1 Me lironi
«Cfare eshte nje semundje e rende ? E pasherueshme ? Dua te them , cfare kam ? Ma thuaj , mos me mbaj te fshehur asgje . Duhet te bej nje grafi ?»
Keto ishin fjalet e para qe kam thene duke pare ne fytyre Xhovanin kur hyra ne kliniken e tij , disa dite me vone pasi me kishte dhene per te bere analiza .
Ishte goxha kohe qe prisja perfundimin , e nuk e fsheh qe kisha pasur edhe frike . Ne ato dite kam qene shume i shqetesuar .
Nuk eshte e lehte per mua te kuptoj nga cila pike duhet te nisem per te treguar kete histori . Nuk e di ku ndodhet ekzaktesisht fillimi . Nuk e di a te nisem nga nje vendim , apo nga mendime qe e forcojne vendimin , apo nga sintoma qe forcojne mendimet , apo nga sikletet , krizat ... Adami dhe Eva .
Para se gjithash , dua te shfaq gjendjen shpirterore qe po ndjej tani duke u gjendur perballe ketyre fleteve te bardha . Perballe kesaj te panjohure . Kush e di si do t'i mbush ? Cfare ka me te mire se sa te jesh kurioz per vetveten ?
Faqe e bardhe si jeta . I dua te dyja sepse jam kurioz te shoh si do te perfundoje .
Mund t'i mbush me budalleqe , fjalime apo fraza me kuptim te permbushur , ose edhe te ve fjale rastesisht . Pa rregulla , pa kufinj . Citofon . Varke e vogel . Lule . Murgeshe . Ballkon . Me pare ishte e bardhe , tani ka nje fjale . Nje fjale qe me pare nuk ishte .
Tani qe e bera kete premise , mund te filloj te tregoj historine time . Jo jeten time . Vetem nje histori te vogel te jetes time . Sepse nese nuk do me kishte ndodhur do te kisha vazhduar te mendoj qe keto gjera nuk ndodhin .
Quhem Françesk , por te gjithe me quajne Çesk , e rreth pese vjet me pare , moshen e re prej njezet e tete vjeç , jetoja nje jete qe mund , pa bere shume filozofira , te perkufizohet “NORMALE”. Them filozofira sepse çdo here qe perdoret fjala normale eshte gjithmone dikush qe pyet : po cfare eshte normale ? E vazhdon lum filozofia .
Me normale dua te them pa trauma te medha apo tronditje . Normale . Isha dipllomuar ne Ekonomi dhe tregti duke diskutuar tezen : Metoda e koordinimit ekonomik : elasticiteti i mikroekonomise .
Punoja prej disa vitesh per nje shoqeri qiradhenieje . Si perfundim . Kisha nje Golf 1.9 turbodiezel high-line , gri , 115 kuaj fuqi , me marshe automatike tiptronik . Autoradio me navigues gps , disqe 19 polsh aliazhi . Siper mund te hapej dhe drita ksenoni .
Motivi pse kisha nje makine kaq te mbushur me aksesore eshte sepse e bleva nga nje klient i imi qe ma dha me nje çmim aq te ulet sa nuk mund te refuzoja . Akoma me teper , ula nga ana fiskale nje pjese te vleres se vetures duke rikuperuar TVSH .
Kisha edhe nje biçiklete gare dhe gjithmone Vespen time 50 , te vjeter qe e kam blere kur isha pesembedhjete vjeç . Jetoja vetem ne nje apartament me dy hapesira qe e paguaja me afat pesembedhjete vjet me 7% interes .
Ne lexim te kontrates , noteri i ri bir i nje noteri , pasi kishte listuar nje seri pikash qe as i kuptova sepse i kalonte shume shpejt , mori nje çek prej tete milion lirash . Shtate milion e shtateqind mije per te qene preçiz .
Mesaduket noteret fitojne shume sepse u eshte dashur te studojne mjaft . Duket se ajo mjaft na kushton neve . Mbase mendojne se , kur ata studionin , ne ishim xhiro duke mos bere asgje .
Apartamenti me dy hapesira eshte ne kat te dyte te nje pallati te vogel me kopesht te ngushte me zhavor , por qe nga apartamenti im nuk e shoh sepse dhomat jane nga rruga . Kur kthehem ne shtepi , duke shetitur ne kopshtin e vogel degjoj kercitjen e guriçkave . Me sy mbyllur di te dalloj zhurmen e hapave , te biçikletave apo te kalimtareve .
