Njeriu pa tru

[Kresha]

Në kohërat e lashta, një ushtri e huaj rrethon kryeqytetin e një mbretërie të Magrebit. Sulltani urdhëron trupat e tij të hidheshin në sulm për të çliruar qytetin. Një burrë i pasur dhe i rëndësishëm dëshiron të bashkohet me ushtarët. Dhe komanda e pranon.

Ushtria çlirimtare rrethon qytetin dhe depërton në muret rrethues. Njeriun e pasur e godet një shigjetë, mu në kafkë, dhe e rrëzon nga kali. Ushtria e çliron kryeqytetin. Pas fitores, mjeku i Sulltanit viziton të plagosurit. I vjen radha për vizitë edhe njeriut me shigjetë në kokë. Mjeku, pasi e viziton dhe e vëzhgon me kujdes, i thotë ndihmësit të tij:

– Nëse ia heqim shigjetën ngadalë, rrezikojmë që, në të njëjtën kohë, t’i dëmtojmë edhe një pjesë të trurit. Atëherë, ky fatzi do të vdes, menjëherë. Por, nëse arrijmë t’ia heqim me një tërheqje të fortë dhe të shpejtë, ky njeri do të mbijetojë.

– Doktor, hiqeni si të doni shigjetën. Mos kini frikë se mund të vdes. Ju siguroj, doktor, se shigjeta nuk ka si të ma dëmtojë trurin, – thotë njeriu me shigjetë në kokë.



– Nga e di ti këtë? – pyet, i habitur, doktori.

– E di shumë mirë, sepse unë nuk kam tru. Ju siguroj për këtë, doktor.

– Si është e mundur?

– Është shumë e thjeshtë: nëse do ta kisha tru, nuk do të kisha kërkuar të merrja pjesë në luftë.