Gjendja e Gadishullit Arabik para lindjes së profetit s.a.v.s.
Gadishulli Arabik para lindjes së Profetit s.a.v.s përbëhej nga fise,të cilët ishin në luftë të pandarë me njëri-tjetrin.Ata jetonin të përçarë,në luftëra e urrejtje.
Banditët që plaçkitnin karvanët dhe merrnin robër të rinjtë dhe fëmijët duke I shitur në vende të tjera kishin mbushur rrugët.Padrejtësia dhe frika sundonin kudo.Një poet I asaj kohë në disa vargje e thekson këtë,madje nxit për padrejtësi e dhunë:
Nëse nuk gjejmë tjetër kënd
Sulmojmë Bekirin,vëllain tonë.
Kush nuk sulmon të tjerët
Nga të tjerët do të sulmohet.
Pra shihet qartë se reklamohej dhuna dhe e keqja.Poezia për atë kohë për nga rëndësia është njëlloj si mediat e sotme.Kurse përsa I përket fesë,atë e shohim tepër të mjerë.Vetë Qabja ishte e rrethuar nga 360 idhuj të ndryshëm.
Ndonjëherë kur nuk kishin idhuj të gdhendur, merrnin një shkëmb në formë katrori,e quanin zot dhe e adhuronin.Madje, shpeshherë kur udhëtonin në shkretëtirë dhe nuk e merrnin dot me vete idhullin, gjatë pushimit merrnin ndonjë gurë,e quanin zotin e tyre dhe e adhuronin derisa ktheheshin në shtëpi te zoti tjetër.
Një ngjarje e tillë tregohet për Omer IBN Hattabin I cili një herë në udhëtim nuk e kishte marrë idhullin e tij.Ngaqë nuk kishte gjë tjetër vec hurmave,u dha atyre formën e një idhulli dhe filloi t’I adhurojë si zot.Më pas e mori uria dhe meqë nuk kishte c’të hajë,filloi të hajë zotin prej hurme.Kur e pyetën pasi u bë Halife se a nuk kishit mend që e bënit dicka të tillë,ai u përgjigj,”Po,kishim mendje,por nuk ishim të udhëzuar.
Ndërsa përsa I përket gjendjes së gruas në G.Arabik,ajo ishte vërtetë për ti qarë hallin.Ajo nuk kishte të drejtë të posedojë pasuri,apo të drejtë trashëgimie.Madje ajo vet ishte dicka që trashëgohej.Pra,kur vdiste dikush,edhe gratë me të cilat ishte martuar I merrnin të afërmit e të vdekurit si plackë.Këtu përjashtoheshin disa gra dhe disa familje në Mekke,si psh Hadixheja,që u martua më vonë me Profetin s.a.v.s.
Jo vetëm kaq,por mes arabëve ishte e përhapur dhe groposka për së gjalli e vajzave.Ata prisnin vajzën deri sa arrinte moshën 7-8 vjeçare dhe e groposnin.Kjo bëhej me qëllim që t’a shfrynin dufin dhe inatin që kishin për vajzat.Madje kur burri dilte nga shtëpia për t’a groposur vajzën I thoshte gruas: “Zbukuroje se dua t’a marr për vizitë te xhaxhai I saj.E zbukuronte nëna pa e ditur ku do t’a çojë babai,I cili e kishte pregaditur gropën më parë.Madje kishte raste kur gruaja bëhej gati për të lindur,e merrnin pranë një gropë dhe nëse lindte vajzë hidhej në gropë,e nëse lindte djalë e dërgonin në shtëpi.Gjendjen e këtyre njerëzve derisa I lindte vajzë na e përshkruan Kur’ani,ku thotë : “ Kur ndonjëri prej tyre lajmërohet me lindjen e një vajzë,fytyra e tij prishet dhe bëhet plot mllef.Fshihet pas njerëzve,për shkak të asaj të keqeje me të cilën u lajmërua (e konsideron bela,e Jo dhuratë prej Zotit),Mandej (mendon) a do t’a mbajë atë,ashtu I përulur,apo do t’a mbulojë atë (të gjallë) në dhe.” (En-Nahl:58)
Me gjithë këtë gjendje të rënduar Profeti s.a.v.s I transformoi këta njerëz në të tjerë.Pasi u dërgua Profeti,ai menjëherë u thoshte shokëve të tij: Kush ka tre vajza,I edukon,I mëson dhe tregohet I mëshirshëm me to,ka fituar Xhennetit”.Një nga muslimanët e pyetPo nëse dikush ka dy vajza,a e arrin këtë shpërblim? “Edhe sikur të ketë dy” I’a kthen Profeti s.a.v.s.Një musliman tjetër e pyet.Po ai që ka vetëm një vajzë?Profeti s.a.v.s qeshi pasi tani po shihte transformimin e tyre në njerëz të tjerë.Më parë I groposnin,kurse tani kërkonin që përmes tyre të fitonin Xhennetin…