View attachment 78488
Ne si qenie njerëzore jemi të veshur me durim. Jemi të arsyeshëm. Por, ka raste kur edhe arsyeja e humb durimin. E keni parasysh atë pikën e fundit që e mbush gotën dhe derdhet?
Si reagoni ju në atë rast?
Unë për shembull, largohem. Pa fjalë, pa sqarim, pa dramë dhe mbase edha pa një lamtumirë. Dikush mund të thotë është dorëzim! Unë them ‘humbja e luftës’.....
Deri me sot skam humbur ndonjehere durimin e po ka ndodhur jane per seconda dhe jam kthyer prap ne qetesine time qe eshte gjeja me e mire ...gjthmone mbaj goten gjysem te mbushu nuk lejoj ta mbush kurre por dhe po te arrij ne piken e fundit prap jam e qete i kam thyer te gjtha me qetesine time