Njëherë e një kohë ishte një princeshë me emrin Arik. Arik ishte shumë bukur, inteligjente dhe me mëndje e shpirt fisnik. Të gjithë burrat e mbretërisë së saj kishin humbur kokën pas princeshës arik dhe dëshironin të martoheshin me të. Arik, megjithatë ishte e pakënaqur. Edhe pse të gjithë e donin atë, ajo nuk ndihej vërtetë "e dashur". Ajo ishte e fiksuar pas kërkimit të "sekretit të dashurisë së vërtetë". Ajo vendosi të dilte nga një mbretëri në tjetrën duke kërkuar dikë që ta ndihmojë të zbulojë këtë sekret.
Ajo arriti në mbretërinë e burrave luftëtarë, ku u prit me adhurim nga mbreti i tyre. Mbreti ra në mënyrë të çmendur në dashuri me të sapo e pa.
"Unë të dua -tha mbreti - a dëshiron të martohesh me mua princesha arik?"
Pse ti me do mua?- pyeti Arik.
"Sepse bukuria juaj është një dritë, më e mirë se ajo e të gjitha yjeve të qiellit - tha mbreti.
"Dhe sikur do të zbehet bukuria ime?- Pyet Arik.
Por mbreti i burrave të luftëtar nuk mundi t'i përgjigjej.
Kështu Arik u trishtua dhe filloi udhëtimin e sajë. Ajo arriti në mbretërinë e burrave të virtytshëm, ku u prit nga një mbret filozof. Edhe mbreti filozof ra në mënyrë të çmendur në dashuri me të.
"Unë të dua ty, princesha Arik" - pëshpëriti mbreti-, "a dëshiron të martohesh me mua?"
"Pse ti me do mua?"- pyeti Arik.
"Sepse," - tha mbreti, "përveç të qenit e bukur, ju jeni me një shpirt fisnik. Unë do të bëja ty mbretëreshën time të dashur ”.
"Dhe nëse do të zgjohesh i mërzitur një mëngjes dhe të më shfaqësh një anë të errët të shpirtit tim, a do të më donit akoma mua?" -pyeti Arik..
Por mbreti filozof nuk mund t'i përgjigjej. Arik u trishtua dhe filloi udhëtimin e sajë përsëri. Dhe kështu, nga mbretëria në mbretëri. Kudo që të shkonte ishte e pamundur të mos ndjenin dashuri për të, por gjithnjë ishte një dashuri "e kushtëzuar" nga diçka, e cila në çdo moment mund të zhdukej, dhe Arik kurrë nuk e ndjeu veten "vërtetë" të dashur. Ajo u zhgënjye gjithnjë e më shumë dhe e dëshpëruar për të gjetur "sekretin e dashurisë së vërtetë".
Duke u endur tani pa qëllim ajo mbërriti në një rajon të largët të quajtur "mbretëria e paprekshmërisë". Në atë vend nuk kishte mbret, nuk kishte nevojë, ata pak burra që ishin atje jetonin në harmoni me "ligjet".
Arik u fut dhe takoj një prej tyre. Burri kishte një buzëqeshje të çuditshme, dhe pse e pa bukurinë e sajë vazhdoj punët e tij.
Arik ju afrua, për ta pyetur për informacion. Burri u ndal, ju përgjigj me edukatë, pastaj u kthye përsëri me kokë poshtë dhe vazhdoj punën. Arik u mahnit. Të gjithë burrat që ajo takoi ishin "rrëmbyer" menjëherë prej saj, e mbushnin me komplimente, e bënin atë të ndjehej e rëndësishme. Ai njeri me buzëqeshjen e çuditshme, përkundrazi ....nuk la asnjë shenjë.
"Më thuaj, o njeri " -tha Arik- "të gjithë e vërejnë bukurinë time. Ndoshta ty nuk më pëlqej? "
"Ju jeni shumë e bukur" - tha burri.
"Unë jam konsideruar gjithashtu e virtytshme dhe me mendje fisnike," -insistoi Arik.
"E di," -u përgjigj burri- "e lexova në sytë tu".
"A nuk jam e denjë për dashurinë tuaj?" -Arik pëshpëriti me zë të ulët.
Burri, duke mbajtur buzëqeshjen e tij e vështroi atë në sy ... "Të dua shumë Princesha Arik"
"Dhe ..., pse më doni?", -pyeti Arik duke u dridhur- "mbase sepse jam e bukur, ose e pasur, apo e virtytshme?"
"Ju jeni Arik, ju i keni të gjitha këto dhe shumë më tepër, ju jeni e bukur, ju jeni me një shpirt fisnik, ju jeni e virtytshëme. Ato janë të gjitha cilësi të shkëlqyera, por ato nuk janë të mjaftueshme për t'ju dashur. Në çdo moment dashuria ime mund të tërhiqej nga një anë e errët që manifestohet në ju "
"Pra, njeri i paepur,"-insistoi Arik- "pse më do?"
"Unë të dua sepse..." -burri psherëtiu thellë- "...sepse nuk kam nevojë për ty".
