Nëse zemra jote do shkruante një letër anonime dashurie… çfarë do të thoshte?

[Mignonne]

Nëse do të zhvesheshim nga krenaria, frika, dhe fjalët e pashprehura… çfarë do të thoshte zemra jote në një letër që kurrë nuk do të dërgohej?
A ka dikush që ende rreh brenda teje, edhe pse nuk është më pranë?

A është kjo një rrëfim ndjenjash të pathëna, një ndjesë e vonuar, apo thjesht një “të dua” që nuk gjeti kurrë zë?





Shkruani letrën tuaj të zemrës – anonime ose jo – dhe ndoshta aty, mes fjalëve tuaja, dikush tjetër do ta gjejë edhe zemrën e vet.

 

[Alizz]

Shume e guximshme .. A thua do e bej ndonje?

ps . une do ta bej ndoshta me vone .. por do ia dedikoj vetes te shoh sa do ia arrij ..

 

[FantiSpathi]

Shume e guximshme .. A thua do e bej ndonje?

ps . une do ta bej ndoshta me vone .. por do ia dedikoj vetes te shoh sa do ia arrij ..

Shyqyr qe kemi gjet forumin me gjet guximin ha ha ha.. ahh ca mka gjet.

 

[Mignonne]

Sa te lezetshem qe jeni

 

[FantiSpathi]

Sa te lezetshem qe jeni

Kape me dore hunden, sybardhe.

 

[Mignonne]

Kape me dore hunden, sybardhe.

I kam te zinje mos u trembe

 

[Alizz]

Shyqyr qe kemi gjet forumin me gjet guximin ha ha ha.. ahh ca mka gjet.

ssht per ty tema cke ti

 

[Babegirl]

Dikur mendova se disa ndjenja nuk zbehen kurrë. Se disa njerëz, sado që koha të kalojë, mbesin po aty, në një cep të shpirtit. Por ja ku jam sot ..duke të shkruar jo nga malli, as nga dhimbja… por nga një qetësi që vjen vetëm kur kupton se gjithçka ka marrë fund përfundimisht.Ti ishe një pjesë e madhe e zemrës sime. Një ndjenjë që më bëri të besoj në gjëra që kurrë më parë s’i kisha ndjerë. Një dashuri që më dogji e më rriti njëkohësisht. Por edhe dashuritë më të mëdha ndonjëherë zbehen… nganjëherë nga koha, ndonjëherë nga ne vetë. Nuk ndjej më asgjë. Jo nga urrejtja, por nga e vërteta ,se ka kohë që gjithçka ka ikur. Ndjenjat, kujtimet, edhe mungesa jote. Tashmë je një faqe e lexuar shumë herë, e cila tani qëndron e mbyllur.Nuk e di çfarë jete po bën, dhe ndoshta as nuk dua ta di. Nuk më djeg më ideja e “çfarë mund të ishim”. Sepse s’jemi më asgjë, dhe kjo është në rregull,cdo gje eshte ne rregull tanimë.Faleminderit qe ishe dhe faleminderit qe sje më..

 

[Babegirl]

P.S Jam akoma pergjumshem,mos ma vini re

 

[Mignonne]

Ti do të kthehesh përsëri, dhe kur të ndodhi, do të jetë si të gjej diçka që kurrë nuk ishte humbur, vetëm që kishte pasur nevojë për më shumë kohë për t’u rikthyer në formën e saj më të pastër. Kjo ndjenjë do të jetë shenjë e një udhëtimi që ka pasur nevojë për të kaluar, për të u kthyer tek vetvetja, për të zbuluar çfarë vërtet ka rëndësi. Dhe do të ketë më shumë dashuri, më shumë mundësi, dhe ndoshta një fillim tjetër që e bën gjithçka të duket e mundur….

 

[Alizz]

Ehhh @Mignonne sa thellë hyra këtë herë , por zgjidhja ndonjëherë është të bërtasësh dhe pse askush nuk dëgjon ..
Po e ndaj me ty

E dashur unë,
Sot dua të të shkruaj pa frikë, pa filtra, pa asnjë “duhet” mbi supe. Dua të të flas ashtu siç ndoshta s’kam ditur kurrë më parë: me butësi, me të vërtetë, me gjithë dashurinë që të kam mohuar ndër vite.
Ti ke qenë gjithmonë një vajzë çapkëne, me buzëqeshje që ndriçonte dhoma. Pastaj ndodhi ajo humbje që ta ndali kohën. Një plagë që s’u mbyll kurrë, një boshllëk që s’u mbush me asgjë. Aty nisi rënia. Nuk ishte thjesht dhimbje - ishte rrënim. E humbe një pjesë të vetes, dhe për vite me radhë e mbajte buzëqeshjen të fshehur, si një kujtim që nuk guxoje ta prekje më. Por ja, pas gjithë asaj kohe, dikush u shfaq. Një njeri që nuk të kërkoi të jesh ndryshe. Ai të pa ashtu siç je. Dhe ti e rigjete buzëqeshjen. Jo si më parë, por më të thellë. Më të vërtetë. Ai po të ndihmon ta shohësh veten me sytë që ke merituar gjithmonë :- sytë e dashurisë, mirëkuptimit, dritës.
Ti ishe princesha e babit. Ai të mbante lart, sa herë bota dukej shumë e madhe për ty. Dhe tani që ai s’është më, ndonjëherë ndihesh vetëm me kurorën tënde. Kurora që duket e rëndë pa krahet e tij. Por ti ke mësuar ta mbash vetë. Edhe kur të dridhen gjunjët. Edhe kur mungesa e tij të kafshon shpirtin.
E di, shpeshherë nuk e njeh më veten në pasqyrë. Shikon një vajzë me sy të lodhur, me ngarkesa në zemër, dhe s’e lidh dot me atë vajzën e dikurshme. Por unë e di që ajo vajzë është ende aty. Vajza që tani vetja i duket e bukur, më e vërtetë se kurrë. Vajza e vogël që nuk është rritur kurrë plotësisht, që rri fshehur pas frikave, pas buzëqeshjeve të lodhura, pas natave kur mendimet nuk të lënë të flesh.
Më fal që s’të dua aq sa e meriton… por po mundohem. Çdo ditë, pak nga pak, po mësoj të të dua më shumë. Po mësoj të të zgjedh ty. Po mësoj të të shoh siç të sheh ai që të do me sy të pastër. Siç të shikonte babi. Siç të shikon zemra jote kur nuk i zë vendi frika.
Të premtoj se nuk do të lë më vetëm. As në ditët më të errëta, as kur të mos më pëlqesh, as kur të jetë më e lehtë të të braktis. Do të jem aty. Do të jem gjithmonë me ty.

