Kohët e fundit kam lexuar një histori me të cilën është përmendur në libër guximi i artit të jetesës së rrezikshme. Historia ka një mesazh të fortë dhe ia vlen leximi.
Në një fshat të largët në periferi të Punxhab kanë jetuar 2 armiq të betuar.
Njëri ishte i verbër dhe tjetri ishte një gjymtyrë.
Ata thjesht nuk mund të marrë së bashku.
Nuk ka rëndësi se çfarë bëri njëri dhe u mërzit tjetri, rendesi kish që ata jo vetëm nuk mund të rrinin më bashkë por urreheshin per vdekje.
Kalonin vite që kjo betejë në përplasjen dhe armiqësia midis tyre u bë e ashpër dhe kaustike.
Megjithatë, gjatë një verë shumë të nxehtë dhe të thatë, një zjarr i tmerrshëm shpërtheu në fshat dhe filloi të konsumojë gjithçka në rrugën e tij.
Fshatarët filluan të iknin nga frika pasi nuk kishte të ndalur ferri nga zjarri.
Në panik, njeriu i verbër dhe ai nje gjymtyr u harruan dhe u lanë për t’u kujdesur për veten e tyre.
Tani ata kishin një problem të madh.
I verbëri nuk e dinte se cilën rrugë duhet të shkonte për t’i shpëtuar zjarrit dhe i gjymtuari , i cili mund të shihte rrugën e sigurisë , nuk mund të ndërmerrte asnjë veprim në lidhje me të. Kështu që të dy ishin të mbërthyer.
Për fat të mirë për ta, dëshira për të jetuar ishte më e madhe se urrejtja e tyre për njëri-tjetrin, kështu që ata vendosën të punonin së bashku për të shpëtuar jetën e tyre.
I verbëri e vuri gjymtimin mbi shpatullat e tij, i cili më pas e drejtonte atë në cilën rrugë për të shkuar për të ikur. Prandaj, duke punuar si ekip, ata ishin të suksesshëm dhe përfunduan duke u bërë miq.
Kush është i verbëri dhe kush është gjymtimi?
Njeriu i verbër është mendja juaj dhe gjymtimi është zemra juaj.
Çfarë është zjarri?
Zjarri është vuajtja juaj.