Femra ne rilindje

[daniel00]

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.

Prano cookie-t e palëve të treta

Fabio Volo

Më shumë se perëndimet , më shumë se fluturimi i nje zogu , gjëja më e mrekullueshme është rilindja e një femre . Kur ringrihet në këmbë pas katastrofës , pas rënies . Që një njeri thotë : mbaroi . Jo , nuk ka mbaruar kurrë për një femër . Nje femër ringrihet gjithmonë , edhe kur nuk ka besim , edhe kur nuk do .

Nuk flas vetëm për dhimbjet e mëdha , për ato plagë si mina anti-mashkull që të bën vdekja apo sëmundja . Flas per ty , qe kjo periudhë nuk mbaron më , qe po luan ekzistencën në një punë të vështirë , që çdo mëngjes është një provim , më keq se në shkollë . Ty , gjykatësja e palëkundur e vetvetes , që nga mënyra se si mendja jote do të të shohë, do të vendosësh nëse je ne lartësine e duhur apo nëse duhet te dënosh veten . Kështu çdo ditë ,dhe ky ritual nuk mbaron kurrë . Dhe je ti që e bën të zgjasë .

Ose flas për ty , që ke frikë edhe te njihesh , me një mashkull ; që je e terrorizuar se nje histori të lë pa frymë , që nuk flirton me askënd sepse ke tmerrin që dikush do te hyjë në jetën tënde . Më keq akoma : nëse do të mbetesh e mpleksur në këtë mes, ti , më pas vuan si qeni .
Je e lodhur : është gjithmonë dikush me të cilin duhet të justifikohesh , qe do të të ndryshojë , ose që duhet ta ndryshosh ti atë , qe ta mbash shtrenguar .
Kështu je duke kultivuar vetminë brenda shtëpisë . E megjithatë shet mend , ja thua vetes edhe kur flet me të tjerat : “ Une jam mirë keshtu . Jam mirë keshtu , jam më mirë kështu ”. Dhe qielli ulet çdo herë edhe një pëllëmbë më shumë .

Apo me atë djalë që shkove të jetosh , përjetove Vit të Ri e Krishtlindje . Në ate mashkull që hodhe brenda shpirtin dhe ka kaluar shumë kohe , dhe hodhe aq shume nga shpirti , sa një ditë fillon të kërkosh brenda pasqyrës sepse nuk di më se në cilën je shndërruar .


Sido që të ketë shkuar , tani je këtu dhe e di që ka qene nje moment që ke parë poshtë dhe kishe këmbët nën beton . Kudo që te ishe , ndiheshe ngushtë : në historinë tënde , në punën tënde , në vetminë tënde . Dhe ka qenë krize , e ke qarë .

Zot sa qani ! Keni një burim uji në stomak . Ke qarë ndërsa ecje në një rrugë të mbushur plot , në stacionin e metrosë . Ashtu , papritur . Nuk mund ta mbaje . Apo atë natën që ke marrë makinën dhe ke ngarë për orë të tëra , që errësira të t’i thante faqet ? E më pas ke gërmuar , ke folur , sa shumë flisni , vajza ! Lot dhe fjalë . Për të kuptuar , për të nxjerrë jashtë një rrënjë të gjatë gjashtë metra qe t’i japë një kuptim dhimbjes tënde . “ Përse bëj kështu ? Si përsëris gjithmonë të njëjtën skemë ? A mos jam vallë e çmendur ?” E kane pyetur veten të tëra .

Dhe pastaj shkon poshtë me eskavator brenda historisë tënde ,me dy , me katër duar , e dalin në sipërfaqe mijëra pjesëza . Nje pazëll i pazgjidhshëm . Ja , këtu fillon gjithçka . A nuk e dije ? Prej asaj kurajoje të madhe që të duhet për ta parë veten kështu , e shpërbërë në mijëra lule , që do të rifillosh . Sepse një femër rifillon megjithatë , ka brenda një instikt që do ta zvarrisë gjithmonë përpara . Do të të duhet një strategji , do të duhet te shpikësh një formë te re për veten tënde të re .

Sepse të takoi që ta njohësh veten nga e para , t’i prezantohesh asaj . Nuk mund të jesh me ajo e mëparshmja . Ajo e para eskavatorit . A nuk të entuziazmon ? Do të të magjepsë ngadalë .
Të dashurohesh sërish me veten , ose ta bësh për herë të parë , ashtu si një makinë me benzinë . Niset ngadalë , duhet të këmbëngulësh . Por kur ecën , ecën me shpejtësi . Është një aventurë të rindërtosh veten . Më e madhja . Nuk ka rëndësi se nga nis , nëse nga shtëpia , nga ngjyra e tendave apo nga prerja e flokëve .

Ju kam adhuruar gjithmonë , femra në rilindje , për këtë mënyrë të mrekullueshme për t’i thërritur botës : “jam e re” me një fund me lule apo me një kaçurrelë bjonde . Sepse të gjithë duhet të kuptojnë dhe të shohin : “Kujdes: kantieri është i hapur , jemi duke punuar edhe për ju . Por mbi të gjitha për veten tone”.
Më shumë se agimet , më shumë se dielli , nje femër në rilindje është mrekullia më e madhe . Për ate që e takon dhe për veten e saj . Është pranvera në nëntor . Atëherë kur nuk e pret aspak .