Arrij biles te gjej nese ai qe ecen eshte i ri apo i moshuar . Kam nje perqindje gabimi aq te ulet sa mund te prezantohem ne ndonje emision televizioni . Nese nuk do te ishte qe kam turp nga kamerat , e shoh veten : “Zonja e zoterinj , eshte me ne edhe sonte kampioni i kampioneve , njeriu qe fale talentit te vet te jashtezakonshem fitoi nje shume prej pesedhjete mije eurosh , zoti Çeeeeeesk... nje duartrokitje . Dhe tani le te nise shetitja misterioze ... “.
Ne shkalle te nderteses , perkrah ashensorit eshte varur nje rregullore :
• E ndaluar te parkohen biçikleta , karroca apo tjeter gje ne korridor .
• Shkundja e tapeteve apo te tjerave mund te behet vetem nga ora tete ne oren dhjete gjate sezonit dimeror dhe nga ora shtate ne nente ne sezonin veror .
• E ndaluar te varen rroba , kepuce , apo te tjera ne dritaret nga rruga .
•E ndaluar te bezdisen komshinjte , si ata te kateve me poshte e po ashtu ata te kateve me lart , duke levizur objekte ne menyre qe krijojne zhurma apo ose gervishtje , tinguj , kendime , kercime apo duke perdorir aparate radiosh , televizoresh me volum te larte .
Keto jane pikat qe mbaj mend por ka edhe shume te tjera .
Meqenese jetoj ne kat te dyte me pamje nga rruga , kur shkojne si shigjete me shpejtesi naten makinat , nga zhurma me duket se kalojne ndermjet komodines dhe krevatit . Por tashme jam mesuar . E vetmja gje qe degjoj akoma jane marmitat e manipuluara te motorreve , alarmet kunder vjedhjes dhe kamionet e pastrimit te qytetit qe e shkulin xhamin . Ata me frikesojne gjithmone .
Nje here bera nje fundjave ne mal dhe u lodha per te rene ne gjume prej heshtjes se madhe .
Te mendosh se kur jetoja me te mite nuk degjohej asgje . Perveç komshiu i katit te trete qe dilte nga garazhdi me Fiatin Punton e tij te bardhe . Zoti Pedreti per te qene te sakte , pensionist ne te shtatedhjetat qe besoj se mundej te regjistrohej kollaj ne kampionatin: Kush kalon me shume kohe per te dale nga garazhdi ?
Zhurma e manovrave te tij ishte e theksuar nga nje perdorim pak i ngadalte i freksionit dhe shume i renduar i gazit . Ky stil e çonte motorrin e Puntos ne rreth dhjete-dymbedhjete mije xhiro .
Apartamentin , e mobilova sapo e mora dhe nuk mungon asgje . Me idene qe do te bleja gjithçka nje here e pergjithmone , zgjodha çdo gje me kujdes te madh . Krevat martesor te firmes Flou dhe kreun e larte . Divan te firmes Kasina . Tavoline Filip Stark dhe llampe ambjenti Arko te firmes Flos . Dysheme parketi edhe ne banjo . Magnetofon Stereo i perbere nga : lexues disqesh Thorens , piaster , cd dhe amplifikator McIntosh , bokse Tannoy . Dhe nje televizor Soni .
Harxhova aq shume para sa per ca kohe u detyrova per kursime . Edhe ne gjerat e vogla . Pershembull mu desh te pi cigare te firmes me te lire dhe te dal nga shtepia vetem pas darke . Pas te ngrenes . Cfare trapi !
Megjithe keto gjera , ama , nuk isha i lumtur . Mbi te gjitha nuk isha nje njeri i lire .
Biles disa nete me ndodhte te zgjohesha i shqetesuar dhe nuk arrija me te fleja prape . Kisha frike . Kisha frike , por nuk e dija nga se . Thjesht kisha nje ndjesi frike pa njohur motivin .
Ndihesha i trembur , plot me ankthe dhe e gjeja veten te zgjuar .
I zgjuar sikur kisha fjetur shume ore .
Deshiroja vetem pak qetesi . Nuk kerkoja shume . Doja vetem te isha mire .
Disa here me ndodhte edhe pergjate dites , kur isha i ulur ne tavoline , apo mbase kur isha vetem ne makine . E ngasja makinen dhe me vinte si per te qare , me sulmonte kjo ndjesi dhe nuk e kuptoja cfare ishte .
