Un di, qe njeriu sa me shum rritet aq me shume rriten dhe ndjenjat dhe behen me te pakontrollueshme. Behemi me te ndjeshem, me te pergjegjshem. Stresi, ankthi...jan pjese e ndjenjve qe nuk arrijm ti kontrollojme dot.
Kur je adoleshnt je me carefree dhe marrosesh dhe pas nje ndjenje budallaqe...ashtu si padashje me qellim.
Kur je adoleshent, nuk i mendon shumë veprimet, menedoj unê.
Sepse ecën ma shumë në bazë të ndjenës.
Njeru sa mê shumë rritet shpirtërisht, e jo vetm fiziksht, aq ma shumë i kontrullon ndjenjat dhe veprimet e tij.
Tregon pjekuri emocionale..
Mendoj që duhet balncim e të gjithave bashkë, dhe vazhdoj t'mendoj që po ndjenajt janê të kontrullushme..
Marrim nji shembull .
Zëm shëmbull sikur unë jam sh e vogël pra po them 16 ose 17.
Ti psh je 30 apo pak ma shumë se kaq..
Pastaj ndoshta nga bisedat fillon krijon simpati për mua , dhe ke dëshir të më njohësh ma shumë.(,Mora nji shembull të kotë,thjesht dua ta kuptosh thelbin çfar dua tê them).
Pastaj gjatë bisedës ti mer vesh se unë jam 16 apo 17 vjeçe.
Pra a nuk stepesh ti, dhe thua prit se kjo është sh e vogël, a nuk asht kjo kontrillim i vetës , reflektim me veten dhe atë që ti ke fillu me ndje.
Edhe filllon dhe distancohesh, pra kjo asht mendoj..
Nuk them qê nk ke të drejtë apsolutisht!
Por ta shikojmë edhe nga një kêndvështrim tjr..
Mora ktu po ka sa të duash dhe jasht virtualitetit.?