- Regjistruar më
- Gusht 8, 2020
- Mesazhe
- 63,312
- Pëlqime
- 36,429
Ka momente në jetë kur gjithçka duket e humbur. Kur çdo shpresë tretet, dhe çdo përpjekje për të qëndruar në këmbë duket e kotë. Është ai çast kur qetësia bëhet më e frikshme se zhurma, dhe vetmia më e zhurmshme se çdo fjalë.
Por pikërisht në ato çaste, kur mendon se je në fund, zbulon diçka të pazbuluar më parë – forcën që ke mbajtur brenda vetes pa e ditur. Ajo forcë nuk është e madhe, nuk bërtet, nuk tregon muskuj. Është e heshtur, e thellë, dhe e qëndrueshme. Është ajo që të bën të hapësh sytë sërish në mëngjes. Ajo që të shtyn të marrësh frymë, edhe kur të duket sikur gjithçka përreth ka ndaluar.
Momentet e errëta janë mësuesit më të ashpër. Ato nuk të japin përgjigje, por të detyrojnë t’i kërkosh brenda vetes. Të shikosh plagët që ke shmangur, të ndjesh boshllëqet që ke mbushur me zëra të huaj, dhe të kuptosh se shpëtimi yt… ka qenë gjithmonë brenda teje.
Nuk është turp të biesh. Është forcë të ngrihesh, madje edhe pa duartrokitje.
Ndoshta nuk do ta harrosh dhimbjen. Por do të mësohesh ta mbash si kujtim, jo si barrë. Do kuptosh se, pavarësisht gjithçkaje, ti je ende këtu. Dhe kjo do të thotë se brenda teje ka ende jetë, ka ende mundësi, dhe mbi të gjitha — ka ende një arsye për të vazhduar…….
Por pikërisht në ato çaste, kur mendon se je në fund, zbulon diçka të pazbuluar më parë – forcën që ke mbajtur brenda vetes pa e ditur. Ajo forcë nuk është e madhe, nuk bërtet, nuk tregon muskuj. Është e heshtur, e thellë, dhe e qëndrueshme. Është ajo që të bën të hapësh sytë sërish në mëngjes. Ajo që të shtyn të marrësh frymë, edhe kur të duket sikur gjithçka përreth ka ndaluar.
Momentet e errëta janë mësuesit më të ashpër. Ato nuk të japin përgjigje, por të detyrojnë t’i kërkosh brenda vetes. Të shikosh plagët që ke shmangur, të ndjesh boshllëqet që ke mbushur me zëra të huaj, dhe të kuptosh se shpëtimi yt… ka qenë gjithmonë brenda teje.
Nuk është turp të biesh. Është forcë të ngrihesh, madje edhe pa duartrokitje.
Ndoshta nuk do ta harrosh dhimbjen. Por do të mësohesh ta mbash si kujtim, jo si barrë. Do kuptosh se, pavarësisht gjithçkaje, ti je ende këtu. Dhe kjo do të thotë se brenda teje ka ende jetë, ka ende mundësi, dhe mbi të gjitha — ka ende një arsye për të vazhduar…….