Nuk dija ta menaxhoja , nuk kishte doreza , nuk mund ta kapja , ta kontrolloja , nuk kishte rruge daljeje .
Ndjeja nje peshe mbi gjoks dhe desha te dilja nga vetvetja , te grisja lekuren time , te ikja !
Diçka brenda meje ishte ne rremuje .
Kur kerkoja ta kuptoja , kur kerkoja nje shpjegim llogjik , nuk gjeja pergjigje .
Nga ana racionale gjithçka shkonte mire .
Po , eshte e vertete , kohet e fundit penen nuk e doja shume , dhe shpesh kishte dite ne te cilat do te kisha dashur te beja çdo lloj gjeje tjeter perveç se te shkoja ne zyre, por kujt nuk i ndodh ? Ne fund te fundit nuk fitoja keq dhe ne krahasim me shume njerez te tjera isha me fat . Nuk mundja fare te ankohesha . E nga se duhej te kisha frike , pra ?
Shkonte gjithçka mire . Megjithate .
Mbase kisha frike se mos humbisja gjithçka . Ate gjithçkane qe shkonte mire . Eh ! Duhet te kisha pyetur nje analist . Por tashme kaloi . Nuk sherben me . Nuk duhet me analisti , nuk duhen me qetesues , antidepresive , çmenduri drogash apo seksi . Asnje ndryshim te koshiences . Nuk sherben me asgje .
Kaloi . Tani jam mire . Me ne fund .
Keto ndjenja frike me vinin edhe diten , por naten … naten me shtypnin fytyren pas murit , dhe me dukej se isha marre peng . Shpresoja vetem qe drita e mengjesit te vinte te paguante pagesen e pengmarrjes per te me liruar . Isha keq .
Filloja te mendoja qe mbase do te me ndodhte diçka e keqe , nje aksident , nje fatkeqsi . Mendoja per pjesen tjeter te jetes mbi nje karrige me rrota , ose imagjinoja se do behesha i verber , ose te humbja prinderit . Kisha frike se mos vdisja .
Shpesh me ndodhte qe , duke kerkuar nje motiv per te justifikuar ate frike , ne realitet filloja te mendoja dhe keshtu , vete , krijoja fantazi te reja qe nuk benin gje tjeter veç sa e keqesonin gjendjen time te ankthit . Hyja ne nje loje te semure ne te cilen imagjinoja , pershembull , pjesen tjeter te jetes time pa babain tim apo mamane time .
“Si do bej pa ata … ? “ pyesja veten .
Dhe atehere ndjeja nevojen per t’i marre ne telefon menjehere per t’u thene qe i doja , dhe qe , edhe pse nuk ua kisha thene asnjehere , une i doja , i doja pafundesisht . Nje nate , ishte ora kater e tridhjete e shtate , i mbaj mend akoma ato numra ne ore , u ngrita dhe shkova drejt telefonit . U pashe ne pasqyre dhe pashe perballe friken . Fillova te formoj numrin dhe ne heshtjen e nurmit te fundit dhe ziles se pare , e mbylla . Shkova ne banjo per te lare fytyren me uje te ftohte , me pas u ktheva te telefoni . E ndjeja se mund te vdisja nga nje moment ne tjetrin . U qetesova dhe e kuptova se , duke qene shume vone , nese do i kisha marre ne telefon do te kishin vdekur ata . Nga frikesimi .
Shkova ne banjo sepse me kishte rene ardhur per te dale …
Kishte mbaruar letra . U ngrita dhe shetita me mbathjet ne kavilie deri te dollapi . Fillova letren e re por e grisa keq . Ngeli nje pjese e ngjitur dhe u desh per ta nxjerre qe te rrotull per metra . Cfare nervash . Cfare netesh .
U ktheva ne shtrat .
Nuk gjeja nje pozicion te rehatshem . Ka raste kur kam ndjesine se dy krahe jane shume per te fjetur mire . Eshte nje krah qe nuk di ku te qendroje . Pa te , sipas meje , do te flihej me mire .
Nje nate me zuri gjumi mbi ate krah . U zgjova dhe nuk e ndjeja me . Ishte bere me anestezi . Cfare frike ! Mendova menjehere se do duhej te ma prisnin . Optimisti i zakonshem .
