Introvert ekstrovert apo një bashkim i të dyjave, epoka e ambivertit
Ne nuk jemi vetëm një test personaliteti. Në këto kohë të lodhshme dhe të paprecedenta, kemi nevojë për një kuptim më të thellë të vetes dhe të tjerëve.
Më ngacmoi këshilla e fundit e ish-zëvendës shefit të mjekësisë për Anglinë, Dr. Jenny Harries, lidhur me Omicron, kur tha se duhet të bëjmë kujdes dhe të mos shoqërohemi me njerëz të tjerë përveçse nëse kemi domosdoshmërisht nevojë. Por çdo to thotë kjo? A mund t’i anuloj pjesët stresuese të Krishtlindjeve dhe t’i zëvendësoj me një pije të nevojshme në heshtje me një mik të dashur, ose ndoshta vetëm me një mace? A mund të pretendoj se kam zgjedhur me përgjegjësi të mos marr pjesë në festa, kur në fakt nuk jam ftuar në ndonjë?
Këshilla e Harries në fakt duket si diçka e një statuti të ambivertit. Ambiversioni, duke kombinuar tiparet introverte dhe ekstroverte, është shumë në modë tani. Ekziston një teori që streset dhe ndryshimet e rrethanave Covid dhe shoqëruesit e tij rikalibruan paragjykimet tona për mënyrën se si lidhemi me të tjerët.
Ekstrovertët janë detyruar të eksplorojnë një jetë më të qetë që disa zbuluan se e vlerësonin krejtë papritur, dhe introvertët po lulëzojnë në një botë më pak të ndërlidhur, duke kuptuar se sa shumë kanë nevojë për shoqëri dhe sa u mungon lidhja njerëzore. Ne po bëhemi, ose po e kuptojmë se tashmë ishim, ambivertë me nevoja kontradiktore dhe komplekse në marrëdhëniet tona me të tjerët, jo thjesht një emër më shumë në një test personaliteti.
Kjo është ndoshta një gjë e mirë. Në arenën e korporatave, hulumtimi i vitit 2013 përshkroi një përparësi për ambivertët: ata tejkalojnë grupet e tjera në shitje dhe marketing, sepse ato lidhen më mirë me një sërë njerëzish. Dr Karl Moore, autor i veprës “ëe Are All Ambiverts Noë” , argumenton se përgjigjja me sukses ndaj sfidave të Covid kërkon që drejtuesit e biznesit të dëgjojnë, vëzhgojnë dhe reflektojnë tiparet introverte, por edhe të entuziazmojnë, energjizojnë dhe frymëzojnë ekstrovertët.
Në jetën tonë personale, të kesh një kuptim më të thelluar të vetes dhe të tjerëve si “kafshë shoqërore” ndihet si një mënyrë për t’iu qasur këtyre kohërave të lodhshme ende të paprecedenta.
Me një pashmangshmëri mbresëlënëse, kryeministri hodhi poshtë rekomandimet e Harries, duke na nxitur që të ecim përpara me gjithë gëzimin e mundshëm dikensian, por unë do të përqafoj teorinën e ambivertit. Gjithçka që dua për Krishtlindje është një sasi e matur e shoqërimit të nevojshëm… mund të mos duket shumë festive, por më pëlqen shumë sesi tingëllon.
Marrë nga The Guardian
