Teoria trekëndore e dashurisë, çfarë thotë eksperti dhe si shqyrtohet ky koncept?
Teoria trekëndëshi i dashurisë është një teori e dashurisë zhvilluar nga Robert Sternberg , një anëtar i Departamentit të Psikologjisë në Universitetin Yale . Gjatë kohës së tij si profesor, Sternberg theksoi hulumtimin e tij në fushën e inteligjencës, krijimtarisë, mençurisë, udhëheqjes, stileve të të menduarit, arsyetimit etik, dashurisë dhe urrejtjes. Në kontekstin e marrëdhënieve ndërpersonale , “tre komponentët e dashurisë, sipas teorisë trekëndore, janë një komponent i intimitetit, një komponent pasioni dhe një komponent vendimarrësie.”
Teoria trekëndore e dashurisë thotë se dashuria mund të kuptohet në aspektin e tre komponentëve që së bashku mund të shihen si formimi i verdiktit të një trekëndëshi. Trekëndëshi përdoret si një metaforë, dhe jo si një model i rreptë gjeometrik. Këto tri komponentë janë intimiteti, pasioni dhe vendimi/angazhimi. Çdo komponent shfaq një aspekt të ndryshëm të dashurisë.
Intimiteti
Intimiteti i referohet ndjenjave të afërsisë, lidhjes në marrëdhëniet dashurore. Kështu, në kuadër të saj, përfshihen ato ndjenja që krijojnë, në thelb, përvojën e ngrohtësisë në një konsumim ndjesor te kësaj afrie mes partnerësh.
Pasioni
Passion i referohet nxitjes që çojnë në romancë, tërheqje fizike, konsumim seksual, dhe fenomenet e lidhura me vetë marrëdhëniet e dashurisë. Komponenti i pasionit përfshin në kuadër të saj, burimet e motivimit dhe forma të tjera të zgjimit, të cilat çojnë në përvojën e pasionit.
Vendim/angazhim
Vendimi dhe angazhimi i referohet një afati të shkurtër në daljen në një përfundim, i cili ka të bëjë me hedhjen e një hapi të rëndësishëm se partnerët përfshihen në një marrëdhënie që për ta do të jetë e tillë për një kohë të gjatë (deri në vdekje thotë formula kishtare). Kjo është angazhimi i partnerëve për ta mbajtur këtë dashuri. Këto dy aspekte të komponentit të vendimmarrjes/ angazhimit nuk shkojnë domosdoshmërish, sepse dikush mund të vendosë ta dashurojë dikë pa qenë i përkushtuar ndaj dashurisë në planin afatgjatë, ose mund të angazhohet në një marrëdhënie pa pranuar se e do tjetrin në lidhje.
Trekëndorja e dashurisë
Të tre komponentët e dashurisë ndërveprojnë me njëri-tjetrin: Për shembull, intimiteti më i madh mund të çojë në një pasion apo përkushtim më të madh, ashtu siç angazhimi më i madh, mund të çojë në një intimitet më të madh, ose me gjasë më të vogël, pasion më të madh. Në përgjithësi, atëherë komponentët janë të ndashëm, por interaktivë me njëri-tjetrin. Megjithëse të tre përbërësit janë pjesë e rëndësishme e marrëdhënieve në dashuri. Rëndësia e tyre mund të ndryshojë nga një marrëdhënie në tjetrën, ose me kalimin e kohës në një marrëdhënie të dhënë. Në të vërtetë, lloje të ndryshme dashurie mund të krijohen duke kufizuar rastet e kombinimeve të ndryshme të komponentëve.
Të tre komponentët e dashurisë gjenerojnë tetë lloje të mundshme dashurie, kur merren parasysh në kombinim. Është e rëndësishme të kuptohet se këto lloj dashurie, janë, në fakt, duke kufizuar rastet: Asnjë lidhje nuk mund të jetë një rast i pastër i ndonjë prej tyre.