Ne ato nete paniku , me sulmonin kujtime te veshura me melankoli dhe skenat ne kujtese zhvilloheshin me pertese , gati me ngadalsim , si ne nje film . Fillonte te shfaqej me projektor Kinemaja e re e paranojave .
Rishihja mamane time kur me mesonte te beja buken ne shtepi , kur hynte ne dhomen time per te kontrolluar apo per te vene ne vendin e vet ndonje gje dhe une beja sikur flija . Beja sikur flija , e nga ajo e dritez e vogel , nga ajo e hapure vogel e syve te mi te sapo hapur e vezhgoja fshehurazi . Kushedi , mbase shpresoja te vidhja , te rrembeja , te mesoja diçka te re per te , ndonje sekret te saj , per ta bere me te afert , akoma me shume timen . Mamane time .
Mendoja kur isha i vogel me mbante ne krahe dhe une , duke e mbeshtetur koken mbi shpatullen e saj , shikoja gjithçka nga atje lart . Si nje udhetar qe , kur arrin ne maje te malit , shikon rrugen qe ka pershkuar dhe ate te panjohuren qe e pret .
Ishte nje vazhdimesi te kujtoja gjera te mrekullueshme , plot me dashuri , plot me nostalgji . Siç beja detyrat ne kuzhine mbasdites kur ajo ishte ne lavaman duke lare dhe degjoja zhurmen e unazes qe godiste pas piatave dhe gotave . Tik tik tik … Edhe tani , kur shkoj te ha tek ata dhe mamaja ime me pas lan , degjoj te njejten zhurme te vogel dhe mallengjehem nga ideja qe nje dite papritur ate tik tik nuk do ta degjoj me .
Zemra me fryhej dhe kisha veshtirsi per te marre fryme . Mbytesha . Mendoja qe nje dite , duke u pergjigjur telefonit , nuk do te kisha mundur te zbuloj me qe ishin ata qe me merrnin .
Nuk do te dilte me ne telefon e shkruajtur “SHTEPIA“.
Nuk do te kisha degjuar me zerin e nenes time . Dhe ai ze qe tani me mungonte , ai tingull aq delikat , si prej femije , aq familjar , aq i mire , aq pranvere e pafundme .
Rrotullohesha ne shtrat i sulmuar nga keto mendime .
Sidoqofte ne fund ndizja abazhurin dhe dorezohesha .
Me ndodhte shpesh edhe te me duhej te ikja nga situata ku kishte shume njerez , apo nga vende te mbyllura . Paptritmas isha i sulmuar nga nje ndjesi e pakendshme . Ne ato dhoma , ne ato bare , ne ato lokale plot me turme ndihesha ne kurth . Ne nje vend te mbyllur me mungonte ajri .
Per kete arsye shkoja gjithmone me makinen time . Me bente te ndihesha me i qete . Gjithmone gati per tu ikur . Hyja ne kinema apo ne diskoteke dhe shikoja menjehere ku ishin daljet e sigurise .
Te udhetoja ne aeroplan ishte tmerruese . Imagjinoja titujt e gazetave . Shikoja ne mendjen time gazetaret te deklaronin ne lajme katastrofen . Kerkoja te mbaja mend nese ne ate rrugetim kishte ndodhur me pare . Shikoja personat perreth meje dhe tentoja te kuptoja nese kishin fytyren e njerezve qe mund te vdisnin , ne kuptimin qe , nese ishte dikush qe dukej vertete i pafat , merakosesha me teper .
Por nje nate , dhe eshte keti mbase fillimi i vertete i historise , u zgjova i shqetesuar sepse kisha pare nje enderr te çuditshme .
Ate nate pashe ne enderr gjyshen time . Perveç diteve te para pas vdekjes se saj , nuk e kisha pare me ne enderr .
Isha perpara nje dere , trokisja dhe dikush ma hapte . Hyja me valixhet ne dore . Ishin aq te medha sa dukej sikur kisha marre me vete edhe kendin e dhomes e divanin . Nuk ishte shtepia e vertete e gjyshes time , ishte e ndryshme nga ajo qe banonte ajo , por nuk e di perse , e kisha kuptuar menjehere qe ishte e saja .
Gjyshja ime me thoshte : “ Jam e kenaqur qe vjen te me takosh , perkundrazi qe transferohesh tek une … mendoja se do me duhej te prisja akoma edhe pak , kurse ne fakt e mora vesh qe ishe duke ardhur dhe pergatita dhomen “.
