Oto dhe Edit Frank dhe vajzat e tyre, Margot dhe Ana, u larguan nga Gjermania naziste në 1933 dhe u vendosën në Hollandë.
Por deri në verën e vitit 1942, jeta për hebrenjtë në Hollandë ishte gjithnjë e më e ashpër. Ata u detyruan të mbanin yje të verdhë, ndërsa u ndalohej të kishin biznese, të udhëtonin në tramvaje, të uleshin në park, ose edhe të hipnin në biçikletë.
Në korrik të vitit 1942, pasi Margot 16-vjeçar mori një thirrje për të shkuar në një kamp gjerman pune, familja u fsheh në katet e sipërme të ambienteve të biznesit të Oto Frank në Amsterdam.
Atyre iu bashkua një familje tjetër, Auguste dhe Hermann van Pels me djalin e tyre Peter, dhe një dentist të quajtur Fritz Pfeffer.
Për më shumë se dy vjet ata mbijetuan në mënyrë klandestine në lagjet e varfëra të qytetit. Por, familjet hebre në Hollandë nuk ishin të sigurta. Amsterdami ishte plot me informatorë dhe zyrtarë nazistë. Për më tepër, mbizotëronte një dëshirë e madhe për t’i spiunuar hebrenjtë. Kështu, gati 100,000 hebrenj të Hollandës u dërguan në kampe shfarosjeje.
Megjithatë, edhe në gusht të vitit 1944, familja e Anës dhe miqtë e tyre akoma kishin guximin të shpresonin se qyteti do të çlirohej së shpejti nga Aleatët.
“Kam ndjenjën se miqtë po afrohen,” shkroi Ana në ditarin e saj. Më 4 gusht. Kjo ishte edhe fjalia e fundit. Shkrimet në ditarin e Anës u ndalën atë ditë.
Më 4 gusht 1944, Anne Frank dhe familja e saj u tradhtuan. Ata u arrestuar nga Gestapo dhe u dërguan në kampe përqendrimi.
Në një çantë në dhomën e gjumit të prindërve të saj Ana la dhe gjënë e saj më të çmuar, ditarin e saj.
Ditari që Ana e filloi vetëm disa javë para se familja e saj të fshihej është një prej dëshmive më të famshme të një lufte të çmendur.
e.ll./dita
Por deri në verën e vitit 1942, jeta për hebrenjtë në Hollandë ishte gjithnjë e më e ashpër. Ata u detyruan të mbanin yje të verdhë, ndërsa u ndalohej të kishin biznese, të udhëtonin në tramvaje, të uleshin në park, ose edhe të hipnin në biçikletë.
Në korrik të vitit 1942, pasi Margot 16-vjeçar mori një thirrje për të shkuar në një kamp gjerman pune, familja u fsheh në katet e sipërme të ambienteve të biznesit të Oto Frank në Amsterdam.
Atyre iu bashkua një familje tjetër, Auguste dhe Hermann van Pels me djalin e tyre Peter, dhe një dentist të quajtur Fritz Pfeffer.
Për më shumë se dy vjet ata mbijetuan në mënyrë klandestine në lagjet e varfëra të qytetit. Por, familjet hebre në Hollandë nuk ishin të sigurta. Amsterdami ishte plot me informatorë dhe zyrtarë nazistë. Për më tepër, mbizotëronte një dëshirë e madhe për t’i spiunuar hebrenjtë. Kështu, gati 100,000 hebrenj të Hollandës u dërguan në kampe shfarosjeje.
Megjithatë, edhe në gusht të vitit 1944, familja e Anës dhe miqtë e tyre akoma kishin guximin të shpresonin se qyteti do të çlirohej së shpejti nga Aleatët.
“Kam ndjenjën se miqtë po afrohen,” shkroi Ana në ditarin e saj. Më 4 gusht. Kjo ishte edhe fjalia e fundit. Shkrimet në ditarin e Anës u ndalën atë ditë.
Më 4 gusht 1944, Anne Frank dhe familja e saj u tradhtuan. Ata u arrestuar nga Gestapo dhe u dërguan në kampe përqendrimi.
Në një çantë në dhomën e gjumit të prindërve të saj Ana la dhe gjënë e saj më të çmuar, ditarin e saj.
Ditari që Ana e filloi vetëm disa javë para se familja e saj të fshihej është një prej dëshmive më të famshme të një lufte të çmendur.
e.ll./dita