Atëherë Arik më në fund e kuptoi, dhe nga ai moment asgjë nuk ishte e njëjtë si më parë per të. Trishtimi që kishte jetuar gjithmonë tek ajo u tret. Ajo më në fund ishte e gatshme të dashurohej dhe të ishte e vërtetë e dashur. Ajo kishte zbuluar sekretin e dashurisë së vërtetë. ?
...???
By
Zeus
Ajo arriti në mbretërinë e burrave luftëtarë, ku u prit me adhurim nga mbreti i tyre. Mbreti ra në mënyrë të çmendur në dashuri me të sapo e pa.
"Unë të dua -tha mbreti - a dëshiron të martohesh me mua princesha arik?"
Pse ti me do mua?- pyeti Arik.
"Sepse bukuria juaj është një dritë, më e mirë se ajo e të gjitha yjeve të qiellit - tha mbreti.
"Dhe sikur do të zbehet bukuria ime?- Pyet Arik.
Por mbreti i burrave të luftëtar nuk mundi t'i përgjigjej.
Kështu Arik u trishtua dhe filloi udhëtimin e sajë. Ajo arriti në mbretërinë e burrave të virtytshëm, ku u prit nga një mbret filozof. Edhe mbreti filozof ra në mënyrë të çmendur në dashuri me të.
"Unë të dua ty, princesha Arik" - pëshpëriti mbreti-, "a dëshiron të martohesh me mua?"
"Pse ti me do mua?"- pyeti Arik.
"Sepse," - tha mbreti, "përveç të qenit e bukur, ju jeni me një shpirt fisnik. Unë do të bëja ty mbretëreshën time të dashur ”.
"Dhe nëse do të zgjohesh i mërzitur një mëngjes dhe të më shfaqësh një anë të errët të shpirtit tim, a do të më donit akoma mua?" -pyeti Arik..
Por mbreti filozof nuk mund t'i përgjigjej. Arik u trishtua dhe filloi udhëtimin e sajë përsëri. Dhe kështu, nga mbretëria në mbretëri. Kudo që të shkonte ishte e pamundur të mos ndjenin dashuri për të, por gjithnjë ishte një dashuri "e kushtëzuar" nga diçka, e cila në çdo moment mund të zhdukej, dhe Arik kurrë nuk e ndjeu veten "vërtetë" të dashur. Ajo u zhgënjye gjithnjë e më shumë dhe e dëshpëruar për të gjetur "sekretin e dashurisë së vërtetë".
Duke u endur tani pa qëllim ajo mbërriti në një rajon të largët të quajtur "mbretëria e paprekshmërisë". Në atë vend nuk kishte mbret, nuk kishte nevojë, ata pak burra që ishin atje jetonin në harmoni me "ligjet".
Arik u fut dhe takoj një prej tyre. Burri kishte një buzëqeshje të çuditshme, dhe pse e pa bukurinë e sajë vazhdoj punët e tij.
Arik ju afrua, për ta pyetur për informacion. Burri u ndal, ju përgjigj me edukatë, pastaj u kthye përsëri me kokë poshtë dhe vazhdoj punën. Arik u mahnit. Të gjithë burrat që ajo takoi ishin "rrëmbyer" menjëherë prej saj, e mbushnin me komplimente, e bënin atë të ndjehej e rëndësishme. Ai njeri me buzëqeshjen e çuditshme, përkundrazi ....nuk la asnjë shenjë.
"Më thuaj, o njeri " -tha Arik- "të gjithë e vërejnë bukurinë time. Ndoshta ty nuk më pëlqej? "
"Ju jeni shumë e bukur" - tha burri.
"Unë jam konsideruar gjithashtu e virtytshme dhe me mendje fisnike," -insistoi Arik.
"E di," -u përgjigj burri- "e lexova në sytë tu".
"A nuk jam e denjë për dashurinë tuaj?" -Arik pëshpëriti me zë të ulët.
Burri, duke mbajtur buzëqeshjen e tij e vështroi atë në sy ... "Të dua shumë Princesha Arik"
"Dhe ..., pse më doni?", -pyeti Arik duke u dridhur- "mbase sepse jam e bukur, ose e pasur, apo e virtytshme?"
"Ju jeni Arik, ju i keni të gjitha këto dhe shumë më tepër, ju jeni e bukur, ju jeni me një shpirt fisnik, ju jeni e virtytshëme. Ato janë të gjitha cilësi të shkëlqyera, por ato nuk janë të mjaftueshme për t'ju dashur. Në çdo moment dashuria ime mund të tërhiqej nga një anë e errët që manifestohet në ju "
"Pra, njeri i paepur,"-insistoi Arik- "pse më do?"
"Unë të dua sepse..." -burri psherëtiu thellë- "...sepse nuk kam nevojë për ty".
Atëherë Arik më në fund e kuptoi, dhe nga ai moment asgjë nuk ishte e njëjtë si më parë per të. Trishtimi që kishte jetuar gjithmonë tek ajo u tret. Ajo më në fund ishte e gatshme të dashurohej dhe të ishte e vërtetë e dashur. Ajo kishte zbuluar sekretin e dashurisë së vërtetë. ?
...???
By
Zeus 
