Çfarë do të ndodhte nëse çdo njeri do sillte pak më shumë mirësi çdo ditë?

[Mignonne]

Nëse çdo njeri do sillte pak më shumë mirësi çdo ditë, bota do të bëhej një vend më i bukur. Aktet e vogla të mirësisë do të përmirësonin marrëdhëniet ndërnjerëzore, rrisnin shëndetin mendor, dhe krijonin besim dhe solidaritet. Mirësia do të sjellë një shoqëri më bashkëpunuese, duke ndihmuar në zgjidhjen e konflikteve dhe në ndërtimin e një mjedisi të mbështetur në mirëkuptim. Çdo akt i vogël mund të kishte ndikim të madh, duke përhapur një kulturë pozitive dhe duke përmirësuar jetën e të gjithëve.

Si mund të stimulojmë një kulturë të mirësisë dhe empatisë në shoqërinë tonë, duke filluar nga veprimet e vogla të përditshme?

 

[Kresha]

Lidhjet njerezore do te forcoheshin, do t'kishte me fjale tjera me pak konfilikte. Miresia e jote do te ndikonte edhe tek te tjeret, sepse kur dikush ben dicka te mire, te tjeret jane me te prirur ta perserisin ate sjellje, ngaqe perhapja e miresise eshte ngjitese.
Pastaj femijet do te rriteshin me shembuj pozitiv. Brezat e ardhshem do te mesonin qe miresia eshte norme, jo perjashtim.

Cdo veper ka rendesi.

 

[daniel00]

Nëse çdo njeri do sillte pak më shumë mirësi çdo ditë, bota do të bëhej një vend më i bukur. Aktet e vogla të mirësisë do të përmirësonin marrëdhëniet ndërnjerëzore, rrisnin shëndetin mendor, dhe krijonin besim dhe solidaritet. Mirësia do të sjellë një shoqëri më bashkëpunuese, duke ndihmuar në zgjidhjen e konflikteve dhe në ndërtimin e një mjedisi të mbështetur në mirëkuptim. Çdo akt i vogël mund të kishte ndikim të madh, duke përhapur një kulturë pozitive dhe duke përmirësuar jetën e të gjithëve.

Si mund të stimulojmë një kulturë të mirësisë dhe empatisë në shoqërinë tonë, duke filluar nga veprimet e vogla të përditshme?

Gjithmonë mundohemi të bëjmë mirësi por nuk na kthehet me mirësi dhe as që presim të na kthehet sepse sistemi me të cilën funksionojnë gjërat nuk është ai i mirësisë por i përfitimit.
Mirësia është një shteg i rrallë që pak ecin në të e megjithatë aty gjen veten dhe ndihesh pranë botës shpirtërore.
Por unë nuk pres që jeta ime, veprat e mia të ndryshojnë botën, është një iluzion që kisha në adoleshencë por sot jam më i ndërgjegjshëm që nuk mjafton një njeri i vetëm për të ndryshuar një shoqëri sepse ai thjesht injorohet dhe madje bëhet objekt talljesh.
Njerëzit mërziten prej shembullit të mirë, prej ndershmërisë sepse i zbulon veset e tyre dhe të këqijat që bëjnë në të përditshme. Pra nuk ngazëllehen por mundohen të rrëzojnë edhe atë që i shqetëson me të mirën që bën.
Sigurisht që kjo nuk ndryshon gjë dhe secili jeton sipas asaj që ka si thesar në shpirt, qoftë e mira për vepra të mira e qoftë errësira për të bërë të këqia.
Në parim çdokush do të thoshte e do të ndihej si i mirë por kjo është hipokrizia sepse në realitet veprat e këqia i mbulojnë shumëfish të mirat dhe njerëzit e pandershëm janë një shumicë.

 

[TroubLE]

Shumë bukur do ishte, e praktikoj dhe ndjehem mirë.