Une nuk desha te shkoja te jetoja te gjyshja ime , ta rishihja megjithe qef por te shkoja per te jetuar tek ajo jo . Pastaj shtepine time e kisha mobiluar me ne fund ashtu siç doja .
“ Nuk dua te vij te jetoj tek ti , gjyshe , me pelqen shtepia ime “
“ Ti nuk ke me nje shtepi , perkundrazi per te qene preçiz nuk e ke pasur kurre e sidoqofte nuk je ai qe vendos dhe dhoma eshte gati. “
“ Gjyshe … por çfare dreqin thua ? Te ka rene damllaja ? Si , nuk kam pasur asnjehere shtepi ? Kam blere edhe frigoriferin e ri . Blu . Duhet ta shohesh , gjyshe , sa i bukur eshte . Eshte me i madh se sa ai qe kam pasur me pare , e kam kuptuar sidomos kur bera pazarin sepse , duke i vene gjerat brenda , kuptova se nese dua ta mbush duhet te blej me shume. “
Ajo filloi te qete dhe me pas me tha : “… Beson se mund te te shpetoje nje frigorifer ? ah ah ah“ .
Ne ate enderr po fillonte te me behej antipatike .
E çuditshme , por .
Kisha pasur gjithmone nje raport te mire me gjyshen time . Isha shume i lidhur pas saj . Pas vdekjes se gjyshit , kishte ardhur te jetonte me ne , e une dhe ajo flinim ne te njejten dhome . Kam shume kujtime te lidhura me ato mbremje perpara se te flinim . Per shembull , kur hiqte rrobat perpara se te binte per te fjetur bente fishekzjarre . Dukej karroceria e nje makine qe shkarkohet ne asfalt . Ishte e gjitha nje xixellime . Prej atyre veshjeve sintetike . Akreliku . Ishte nje periudhe qe e kisha quajtur “ Viti i Ri“ . Kur e shihja qe hynte ne dhome numeroja me ze te larte : dhjete , nente , tete , shtate … dhe ajo qeshte .
Viti i Ri ishte vertete i kendshem . Krijonte nje fushe elektromagnetike dhe kur shfaqej nga veshja kishte floket te drejtuara lart . Dukej menaxheri i Tajsonit . Don King . Edhe pak gjyshja e familjes Adams .
Nje gje me ka ngelur e fiksuar : nese per ta bere te qeshte shtremberoja syte , ajo me thoshte menjehere te ndaloja , sepse ndryshe do me kishin mbetur ashtu .
Ne mengjes u zgjova shume i shqetesuar nga ajo enderr sepse nuk desha te shkoja te jetoja te gjyshja ime , mua me pelqente te jetoja vetem ne shtepine time . Ne fund , kur e kuptova qe ishte nje enderr , ne fillim u qetesova dhe me pas u acarova prape .
“Po sikur te doje te thote se duhet te vdes ? “
Kerkoja te kujtoja fjalet e saj .
“… Hajde te me takosh … mendoja se do me duhej te prisja akoma edhe pak , ne fakt … nuk je ti qe vendos … kam pregaditur dhomen … mendon se mund te te shpetoje nje frigorifer ? “
Ne mengjes nuk isha aq i perfshire apo i frikesuar si naten , por duke qene paranojak nuk eshte se mund te beja sikur nuk kishte ndodhur asgje , te harroja , te mos e vereja . Shkova ne kuzhine dhe perqafova frigoriferin . Me pas per te qene me i qete , pa i thene asgje askujt , vendosa te me bejne nje vizite te vogel kontrolli . Jo aq per endrren , por si sjellje prej te rrituri . Natyrisht . Nuk do besonit vertete qe une te shkoj per te me rekomanduar analiza per nje enderr te parendesishme ? Ishte ca kohe qe nuk preja kupon .
Permbledhjen .
Ok, ok , e rrefej . Endrra ishte arsyeja . Per te qene i sinqerte deri ne fund ndihesha edhe pak budalla .
Kishte vite qe nderroja te me benin nje skaner te bukur .
Ideja qe te kontrollojne nga koka te kembet me ka pelqyer gjithmone . Keshtu , per te evituar qe nje dite te thoshin per mua nje fraze te tipit : “ Per fat te keq kur i gjeten ate njollen ishte shume e madhe . Tashme ishte vone“.