Specialisti i referohet vetëm mungesës së të tre komponentëve të dashurisë. Përfytyrimi rezulton kur përjetohet vetëm komponenti intimitet i dashurisë në mungesë të komponentëve të pasionit dhe vendim-angazhimit. Dashuria si kimi rezulton nga përjetimi i komponentit të pasionit në mungesë të komponentëve të tjerë të dashurisë. Një përfshirje e një lloji tjetër del nga vendimi, se dikush e do një tjetër dhe është e angazhuar për atë dashuri, në mungesë të intimitetit dhe komponentëve të dashurisë dhe pasionit. Dashuria romantike buron nga një kombinim i komponentëve të intimitetit dhe pasionit. Dashuria shoqërore rrjedh nga një kombinim i intimitetit dhe komponentëve të vendosjes/angazhimit të dashurisë. Dashuria e mrekullueshme del nga kombinimi i komponentëve të pasionit dhe vendimmarrjes/angazhimit, në mungesë të komponentit të intimitetit. I mbushur, ose dashuria e plotë,
Gjeometria e “trekëndëshit të dashurisë” varet nga dy faktorë: sasia e dashurisë dhe ekuilibri i dashurisë. Dallimet në sasi të dashurisë, përfaqësohet nga fusha të ndryshme të trekëndëshit të dashurisë: Sa më e madhe sasia e dashurisë, aq më e madhe është zona e trekëndëshit. Dallimet në balancat e tre llojeve të dashurisë, përfaqësohen nga forma të ndryshme të trekëndëshit. Për shembull, dashuria e ekuilibruar (shuma e barabartë e secilit komponent) përfaqësohet nga një trekëndësh barabrinjës.
Dashuria nuk përfshin vetëm një trekëndësh të vetëm. Përkundrazi, ajo përfshin një numër të madh trekëndëshash, vetëm disa prej të cilave janë me interes të madh teorik dhe praktik. Për shembull, është e mundur kantrasti që sjell te trekëndëshat reale, kundrejt idealit. Nuk ka vetëm një trekëndësh që përfaqëson dashurinë e tij për tjetrin, por gjithashtu një trekëndësh që përfaqëson një tjetër ideal për këtë marrëdhënie. Së fundi, është e rëndësishme të bëhet dallimi midis trekëndëshit të ndjenjave dhe atij të veprimit.
Në një studim të bërë nga Michele Acker dhe Mark Davis në 1992, teoria trekëndore e dashurisë së Sternberg u provua për vlefshmërinë. Duke studiuar një popullatë që shtrihej jashtë grupit të studiuar tipik të studentëve të moshës 18 deri në 20 vjeç, Acker dhe Davis ishin në gjendje të studionin më saktë fazat e dashurisë në njerëz. Disa kritika të teorisë së dashurisë së Sternbergut është se edhe pse ai parashikoi fazat e dashurisë së një personi për një person tjetër, ai nuk specifikonte një kohë ose pikë në marrëdhëniet kur fazat do të evoluoheshin. Ai nuk specifikon nëse pjesët e ndryshme të dashurisë varen nga kohëzgjatja e marrëdhënies ose në atë fazë të veçantë që ka arritur marrëdhënia. Acker dhe Davis theksojnë se skena dhe kohëzgjatja e marrëdhënies janë potencialisht të rëndësishme për komponentën e dashurisë dhe t’i eksplorojnë ato.
Nëse pasioni humbet me kalimin e kohës, ajo mund të ndryshojë në dashuri shoqëruese. Dashuria e mbushur është forma më e kënaqshme e marrëdhënies së të rriturve, sepse kombinon të gjitha pjesët e trekëndëshit në këtë lloj dashurie. Është forma ideale e marrëdhënieve. Këto lloj marrëdhëniesh mund të gjenden gjatë periudhave të gjata kohore ose marrëdhënieve idealiste të gjetura në filma.
Teoria trekëndore e dashurisë së Sternbergut siguron një bazë të fortë për teorinë e tij të mëvonshme të dashurisë, të quajtur “Dashuria si një histori”. Në këtë teori, ai shpjegon se një numër i madh tregimesh dashurie unike dhe të ndryshme, tregojnë mënyra të ndryshme se si kuptohet dashuria. Ai beson se me kalimin e kohës, ky ekspozim ndihmon një person të përcaktojë, se çfarë është dashuria apo çfarë duhet të jetë për ta ajo. Këto dy teori krijojnë teorinë dupleksore të dashurisë së Sternbergut.
“Marrëdhëniet personale që kanë jetëgjatësi dhe kënaqësi më të madhe janë ato në të cilat partnerët vazhdimisht punojnë në ruajtjen e intimitetit dhe përforcimin e përkushtimit ndaj njëri-tjetrit”, mendon Sternbergu
Pergatiti: Albert Vataj