Mos harro kurrë… kurora mund të jetë e rëndë, por ti ke lindur për ta mbajtur.

Me gjithë dashurinë që ke merituar gjithmonë,
Unë.

 

[Alizz]

 

[Mignonne]

Ehhh @Mignonne sa thellë hyra këtë herë , por zgjidhja ndonjëherë është të bërtasësh dhe pse askush nuk dëgjon ..
Po e ndaj me ty

E dashur unë,
Sot dua të të shkruaj pa frikë, pa filtra, pa asnjë “duhet” mbi supe. Dua të të flas ashtu siç ndoshta s’kam ditur kurrë më parë: me butësi, me të vërtetë, me gjithë dashurinë që të kam mohuar ndër vite.
Ti ke qenë gjithmonë një vajzë çapkëne, me buzëqeshje që ndriçonte dhoma. Pastaj ndodhi ajo humbje që ta ndali kohën. Një plagë që s’u mbyll kurrë, një boshllëk që s’u mbush me asgjë. Aty nisi rënia. Nuk ishte thjesht dhimbje - ishte rrënim. E humbe një pjesë të vetes, dhe për vite me radhë e mbajte buzëqeshjen të fshehur, si një kujtim që nuk guxoje ta prekje më. Por ja, pas gjithë asaj kohe, dikush u shfaq. Një njeri që nuk të kërkoi të jesh ndryshe. Ai të pa ashtu siç je. Dhe ti e rigjete buzëqeshjen. Jo si më parë, por më të thellë. Më të vërtetë. Ai po të ndihmon ta shohësh veten me sytë që ke merituar gjithmonë :- sytë e dashurisë, mirëkuptimit, dritës.
Ti ishe princesha e babit. Ai të mbante lart, sa herë bota dukej shumë e madhe për ty. Dhe tani që ai s’është më, ndonjëherë ndihesh vetëm me kurorën tënde. Kurora që duket e rëndë pa krahet e tij. Por ti ke mësuar ta mbash vetë. Edhe kur të dridhen gjunjët. Edhe kur mungesa e tij të kafshon shpirtin.
E di, shpeshherë nuk e njeh më veten në pasqyrë. Shikon një vajzë me sy të lodhur, me ngarkesa në zemër, dhe s’e lidh dot me atë vajzën e dikurshme. Por unë e di që ajo vajzë është ende aty. Vajza që tani vetja i duket e bukur, më e vërtetë se kurrë. Vajza e vogël që nuk është rritur kurrë plotësisht, që rri fshehur pas frikave, pas buzëqeshjeve të lodhura, pas natave kur mendimet nuk të lënë të flesh.
Më fal që s’të dua aq sa e meriton… por po mundohem. Çdo ditë, pak nga pak, po mësoj të të dua më shumë. Po mësoj të të zgjedh ty. Po mësoj të të shoh siç të sheh ai që të do me sy të pastër. Siç të shikonte babi. Siç të shikon zemra jote kur nuk i zë vendi frika.
Të premtoj se nuk do të lë më vetëm. As në ditët më të errëta, as kur të mos më pëlqesh, as kur të jetë më e lehtë të të braktis. Do të jem aty. Do të jem gjithmonë me ty.

Mos harro kurrë… kurora mund të jetë e rëndë, por ti ke lindur për ta mbajtur.

Me gjithë dashurinë që ke merituar gjithmonë,
Unë.

Prekese

 

[TroubLE]

Ta ha si Jovan Bregu me anonimet unë pastaj ëëë...cuq cuq, nuk shkruaj

 

[Alizz]

Ta ha si Jovan Bregu me anonimet unë pastaj ëëë...cuq cuq, nuk shkruaj
View attachment 177921

hahhahhahah

 

[TroubLE]

Edhe unë s'e kam më babin dhe atë boshllëk që ka lënë ai te unë....s'e zëvendëson dot asgjë/askush. Buzëqesh e mos u trishto, ai do donte të të shikonte përherë vetëm të qeshur.

 

[Alizz]

Edhe unë s'e kam më babin dhe atë boshllëk që ka lënë ai te unë....s'e zëvendëson dot asgjë/askush. Buzëqesh e mos u trishto, ai do donte të të shikonte përherë vetëm të qeshur.

Je shumë e mirë
Është e vështirë , me kohën do mësohem .

 

[No_Money]

Shyqyr qe sdi te shkruaj kjo zemra ime

 

[Lilith]

Sa teme e bukur


Shkurt e qart

Djale i dashur!
"Me ka marr malli per zerin tend".
Jeton ende tek une ...koha nuk te zbehu ,me teper te gdhendi ne zemren time . Tani ashtu i gdhendur do te fsheh ne skutat e errta te mijat duke te mbajtur vetem per vete,por mbi te gjitha do jesh gjithmone copeza me e bukur imja.
Për ty : E harruara