Vendosa te marr ne telefon Xhovanin , mjekun tim prej gjithmone dhe po ashtu mik i mamase time qe prej koherave te shkolles se mesme .
Me Xhovanin kam pasur gjithmone nje raport shume te bukur , ishte pak si xhaxha , vinte shpesh edhe ne shtepi tek ne , e me pas duke u rritur i isha rrefyer atij shpesh here . Tek ai arrija te pyesja ate qe ishte e pamundur te pyesja tek babai im . Ne disa momente sekretin tim me intim , prej te cilit paksa me vinte turp dhe qe nuk ia kam treguar asnjeriu , ishte qe kisha dashur qe babai im te ishte ai .
Tani nuk e mendoj me .
Sidoqofte e marr ne telefon dhe ai me cakton nje takim per analiza mengjesin tjeter , dhe nje tjeter tek ai mbasdite.
Ne mengjes shkova te bej analizat pa ngrene . As kafene nuk munda ta pi . Kalova perpara nje pastiçerie dhe per pak sa nuk vihesha te lepija vitrinen . Fiksova nje tabaka me embelsira dhe i thashe qe do te kthehesha menjehere pas analizes . Arrita ne sallen e pritjes , qe ishte plot me fytyra te zbehta dhe te tronditura . Plot me te moshuar . Me drite neoni .
Sapo me futen agen , si te gjitha heret e tjera humba ndjenjat . Si gjithmone me pas me thone te qendroj mbi nje karrige dhe me japin sheqer me uje , ndersa ata vazhdojne te marrin gjak . Ne vendin tim , me pas hyn gjithmone ose nje djale i vogel ose nje grua . Atyre nuk u bie te fiket kurre , ndersa une , i poshteruar ne karrige , bej figuren e humbamenos . Nuk e bej me qellim , siç e ndjej agen qe shpon lekuren , pam ! Me bie te fiket .
Dola dhe ju prezantova takimit me ate tabakane ne pastiçeri . I bera namin . Ne mbasdite , pastaj , shkova tek Xhovani . Edhe kur marr trenin , nese hyj ne nje vagon dhe ndodhet nje gruaja jam me i kenaqur . Dhe nese nuk eshte , vazhdoj te kerkoj , derisa ta gjej . Nuk eshte se i drejtohem me pas , apo te flas me te , apo ta provoj patjeter , perkundrazi , por me pelqen qe te jete aty . Me pelqen shoqeria e tyre edhe pse e heshtur dhe e panjohur . Grate jane aq te bukura sa per tu marre fryme .
Me pelqen te kem te bej me to , nuk flas nga kendveshtrimi seksual . Per shembull , me raste me ndodh , duke dale nga autostrada , te zgjedh nje rradhe per te paguar dhe te ve re vetem kur afrohem qe ne anen tjeter eshte nje grua ndersa tek ana ime nje burre . Ja . E ndjej se me vjen pak keq . Do te kisha preferuar te shkoja nga ana tjeter .
Ose , kur parakaloj nje makine hedh nje shikim brenda gjithmone , sidomos nese eshte nje Smart apo nje model Y .
Nga studioja e Xhovanit doli nje zonje , vajza u çua , u pershendeten te gjithe ndermjet batutash e komplimentash dhe me pas ai me futi brenda .
« Nuk ndjehesh mire ? » me pyeti .
« Po, po, gjithçka ne rregull . Eshte vetem se u be ca kohe qe nuk bej analizat … mendova , keshtu sepse eshte e duhur qe t’i bej ndonjehere … apo jo ?
As atij nuk pata kurajon t’i them cfare me kishte shtyre aty .
Cfare mund te thosha: “ E di , Xhovani, e interpretova nje enderr me gjyshen time qe as qe e vuri re qe kam blere frigoriferin e ri dhe mendova qe mbase duhet te vdes . Meqe ra fjala … frigoriferi eshte ai blu” …
I tregova ankthet e mira te neteve dhe frikerat e mia . Nga fytyra dukej se e dinte per çfare isha duke folur . Mbase duke mos e njohur arsyen te vertete , ate te gjyshes , mendoi se duhet t’i drejtohem nje analisti me shume se sa nje mjeku . Por nuk me tha asgje . Kur i kerkova nje skaner mu pergjigj qe po e ekzagjeroja dhe qe nuk eshte diçka qe behet aq kollaj . Pra ska skaner po te presim rezultatin e analizave . Sa keq . Do e kisha kerkuar edhe ne bar . “ … Ju nje kafe … po ju ? “ ‘’Une nje skaner , faleminderit. ‘’
Xhovani me vizitoi . Me pas , ndersa shkruante gjera ne nje cope leter , pa e ngritur koken dhe pa u nderprere me pyeti : « Atehere … perveç se te presim rezultatin e analizave, si je ? Je mire ? Je i lumtur ?
