinë e popullit tonë.
Që nga ajo ditë, festës së Flamurit iu ka bashkëngjitur edhe dalja publike e UÇK-së./Front Online
