A ka gjithmonë një arsye për të vazhduar, edhe kur gjithçka duket e humbur?

[Mignonne]

Ndonjëherë ajo arsye është e vogël, e padukshme, fshehur pas një përqafimi, një kujtimi, një fryme që të vjen në mëngjes edhe kur s’e ke kërkuar. Ndonjëherë është një fjalë e thjeshtë nga dikush që s’e prisje, një rreze dielli në dritare, apo thjesht fakti që je ende këtu – dhe kjo do të thotë që ke mundësinë të ndryshosh gjithçka.
Shpesh mendojmë se forca vjen nga qëndrueshmëria, por në të vërtetë, forca më e madhe është të besosh në diçka të bukur, edhe kur sytë të thonë të kundërtën. Dhe ndonjëherë, arsyeja për të vazhduar nuk është gjetur ende… por do vijë. Me kohën, me durimin, me shpirtin që nuk dorëzohet.
Sepse edhe kur gjithçka duket e humbur… vetë dëshira për të pyetur nëse ka një arsye, është arsyeja…..

 

[Kresha]

Po, gjithmone ka nje arsye per t'vazhduar, edhe kur jeta duket e erret dhe e pamundur. N'momentet me te veshtira, mund te ndihemi te humbur, te vetmuar ose te paafte per te pare drite, por shpesh, pikerisht aty ku nuk e presim, ndodh dicka qe na kthen shpresen.
Vlera jote si njeri nuk mund te matet nga situatat e perkohshme. Ti je me shume se cfare ndjen ne kete moment.