Pyetje per te cilen kam pasur gjithmonje nje pergjigje standarte , e perpunuar mire : “ Po , si te them , nuk e di a jam i lumtur , sidoqofte jam mire , i qete , nuk qahem“. Nje nga ato pergjigje qe nuk duan te thone asgje , automatike , ashtu sikur takon duke pergjate dites qe te thote : « Pershendetje , si ja kalon ? » . Dhe ti : « Mire , faleminderit . Po ti ? ».
Nuk e di nese ishte per faktin se me Xhovanin kisha njefare besimi, nuk e di nese ishte mbase momenti i duhur , por ate rast u pergjigja : « Nuk besoj … nuk besoj se jam i lumtur ».
Sapo e thashe , nga nje ane u ndjeva i lehtesuar nga nje peshe , nga ana tjeter me erdhi per te qare .Por nuk qava . Edhe pse prej kohesh enderroja nje prej atyre te qarave te bukura te mbushura plot qe behen ne femijeri, ato prej te cilave kur ndalon , bie ne gjume i keputur . i sfilitur , i boshatisur . Dhe kur zgjohesh degjoj zogjte .
Nuk arrija te qaja . Dhe kete nuk e duroja . Sinqeriteti im i gjetur perpara Xhovanit me bente te brishte dhe pak te zene ngushte , keshtu per te dale nga situata shtova : « A nuk ke kokrra per lumturine ? ».
Ai u pergjigj ironikisht qe po , dhe une porosita dy kuti .
Dola nga studioja e tij . Duhet te kthehesha pak dite me pas me pergjigjen e analizave .
E dija qe nuk isha i lumtur , le ta themi qe e kisha deklaruar vete , dhe kjo me prishte planet , prishte qetesine time , kontrollin tim mbi gjithçka . Per vite kisha bere nje pune me saktesi shume te madhe . Kisha prere te gjitha ato dege qe nuk arrija te dominoja dhe qe mund te me sillnin dhimbje .
Sa force me hiqte deshira per te kontrolluar gjithçka ne jete . Si ne ato filmat vizatimore kur miu rrezon pjatat nga dollapi dhe macja qe i kap te gjitha duke bere gjera te pamundura .
Asgje nuk duhej te me shpetonte . Dhe kjo ne çdo situate . Kisha arritur madje ne piken e nuk mundja te ulesha ne nje lokal apo ne piceri me shpinen nga dera . Duhet te shikoja levizjen , duhet te dija kush hynte e kush dilte . Duhej te mbahej gjithçka nen kontroll .
Ne ato dite , duke pritur pergjigjen e analizave , isha shume ne ankth dhe i shqetesuar .Perserisja ne mendje : “ Mbase motivi per te cilin nuk jam i lumtur eshte qe brenda meje e di qe jam i semure“.
Dhe atehere shkonin lume paranojat . Mendoja se kisha te gjitha semundjet me te keqija ne bote . Edhe vetem nje dhembje e vockel ne koke prej nje sekonde ishte e mjaftueshme qe te me bente te mendoja per nje tumor .
Çfare jete !
“ Mbase kam nje tumor ne mushkeri , duhet te ndaloj te pi te dredhura dhe te pi cigare . Perkundrazi , te ndaloj cigaren , por ndonjehere ndonje te dredhur …“
Ditet kalonin dhe beja inventarin e te gjitha semundjeve qe mund te kisha . I imagjinoja komentet dhe frazat e atyre qe do kishin folur me pas .
“ Ishte keshtu nje djale i mire … mendo , shkoi te doktori te bente nje vizite kontrolli dhe zbuloi qe kishte … “
Kushedi , cfare do kem ?
“ Por e di pse shkoi te doktori … e pabesueshme … pa ne enderr gjyshen e tij qe i thoshte qe duhet te vdiste . “
Sepse qartesisht brenda meje mendoja : “ Nese zbuloj se duhet te vdes do i them te gjitheve per endrren e gjyshes time , keshtu nuk do dukem nje budalla qe pata frike , perkundrazi , duke ua thene te gjitheve do te shkoj , do ta le kete bote si parashikues dhe me intuite , nje me fuqi paranormale , jo nje idiot i çfaredoshem“.
I gjithe ky dialog me bente gati te provoja krenari .
“ Kaq i ri … me gjithe ata kriminele qe ka ne qarkullim … atyre nuk u ndodh asgje asnjehere , i shkreti , mendo , sapo kishte blere edhe frigoriferin e ri . Blu“ .
Kushedi sa vuajtje per prinderit e mi . Per motren time . Beja edhe nje lloj liste , klasifikimi te atij qe do kishte vuajtur me shume pas familjes time .
Do kisha dashur te shoh gjithe ato gra ne funeralin tim te rrefeheshin se sa i madh kisha qene duke i dashuruar , si ne filmin : Burri qe donte grate te Fransua Tryfo. Te degjoja te flitej per mua ne ate menyre aq unike , ne ate menyre qe flitet vetem per ate qe nuk eshte me . Per te degjuar te flitet aq mire per ty duhet te vdesesh .
Çmenduri .
Nuk e kam kuptuar kurre perse ka me shume respekt per te vdekurit se sa per te gjallet .
Me ne fund ajo dite kishte ardhur . Dita e pergjigjes .
Skenen e kujtoj akoma sikur te ishte dje .
Hyj ne studio , kerkova menjehere te dalloj ndonje ngerdheshje shprehese ne fytyren e Xhovanit . Ndonje : “ Eshte e rende“ .
Megjithate , mos te harrojme qe une kisha shkuar aty sepse kisha frike se do vdisja . Dhe atehere qe shqiptova ato fjale : « Cfare eshte , nje semundje e rende ? E pasherueshme ? Me fjale te tjera , cfare kam ? Ma thuaj , mos me mbaj te fshehte asgje . Duhet te bej nje skaner ? » .
Xhovani me veshtroi dhe me tha : « Mund te te flas lirisht , dua te them , mund te kem edhe konfidence ?
« Sigurisht , por … perse , ka ndonje gje te rende ? »
« Besoj se e kam gjetur arsyen e ankthit ten dhe qe s’je i lumtur. »
« Cfare semundjeje eshte ? »
« Por jo , çfare semundjeje , mos u bej merak . Nuk ke asgje , dhe nuk duhet te besh asnje skaner . Rri i qete , Çesk , fizikisht je shendoshe e mire si peshk . Nga analizat del qe gjithçka eshte mire .
Je shume mire , por nuk do te thote qe ti nuk ke probleme . Le te themi qe nuk mund te duken nga keto analiza . Une po te flas si mik. »
« Me thuaj gjithçka Xhovani , nuk dua qe ti te me mbash larg nga asgje . Nuk te fsheh qe ne keto dite kam menduar se kam kaluar diçka te shemtuar . Kam pasur biles edhe friken nga vdekja , pra besoj se jam gati per çdo problem tjeter . »
« Po cfare frike nga vdekja ? Problemi yt eshte tamam e kunderta . Çesk , problemi yt nuk eshte se ke frike se mos vdes , por te kesh frike te jetosh . Eshte e kunderta . Ke ate semundje te mallkuar shume te perhapur te “ MOS JETUARIT“ .
« Je i semure nga jo-jeta
Te mbahet mend kur me pyete nese kisha kokrra per lumturine ? Ilaçi eshte jeta . Jetoje , hidhu , hapu , degjohu . Frikerat e tua , ankthet e tua jane te ardhura prej faktit se ti ekziston por nuk jeton . Je i shterperuar ne ndjenja . Je i bllokuar .
Te mbahet mend ajo fraze e Oskar Uaildit ? Thoshte qe te jetuarit eshte gjeja me e rralle ne bote . Pjesa me e madhe e njerezve ekziston , dhe asgje me shume .
« Prandaj mos u merakos . Nese e thoshte ai qe ne kohen e tij … Megjithate , perveç shakave , une nuk dua te bej fjalime te medha mbi te jetuarit dhe te ekzistuarit . Eshte gjithçka shume e thjeshte . Nese do te jesh i lumtur , nese do te jesh i lire , meso te duash . Te dashurosh e te te dashurojne .
« Jeta jote tani eshte pa dashuri . Nuk do punen tende , nuk dashuron nje femer , nuk do veten . Si pasoje , nuk do boten .
